Μάχη του ποταμού Άρτζες
Η Μάχη του ποταμού Άρτζες ήταν πολεμικό επεισόδιο στα πλαίσια της ρουμανικής εκστρατείας του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου που έλαβε χώρα στις 1 Δεκεμβρίου 1916 στη γραμμή του ποταμού Άρτζες μεταξύ των ρουμανικών και των γερμανικών δυνάμεων.[1]
| Μάχη του ποταμού Άρτζες | |||
|---|---|---|---|
| Ρουμανική Εκστρατεία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου | |||
 Χάρτης της μάχης (στα γερμανικά) | |||
| Χρονολογία | 1 Δεκεμβρίου 1916 | ||
| Τόπος | ποταμός Άρτζες (Ρουμανία) | ||
| Έκβαση | Νίκη των Κεντρικών Δυνάμεων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Υπόβαθρο Επεξεργασία
Στα τέλη Νοεμβρίου 1916, οι γερμανοβουλγαρικές δυνάμεις υπό τις διαταγές του Άουγκουστ φον Μάκενσεν διέσχισαν τον Δούναβη κοντά στη Ζίμνιτσα υπό την κάλυψη της ομίχλης και ξεκίνησαν την πορεία τους προς το Βουκουρέστι.[2][3] Οι Ρουμάνοι μετέφεραν το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων τους από τα Καρπάθια και συγκέντρωσαν 18 τάγματα και 48 πυροβόλα, αν και οι αντίπαλοι τους είχαν συγκεντρώσει 40 τάγματα και 188 πυροβόλα.[4] Η επίθεση των Κεντρικών Δυνάμεων απειλούσε να αποκόψει τον μισό ρουμανικό στρατό και οι Ρουμάνοι έλαβαν την απόφαση να προχωρήσουν σε αντεπίθεση. Σύμφωνα με το σχέδιο, οι ρωσικές δυνάμεις θα αναλάμβαναν τη δράση στα άλλα σημεία του μετώπου, ενώ οι Ρουμάνοι θα συγκέντρωναν όλες τις εφεδρείες της 1ης Ρουμανικής Στρατιάς και θα προχωρούσαν σε επίθεση κατά των Γερμανών στον ποταμό Άρτζες που ήταν το τελευταίο φυσικό οχύρωμα πριν το Βουκουρέστι.[4]
Οι Ρώσοι δεν συμφώνησαν, ωστόσο, οι Ρουμάνοι ήταν αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε επίθεση. Οι Γάλλοι έστειλαν μια αποστολή στη Ρουμανία με αρχηγό τον Ανρί Μαρτίς Μπερτελό, ο οποίος ήταν αρχηγός του επιτελείου του Ζοζέφ Ζοφρ κατά τη διάρκεια της πρώτης μάχης στον Μάρνη το 1914 και θεωρούσε πως η επίθεση θα είχε παρόμοια επιτυχία.[4] Γι' αυτό και μετέφερε μεραρχίες από τον Δούναβη και τα Καρπάθια για να ενισχύσει τις ρουμανικές δυνάμεις.[4]
Μάχη Επεξεργασία
Στις 1 Δεκεμβρίου ξεκίνησε η ρουμανική επίθεση. Αρχικά, οι Ρουμάνοι είχαν το πλεονέκτημα, αιχμαλωτίζοντας πολλούς στρατιώτες του αντιπάλου,[5] ωστόσο, η επίθεση έληξε με αποτυχία καθώς οι εφεδρείες δεν κατάφεραν να βοηθήσουν τις κύριες δυνάμεις εξαιτίας της δράσης του Στρατηγού Σοσέσκου, ο οποίος ήταν γερμανικής καταγωγής,[6] ενώ οι Γερμανοί έλαβαν ενισχύσεις που τους επέτρεψαν να αναχαιτίσουν τη ρουμανική επίθεση. Ο Μάκενσεν κατάφερε να συγκεντρώσει δυνάμεις για να αντιμετωπίσει την αναπάντεχη επίθεση, ενώ οι δυνάμεις του Φάλκενχαϊν προέβησαν σε αντεπιθέσεις σε όλα τα σημεία. Μέσα σε 3 μέρες, οι Ρουμάνοι υποχωρούσαν σε κάθε σημείο του μετώπου. Μέρος του ρουμανικού στρατού είχε αποκοπεί από την πόλη καθώς οι Γερμανοί επιτέθηκαν στα βόρεια και στα νότια του ποταμού.[7] Οι Ρουμάνοι υπέστησαν σοβαρό πλήγμα όταν ένα αυτοκίνητο που μετέφερε τα σχέδια που αφορούσαν τη ρουμανική επίθεση αιχμαλωτίστηκε από τους Γερμανούς.[8]
Πριν την υποχώρηση, οι ρουμανικές δυνάμεις έκαψαν τις πετρελαιοπηγές στο Πλοέστι και τα γύρω χωράφια, ώστε αυτά να μην πέσουν στα χέρια των Κεντρικών Δυνάμεων. Αφού η 9η Γερμανική Στρατιά απέκοψε ένα μέρος του ρουμανικού στρατού, τα απομεινάρια των υπερασπιστών υποχώρησαν στην αμυντική γραμμή Σερέτης-Πούτνα, η οποία ήταν μια από τις πιο απόκεντρες αμυντικές γραμμές του Βουκουρεστίου. Εκεί ενώθηκαν με τη φρουρά του Βουκουρεστίου και ετοιμάστηκαν για άμυνα.[9]
Επακόλουθα Επεξεργασία
Μετά τη μάχη σημειώθηκαν αψιμαχίες στα οχυρώματα γύρω από το Βουκουρέστι μεταξύ των γερμανικών δυνάμεων και των ρουμανικών εφεδρειών. Στις 6 Δεκεμβρίου 1916, οι Γερμανοί κατέλαβαν τη γραμμή Σερέτης-Πούτνα[4][8] - την ίδια μέρα, η νότια Ρουμανία παραδόθηκε καθώς η μοναρχία είχε διαφύγει στο Ιάσιο.[8][10] Οι κακές καιρικές συνθήκες και η κακή κατάσταση των δρόμων έσωσε τα απομεινάρια του ρουμανικού στρατού, ο οποίος οπισθοχώρησε προς τον ποταμό Σερέτη και τη Ρωσία, όπου η εκστρατεία έληξε τον Ιανουάριο του 1917.[5] Οι απώλειες των Ρουμάνων κατά τη διάρκεια της μάχης στον ποταμό Άρτζες και των μαχών που προηγήθηκαν ανέρχονταν περίπου στους 300.000 άνδρες, οι μισοί από τους οποίους αιχμαλωτίστηκαν.[8] Την ίδια περίοδο, οι Γερμανοί είχαν χάσει από 60.000[5] μέχρι 200.000 άνδρες.[8]
Η γερμανική καταγωγή του Στρατηγού Σοσέσκου, ο οποίος ήταν κατώτερος σε αξίωμα από τον Κονσταντίν Πρέζαν, υπήρξε θέμα πολλών συζητήσεων σχετικά με τη δράση των ρουμανικών εφεδρειών κατά τη διάρκεια της μάχης.[1]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Weapons and Warfare (B)». The Probert Encyclopedia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2010.
- ↑ Stone 1998, σελ. 279.
- ↑ Burg & Purcell 2004, σελ. 145.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Stone 1998, σελ. 280.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Baldwin 1962, σελ. 85.
- ↑ Thompson, Bryce & Petrie 1920, σελ. 620.
- ↑ Willcox & Stuart 1917, σελ. 661.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Burg & Purcell 2004, σελ. 146.
- ↑ King 1922, σελ. 258.
- ↑ «The Balkan Wars and World War 1». Country Studies. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2010.
Πηγές Επεξεργασία
- Baldwin, Hanson (1962). World War I: An Outline History. London: Hutchinson & Co.
- Burg, David F.· L. Edward Purcell (2004). Almanac of World War I. Lexington, Kentucky: The University Press of Kentucky. ISBN 0-8131-2072-1.
- King, William (1922). King's Complete History of the World War. The History Associates.
- Stone, Norman (1998) [1975]. The Eastern Front 1914–1917
. London: Penguin. ISBN 978-0-14-026725-9. - Thompson, Holland· Bryce, James· Petrie, William (1920). The Book of History: The events of 1916 ... 1917 and Summary. The Grolier Society. σελ. 620.
- Willcox, Cornélis· Stuart, Edwin (1917). International Military Digest, Volume 3. The Cumulative Digest Corporation. σελ. 661.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Battle of the Argeş της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |