Μέθοδοι εκτέλεσης
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Στο διάβα των αιώνων και στις διάφορες κοινωνίες των ανθρώπων, η εκτέλεση της θανατικής ποινής λόγω της σπουδαιότητάς της στην έννοια της καλώς ευνομούμενης τάξης, ακολούθησε πολλούς τρόπους και μεθόδους, έτσι ώστε σήμερα ακόμα και η λέξη "εκτέλεση" να θεωρείται κατά μια έννοια ως αυτή καθ΄ αυτή η απόδοση της θανατικής ποινής.
Σήμερα εν χρήσει σε διάφορα κράτη ως μέθοδοι "εκτέλεσης" παραμένουν ο τυφεκισμός, ο απαγχονισμός, ο θάλαμος αερίων, η ηλεκτρική καρέκλα, η θανατηφόρος ένεση κ.ά.
Από την αρχαιότητα όμως είχαν αναπτυχθεί και άλλοι τρόποι, όπως ο ποδοβολισμός, ο λιθοβολισμός, η συγγνωστή δηλητηρίαση, η καύση, ο κατασπαραγμός από θηρία, ο αποκεφαλισμός (με ξίφος ή ξιφίδιο, πέλεκη ή λαιμητόμο), η Σταύρωση, ο πνιγμός, ο τεμαχισμός, η εντοίχιση, ο βρασμός, ο επιτρόχιος ή δια τροχού, η κατάσχιση, η επαγκίστρωση, ο ανασκολοπισμός, η εγκατάλειψη, η έκθεση, ο ενταφιασμός ζώντος κ.ά.
Οι σαμουράι όταν καταδικάζονταν σε θάνατο λάμβαναν εντολή να τελέσουν Σεπούκου, γνωστό και ως χάρα-κίρι.
Σημείωση: Οποιαδήποτε θανατική εκτέλεση χωρίς προηγούμενη δικαστική απόφαση, από τους αρχαίους χρόνους, θεωρείται δολοφονία, με μοναδική εξαίρεση ίσως τις πολεμικές επιχειρήσεις, όπου και αυτές σήμερα προσδιορίζονται με διεθνείς συνθήκες.