Μαρία Λετίτσια Βοναπάρτη, δούκισσα της Αόστης

Η Μαρία Λετίτσια (γαλλ. Marie Laetitia, ιταλ. Maria Letizia, 20 Νοεμβρίου 1866 - 25 Οκτωβρίου 1926) από τον Οίκο του Βοναπάρτη έγινε με τον γάμο της πριγκίπισσα της Αόστα.

Μαρία Λετίτσια Βοναπάρτη
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Marie-Laetitia Bonaparte (Γαλλικά)
Γέννηση	20  Νοεμβρίου 1866 ή 20  Δεκεμβρίου 1866 1ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού ή Παρίσι
Θάνατος	25  Οκτωβρίου 1926 Μονκαλιέρι
Αιτία θανάτου	νόσος
Τόπος ταφής	Βασιλική της Σουπέργκα
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αριστοκράτης
Οικογένεια
Σύζυγος	Αμεδαίος Α΄ της Ισπανίας (από 1888)
Τέκνα	Ουμβέρτος της Σαβοΐας-Αόστας
Γονείς	Ναπολέων Ιωσήφ Κάρολος Παύλος Βοναπάρτης και Μαρία Κλοτίλδη της Σαβοΐας
Αδέλφια	Βίκτωρ Βοναπάρτης
Οικογένεια	Οικογένεια Βοναπάρτη, Οίκος της Σαβοΐας και Οίκος της Σαβοΐας-Αόστας
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Η Μαρία-Λετίτσια Βοναπάρτη.

Βιογραφία

Η Μαρία Λετισία Ευγενία Αικατερίνη Αδελαΐδα ήταν η μόνη κόρη του Ναπολέοντα Ιωσήφ Βοναπάρτη και της Μαρίας Κλοτίλδης του Οίκου της Σαβοΐας, κόρης του Βίκτωρα Εμμανουήλ Β΄ της Ιταλίας.

Καταγωγή και νεανική ζωή

Ο πατέρας της Mαρίας Λετσίτσιας, Nαπολέων Ιωσήφ, ήταν ανιψιός του αυτοκράτορα Ναπολέοντα Α΄ μέσω τού αδελφού του Ιερώνυμου βασιλιά της Βεστφαλίας. Αυτό στη συνέχεια έκανε τη Μαρία Λετίτσια μικρανιψιά του αυτοκράτορα Ναπολέοντα Α΄. Η μητέρα της Μαρία Κλοτίλδη ήταν κόρη του βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ Β' της Ιταλίας. Μέσω αυτής της σύνδεσης, η Μαρία Λετίτσια ήταν ανιψιά του βασιλιά Ουμπέρτο Α' της Ιταλίας και της Μαρίας Πίας συζύγου τού βασιλιά της Πορτογαλίας.

Η Mαρία Λετίτσια γεννήθηκε στο Παλαί Ρουαγιάλ στο Παρίσι στις 20 Νοεμβρίου 1866, κατά τα τελευταία χρόνια της Β΄ Γαλλικής Αυτοκρατορίας. [1] Μεγάλωσε ζώντας ανάμεσα στο Παρίσι, τη Ρώμη και σε διάφορα μέρη της Ιταλίας με τα δύο αδέλφια της Ναπολέοντα Βίκτωρα και Λουδοβίκο. Μετά την πτώση της Β΄ Γαλλικής Αυτοκρατορίας το 1870, η οικογένεια διέμενε σε ένα όμορφο κτήμα κοντά στη λίμνη της Γενεύης. [2]

Ο γάμος των γονιών της

Ο γάμος των γονιών της Μαρίας Λετίτσιας δεν ήταν όμως ευτυχισμένος. Η Μαρία Κλοτίλδη προτιμούσε την πιο ήσυχη, την πιο γεμάτη με καθήκοντα ζωή, που ένιωθε ότι έπρεπε να έχουν, ενώ ο Ναπολέων Ιωσήφ προτιμούσε τον γρήγορο, πιο γεμάτο, ψυχαγωγικό τρόπο ζωής της γαλλικής Αυλής. Ένας άλλος παράγοντας στον δυστυχισμένο γάμο τους ήταν οι συνθήκες, που οδήγησαν στη σύναψή του. Η Μαρία Κλοτίλδη ήταν μόλις 15 ετών όταν παντρεύτηκαν, ενώ ο σύζυγός της ήταν 37 ετών. [1] Ο γάμος είχε επίσης συμφωνηθεί για πολιτικούς λόγους κατά τη διάσκεψη στο Πλομπιέρ (Ιούλιος τού 1858). [1] Καθώς η Μαρία Κλοτίλδη ήταν πολύ μικρή εκείνη την εποχή για γάμο, ο Ναπολέων Ιωσήφ έπρεπε να περιμένει μέχρι το επόμενο έτος, και πολλοί είχαν αποδοκιμάσει την ταχύτητα με την οποία πήρε τη νεαρή νύφη του στο Τορίνο. [1] Ο γάμος τους συχνά συγκρίθηκε με αυτόν ενός ελέφαντα και μιας γκαζέλας: ο γαμπρός είχε έντονα ναπολεόντεια χαρακτηριστικά (ήταν ΄μεγαλόσωμος και παχύς), ενώ η νύφη φαινόταν μικρόσωμη, λεπτή, με ξανθά μαλλιά και με τη χαρακτηριστική μύτη του Οίκου της Σαβοΐας.

Ο γάμος δεν ήταν επίσης δημοφιλής, τόσο για τους Γάλλους όσο και τους Ιταλούς. Οι τελευταίοι ειδικότερα θεώρησαν, ότι η κόρη του βασιλιά τους είχε θυσιαστεί σε ένα αντιδημοφιλές μέλος του Οίκου των Βοναπάρτη, και κατά συνέπεια θεώρησαν το συνοικέσιο ως ανάρμοστο. [1] Από την πλευρά των Γάλλων, ο Ναπολέων Ιωσήφ τους ήταν δυσάρεστος, και ήταν γνωστό ότι είχε μια σειρά από σχέσεις, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια τού γάμου του. Η επίσημη υποδοχή τους στο Παρίσι στις 4 Φεβρουαρίου χαιρετίστηκε πολύ ψυχρά από τους Παριζιάνους, όχι από ασέβεια προς μια κόρη τού βασιλιά της Σαρδηνίας, αλλά από αντιπάθεια για τον νέο της σύζυγο. [2] Πράγματι, σε όλη της τη ζωή είχε την ευμένεια τού κοινού. Την έβλεπαν με συμπάθεια όταν αποσύρθηκε, ως φιλάνθρωπο, ευσεβή και παγιδευμένη σε έναν δυστυχισμένο γάμο.

Μετά το τέλος τού πατέρα της Μαρίας Κλοτίλδης, Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄ το 1878, αυτή επέστρεψε στο Τορίνο της Ιταλίας χωρίς τον σύζυγό της. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Mαρία Λετίτσια διέμενε κυρίως με τη μητέρα της στο Κάστρο του Mονκαλιέρι, αλλά τα δύο αδέλφια της έμειναν κυρίως με τον πατέρα τους. [1] Ήταν στην Ιταλία που η μητέρα τους αποσύρθηκε από την κοινωνία, για να αφοσιωθεί στη θρησκεία και σε διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις. Ως αποτέλεσμα της θρησκευτικής αφοσίωσης τής μητέρας της, η Μαρία Λετίτσια μεγάλωσε σε μια ατμόσφαιρα, που έμοιαζε με μοναστήρι.

Μνηστήρες

Μέχρι τα τέλη της εφηβείας της, η Μαρία Λετίτσια θεωρούνταν από ορισμένους σύγχρονους, ότι ήταν όμορφη και στην εμφάνιση «πραγματικός Βοναπάρτης». [1] Λέγεται ότι έμοιαζε με μερικές από τις αδελφές του Ναπολέοντα Α΄, που θεωρούνταν αρκετά όμορφες στην εποχή τους.

Στη Φλωρεντία, η Μαρία Λετίτσια γνώρισε και μνηστεύθηκε τον εξάδελφό της Εμανουέλε Φιλιμπέρτο πρίγκιπα της Σαβοΐας . [1] Ωστόσο τα σχέδια άλλαξαν, και ο γάμος δεν έγινε ποτέ. Ο Εμανουέλε Φιλιμπέρτο αργότερα νυμφεύτηκε την πριγκίπισσα Ελένη της Ορλεάνης. Το 1886 κυκλοφόρησε μια φήμη, ότι η Μαρία Λετίτσια επρόκειτο να παντρευτεί τον εξάδελφό της πρίγκιπα Ρολάνδο Βοναπάρτη. Αυτός ήταν τριάντα χρονών, και είχε μείνειε πρόσφατα χήρος. Ωστόσο δεν προέκυψε κάτι από αυτές τις φήμες.

Ο γάμος της

Ήταν στο Moνκαλιέρι, που γνώρισε τον Aμεδαίο, δούκα της Aόστης (μερικές φορές αναφέρεται και ως πρίγκιπας της Σαβοΐας). Ήταν ο εκ μητρός θείος της, και ήταν στο παρελθόν εκλεγμένος βασιλιάς της Ισπανίας για μια σύντομη περίοδο τριών ετών (1870–1873).

Η Μαρία Λετίτσια θεωρούνταν πολύ γοητευτική, και ο Αμαντέους εξαρτιόταν πολύ από την κοινωνικότητά της, όταν επισκεπτόταν την Ιταλία. Το 1888 συμφώνησε να τον παντρευτεί. Μια πηγή αποδίδει τον γάμο στο γεγονός, ότι ο Aμεδαίος ένιωθε μεγάλη αγάπη για την ανιψιά του, αλλά αναφέρει ότι η απόφαση τής Mαρίας Λετίτσιας ήταν απλώς μια «έντονη επιθυμία για ανεξαρτησία από την πλευρά της πριγκίπισσας, λόγω του βαρύ μητρικού ζυγού». [1] Κατά την προετοιμασία τού γάμου έλαβε πολλά αξιόλογα δώρα από πρόσωπα, όπως την αυτοκράτειρα Ευγενία της Γαλλίας -χήρα του Ναπολέοντα Γ΄- και τους τρεις γιούς του Αμεδαίου.

Η Ευγενία της έστειλε μερικά «μεγάλα και λαμπρά» οικογενειακά κοσμήματα, και τα τρία αγόρια τής έδωσαν ένα κολιέ με επτά σειρές μαργαριτάρια, που εκτιμήθηκε στα 60.000 δολάρια. [1] Το ζευγάρι σχεδίαζε να παντρευτεί στο Τορίνο, με την ελπίδα να μετατρέψει την πόλη σε «λαμπρό κέντρο έλξης στην Ιταλία».

Αιτία για δυσαρέσκεια

Η ανακοίνωση τού γάμου τους προκάλεσε μεγάλο σκάνδαλο στην ιταλική Αυλή, καθώς αυτός ήταν, εκτός από 23 χρόνια μεγαλύτερος εκείνης, και αδελφός τής μητέρας της. Ωστόσο αργότερα εκείνο το έτος ελήφθη η απαραίτητη παπική άδεια, η οποία τους έδωσε την άδεια να παντρευτούν. Παρά την άδεια του πάπα, η συγγένειά τους, μαζί με τέτοιους γάμους άλλων βασιλικών οίκων, οδήγησε τον πάπα Λέοντα ΙΓ' να δηλώσει το 1902 ότι δεν θα χορηγούνταν πια άλλες άδειες για τέτοιους γάμους.

Η γαμήλια τελετή

Παντρεύτηκαν στις 11 Σεπτεμβρίου 1888 στο Βασιλικό Ανάκτορο τού Τορίνο. [1] Την τελετή τέλεσε ο αρχιεπίσκοπος του Τορίνο, καρδινάλιος Γκαετάνο Αλιμόντα, ο οποίος είχε μεταβεί στη Ρώμη για να λάβει την άδειά τους. [2] Στον γάμο τους παρευρέθηκαν πολλά μέλη των Οίκων Βοναπάρτη και Σαβοΐας, συμπεριλαμβανομένης της βασίλισσας Μαρίας Πίας της Πορτογαλίας, η οποία ήταν η αδελφή του Αμεδαίου και θεία της Μαρίας Λετίτσιας. [1] [3] Η Mαρία Λετίτσια ήταν η 2η σύζυγος του Aμεδαίου, καθώς η πρώτη σύζυγός του, Mαρία Βιττόρια νταλ Πότσο ντελα Κιστέρνα, είχε αποβιώσει το 1876. Η μεγάλη διαφορά ηλικίας έκανε τη Μαρία Λετίτσια μόλις τρία χρόνια μεγαλύτερη, από τον μεγαλύτερο γιο τού Αμεδαίου.

Ήταν ο πρώτος γάμος Βοναπάρτη με ένα μέλος βασιλεύοντος Οίκου της Ευρώπης από το 1859. [1] Ως το πρώτο σημαντικό γεγονός μετά την πτώση της Β΄ Γαλλικής Δημοκρατίας, ο γάμος ήλκυσε την προσοχή τού Τύπου σχετικά με τις προοπτικές γάμου ενός μέλους τού Οίκου Βοναπάρτη, και τον πιθανό αντίκτυπο στη δημιουργία μιας άλλης κυβέρνησης.

Ένα άρθρο έλεγε ότι τη στιγμή του γάμου τους, μία Βοναπάρτη θα είχε την ευκαιρία να συγκεντρώσει εύκολα τουλάχιστον δύο εκατομμύρια ψήφους, αν γινόταν δημοψήφισμα. [1] Αυτή η πιθανότητα επιστροφής ενός μέλους του Οίκου Βοναπάρτη ήταν πιθανότατα, επειδή υπήρχε μια ορισμένη νοσταλγία μεταξύ των Γάλλων για τις ημέρες τού Ναπολέοντα Α΄, μεγάλου θείου τής Μαρίας Λετίτσιας, ακόμη και για την πιο πρόσφατη διακυβέρνηση τού Ναπολέοντα Γ΄, εξαδέλφου τού πατέρα της.

Το ζευγάρι ζούσε στο Τορίνο και απέκτησε έναν γιο, τον πρίγκιπα Ουμβέρτο κόμη του Σαλέμι (1889–1918), [1] ο οποίος ετελεύτησε από ισπανική γρίπη κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Mαρία Λετίτσια έμεινε χήρα μετά από λιγότερο από δύο χρόνια γάμου, όταν ο Aμεδαίος απεβίωσε στις 18 Ιανουαρίου 1890.

Η μετέπειτα ζωή της

Μέχρι το 1902, ο Ουμβέρτος και η μητέρα του σπάνια βρίσκονταν στην ιταλική Αυλή. [1] Δεν διανεμήθηκαν ποτέ φωτογραφίες του Ουμβέρτου, σε αντίθεση με άλλα μέλη της ιταλικής βασιλικής οικογένειας. Η απουσία του πυροδότησε πολλές φήμες, μερικές υπονοώντας ότι ήταν «ψυχικά ταλαιπωρημένος» ή «παραμορφωμένος». [2] Τα επόμενα χρόνια εμφανίστηκε στον Τύπο, και διέψευσε όλες αυτές τις θεωρίες.

Η πρώτη γυναίκα του Aμεδαίου ήταν μια πλούσια γυναίκα. Με το τέλος της, άφησε την τεράστια περιουσία της σε αυτόν και στους τρεις γιους τους. Αυτό σήμαινε ότι ο πλούτος που είχε συσσωρεύσει ο Aμεδαίος πήγαινε στα τρία πρώτα παιδιά του, τα οποία άφησαν ελάχιστα έως τίποτα μετά το τέλος του για τη Mαρία Λετίτσια και τον γιο τους Ουμβέρτo. [1] Επομένως παρέμειναν εξαρτημένοι από το επίδομα, που λάμβαναν από το ιταλικό στέμμα. [2] Αυτή η εξάρτηση θα προκαλούσε προβλήματα αργότερα, καθώς ο Ουμβέρτος εξόργιζε συχνά τον Βίκτωρα Εμμανουήλ Γ' της Ιταλίας, επικεφαλής του Οίκου της Σαβοΐας, εξάδελφο της μητέρας του και ανιψιό του Αμεδαίου. Όταν ο Ουμβέρτος διέπραξε διάφορα παραπτώματα και φάρσες το 1911, φυλακίστηκε στο κάστρο Moνκαλιέρι.

Είχε πρόσφατα απολυθεί από τη Ναυτική Ακαδημία τού Λιβόρνο, για μια φαινομενικά αδιόρθωτη συμπεριφορά, και για ερωτική προσοχή σε μερικές νεαρές γυναίκες στην πόλη. [1] Η Μαρία Λετίτσια, ανήσυχη για την σκληρή ποινή τού γιου της, έγραψε στη βασίλισσα Έλενα και τής ζήτησε να μεσολαβήσει για τον γιο της. [2] Ωστόσο ο βασιλιάς παρέμεινε ανένδοτος, και μείωσε την ποινή μόνο ελαφρώς λόγω τού πρόσφατου τέλους τής θείας του, πριγκίπισσας Μαρίας Κλοτίλδης, γιαγιάς του Ουμβέρτου.

Το τέλος και η κληρονομιά της

Κατά τη διάρκεια της χηρείας της, η Μαρία Λετίτσια διατήρησε μια ανοιχτή και σκανδαλώδη σχέση με έναν στρατιώτη είκοσι χρόνια νεότερό της, ο οποίος αργότερα νυμφεύτηκε την τραγουδίστρια της όπερας Βίνα Μπόβι. Μετά το τέλος τής Μαρίας Λετίτσια στις 25 Οκτωβρίου 1926, ονομάστηκε στη διαθήκη της ως ο μοναδικός κληρονόμος της.

Οικογένεια

Παντρεύτηκε το 1888 τον θείο της Αμεδαίο Α΄ της Ισπανίας, Δούκα της Αόστα, και είχε τέκνο:

• Ουμβέρτος 1889-1918, Πρίγκιπας του Σαλέμι.

Πηγές

• Appleton, D. (1889). Appletons' Annual Encyclopedia and Register of Important Events of the Year 1888, Volume 13. New York: D. Appleton and Co.
• Remsen Whitehouse, Henry (1897). The Sacrifice of a Throne: Being an Account of the Life of Amadeus, Duke of Aosta, sometime King of Spain. New York: Bonnel, Silver, and Co.
• Vizetelly, Ernest Alfred (1907). The Court of the Tuileries, 1852-1870: Its Organization, Chief Personages, Splendour, Frivolity, and Downfall. London: William Clowes and Sons, Limited.