Μερκαπτοπουρίνη

χημική ένωση

Η μερκαπτοπουρίνη (6-MP), που πωλείται με την επωνυμία Purinethol μεταξύ άλλων, είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται για τον καρκίνο και σε αυτοάνοσες ασθένειες. Συγκεκριμένα χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της οξείας λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας (ALL), της χρόνιας μυελογενούς λευχαιμίας (CML), της νόσου του Κρον και της ελκώδους κολίτιδας.[1] Για οξεία λεμφοκυτταρική λευχαιμία χρησιμοποιείται γενικά με μεθοτρεξάτη. Λαμβάνεται από το στόμα.[2]

Μερκαπτοπουρίνη
Ονομασία IUPAC
3,7-dihydropurine-6-thione
Κλινικά δεδομένα
Εμπορικές ονομασίεςPurinethol, Purixan, άλλες
AHFS/Drugs.commonograph
MedlinePlusa682653
Δεδομένα άδειας
Κατηγορία ασφαλείας κύησης
  • D
Οδοί
χορήγησης
Από το στόμα
Κυκλοφορία
Κυκλοφορία
  • (Prescription only)
Φαρμακοκινητική
Βιοδιαθεσιμότητα5 με 37%
Μεταβολισμόςοξειδάση της ξανθίνης
Βιολογικός χρόνος ημιζωής60 με 120 λεπτά, περισσότερο για τους ενεργούς μεταβολίτες της
Απέκκρισηνεφρά
Κωδικοί
Αριθμός CAS50-44-2 YesY
Κωδικός ATCL01BB02
PubChemCID 667490
IUPHAR/BPS7226
DrugBankDB01033 YesY
ChemSpider580869 YesY
UNIIPKK6MUZ20G YesY
KEGGD04931 YesY
ChEBICHEBI:50667 YesY
ChEMBLCHEMBL1425 YesY
Συνώνυμα6-μερκαπτοπουρίνη (6-MP)
Χημικά στοιχεία
Χημικός τύποςC5H4N4S
Μοριακή μάζα152,18 g·mol−1
  (verify)

Συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν καταστολή του μυελού των οστών, τοξικότητα στο ήπαρ, έμετο και απώλεια όρεξης.[2] Άλλες σοβαρές παρενέργειες περιλαμβάνουν αυξημένο κίνδυνο μελλοντικού καρκίνου και παγκρεατίτιδας. Εκείνοι με γενετική ανεπάρκεια της S-μεθυλοτρανσφεράσης της θειοπουρίνης διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης παρενεργειών. Η χρήση κατά την εγκυμοσύνη μπορεί να βλάψει το μωρό. Η μερκαπτοπουρίνη ανήκει στην οικογένεια φαρμάκων θειοπουρίνης και αντιμεταβολίτη.[3][1]

Η μερκαπτοπουρίνη εγκρίθηκε για ιατρική χρήση στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1953.[2] Συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τα ασφαλέστερα και πιο αποτελεσματικά φάρμακα που χρειάζονται σε ένα σύστημα υγείας.[4]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 British national formulary : BNF 69 (69 έκδοση). British Medical Association. 2015. σελ. 590. ISBN 9780857111562. 
  2. 2,0 2,1 2,2 «Mercaptopurine». The American Society of Health-System Pharmacists. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2016. 
  3. Sahasranaman, S.; Howard, D.; Roy, S. (2008). «Clinical pharmacology and pharmacogenetics of thiopurines». European Journal of Clinical Pharmacology 64 (8): 753–767. doi:10.1007/s00228-008-0478-6. PMID 18506437. 
  4. World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. Geneva: World Health Organization. 2019. WHO/MVP/EMP/IAU/2019.06. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO.