Μικρό Δέρειο Έβρου

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 41°19′N 26°6′E / 41.317°N 26.100°E / 41.317; 26.100

Το Μικρό Δέρειο είναι χωριό και κοινότητα του Δήμου Σουφλίου[1][2] και βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της περιφερειακής ενότητας Έβρου στην Ελλάδα. Βρίσκεται στην αριστερή όχθη του ποταμού Ερυθροπόταμου, στα ανατολικά της Ροδόπης σε υψόμετρο 110 μέτρα[1]. Τα σύνορα με τη Βουλγαρία βρίσκονται 5 χιλιόμετρα βόρεια. Το Μικρό Δέρειο βρίσκεται δίπλα στην Εθνική Οδό 53. Το 2011 ο πληθυσμός του χωριού ήταν 158 κάτοικοι και 1.903 κάτοικοι στην ομώνυμη δημοτική κοινότητα,[3] καθιστώντας την την πολυπληθέστερη κοινότητα της δημοτικής ενότητας Ορφέα του δήμου Σουφλίου. Το παλιό του όνομα ήταν Κιουτσούκ Ντερβέν.

Μικρό Δέρειο
Μικρό Δέρειο is located in Greece
Μικρό Δέρειο
Μικρό Δέρειο
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΑνατολικής Μακεδονίας και Θράκης
Περιφερειακή ΕνότηταΈβρου
ΔήμοςΣουφλίου
Δημοτική ΕνότηταΟρφέα
Γεωγραφία
ΝομόςΝομός Έβρου
Υψόμετρο450
Πληθυσμός
Μόνιμος91
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας680 04
Τηλ. κωδικός25540

Η κοινότητα αποτελείται από τα χωριά Μικρό Δέρειο, Γέρικο, Γονικό, Μέγα Δέρειο, Πετρόλοφος, Ρούσσα και Σιδηροχώρι.[4]

Πληθυσμός

Επεξεργασία
Έτος Πληθυσμός χωριού Πληθυσμός δημοτικής κοινότητας
1878 256 -
1912 220 -
1920 180 -
1981 - 2.067
1991 296 -
2001 252 2.103
2011 158 1.903

Το χωριό ιδρύθηκε από τους Βούλγαρους τον 12ο αιώνα, και ήταν γνωστό ως Μαλούκ Ντερβέντ (Малък Дервент) στα βουλγαρικά. Σύμφωνα με τον Αναστάς Ραζμποΐνικοβ, ο πληθυσμός του το 1830 ήταν 210 βουλγαρικές οικογένειες/σπίτια, 256 το 1878 και 220 το 1912 εκ των οποίων 200 βουλγαρικές εξαρχίες. Σύμφωνα με τον καθηγητή Λιουμπόμιρ Μιλέτιτς, ο πληθυσμός του το 1912 ήταν περίπου 200 βουλγαρικές οικογένειες. Μετά από σύντομη περίοδο βουλγαρικής κυριαρχίας μεταξύ του 1913 και του 1919, έγινε μέρος της Ελλάδας.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 20. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 100. 
  2. «Δήμος Σουφλίου - Κοινότητες». www.soufli.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2023. 
  3. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10491 (σελ. 17 του pdf)
  4. «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2021.