Μιχαήλ της Ιμερετίας

Βασιλέας της Ιμερετίας

Ο Mιχαήλ, γεωργιανά: მიქელი, Mik'el) (απεβ. το 1329), από τον Οίκος των Βαγρατιδών-Ιβηρίας, ήταν βασιλιάς του δυτικού Γεωργιανού βασιλείου του Ιμερέτι από το 1327 έως το 1329.

Μιχαήλ της Ιμερετίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση13ος αιώνας
Γεωργία
Θάνατος1329
Κουτάισι
Τόπος ταφήςΜοναστήρι Γκελάτι
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Ιμερετίας
ΘρησκείαΓεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαγεωργιανά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΤέκναΜπαγκράτ Α΄ της Ιμερετίας
ΓονείςΔαυίδ ΣΤ΄ της Γεωργίας και (Theodora)[1]
ΑδέλφιαΚωνσταντίνος Α΄ της Ιμερετίας
Βαχτάνγκ Β΄ της Γεωργίας
ΟικογένειαΔυναστεία των Μπαγκρατιόνι
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒασιλέας της Ιμερετίας (1326–1329)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ήταν γιος του Δαβίδ ΣΤ΄ Ναρίν βασιλιά της Γεωργίας και της συζύγου του, Tάμαρ Αμανελίσντζε,[2] ή μίας πριγκίπισσας των Παλαιολόγων. Στην τελευταία περίπτωση, ο Μιχαήλ μπορεί να ονομαζόταν από τον Βυζαντινό πρόγονό του, τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο.[3] Ο Μιχαήλ εναντιώθηκε στην ανάρρηση τού μεγαλύτερου αδελφού του Κωνσταντίνου Α΄ στον θρόνο, μετά το τέλος του πατέρα τους το 1293. Σε έναν επακόλουθο εσωτερικό πόλεμο, ο Μιχαήλ κατέλαβε τον έλεγχο των επαρχιών Ράχα, Λεχκούμι και Aργκβέτι.[2][4] Η σύγκρουση συνεχίστηκε μέχρι το 1327, όταν, μετά το τέλος του άτεκνου Κωνσταντίνου Α΄, τον διαδέχθηκε ως βασιλιάς της Ιμερέτης.[2][4] Είχε διεκδικήσει τον τίτλο νωρίτερα, όπως στον καταστατικό χάρτη του 1326 [3], όπου επικυρώνει ισόβια αποζημίωση επανόρθωσης (sasiskhlo, ένα γεωργιανό ισοδύναμο του αγγλικού weregild) να πληρώνεται από κάποιον Γκογκιτασβίλι στους Μικελάντζε.[5]

Ο Μιχαήλ προσπάθησε να υποτάξει ξανά στο στέμμα τους μεγάλους ευγενείς και επαρχιακούς δυνάστες (eristavi), οι οποίοι είχαν διεκδικήσει μεγαλύτερη αυτονομία για τους εαυτούς τους στη βασιλεία του Κωνσταντίνου Α΄. Οι προσπάθειές του είχαν περιορισμένη επιτυχία το μόνο που μπόρεσε να επιτύχει ήταν η υπόσχεση από τους γαιοκτήμονες (eristavi) να πληρώσουν φόρο υποτέλειας και να παρέχουν στρατεύματα για έναν βασιλικό στρατό.[4]

Ο Μιχαήλ απεβίωσε το 1329. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Βαγράτ Α΄, ο οποίος, λόγω της ανηλικιότητάς του, δεν κάθισε ποτέ σταθερά στον θρόνο τού Ιμερέτι και το 1330 υποβιβάστηκε στη θέση του υποτελούς δούκα από τον αναδυόμενο Γεώργιο Ε΄ τον Λαμπρό βασιλιά της ανατολικής Γεωργίας.[2][4]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Rayfield, Donald (2012). Edge of Empires: A History of Georgia. London: Reaktion Books. σελίδες 132, 139–140. ISBN 978-1780230306. 
  3. 3,0 3,1 Toumanoff, Cyril (1949–51). «The Fifteenth-Century Bagratids and the Institution of Collegial Sovereignty in Georgia». Traditio 7: 173. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Bagrationi, Vakhushti (1976). Nakashidze, N.T., επιμ. (PDF) (στα Russian). Tbilisi: Metsniereba. σελ. 41 http://dspace.nplg.gov.ge/bitstream/1234/3067/1/Istoria_Carstva_Gruzinskogo.pdf.  Missing or empty |title= (βοήθεια)Bagrationi, Vakhushti (1976). Nakashidze, N.T. (ed.). История Царства Грузинского [History of the Kingdom of Georgia] (PDF) (in Russian). Tbilisi: Metsniereba. p. 41.
  5. Taqaishvili, Ekvtime (1909). საქართველოს სიძველენი, ტომი II (PDF) (στα Georgian). Tiflis: Georgian Society of History and Ethnography. σελίδες 33–34. 


Προκάτοχος
Κωνσταντίνος Α΄ της Ιμερετίας
βασιλιάς του Ιμερέτι
1329-1330
Διάδοχος
Αλέξανδος Α΄ του Ιμερέτι