Μπακάρ του Κάρτλι

Ο Μπακάρ, γεωργιανά: ბაქარი, (11 Ιουνίου 1699 ή 7 Απριλίου 1700 – 1 Φεβρουαρίου 1750) ήταν Γεωργιανός βασιλικός πρίγκιπας (batonishvili) τού Οίκου του Mουχράνι, κλάδου της δυναστείας των Μπαγκρατιόνι και υπηρέτησε ως αντιβασιλιάς τού βασιλείου τού Kάρτλι (κεντρική Γεωργία) από τον Σεπτέμβριο τού 1716 έως τον Αύγουστο τού 1719.

Μπακάρ του Κάρτλι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	7  Απριλίου 1699
Θάνατος	1  Φεβρουαρίου 1750 Μόσχα
Τόπος ταφής	Μοναστήρι του Ντονσκόι
Χώρα πολιτογράφησης	Γεωργία
Θρησκεία	Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διπλωμάτης
Οικογένεια
Σύζυγος	Άννα Ερίστοβα
Τέκνα	Αλέξανδρος του Κάρτλι (γιος Μπακάρ) Λέβαν Γρουζίνσκι
Γονείς	Βαχτάνγκ ΣΤ΄ του Κάρτλι και Rusudan of Circassia
Αδέλφια	Tamar II of Kartli Princess Ana of Kartli Βαχούστι του Κάρτλι Γεώργιος του Κάρτλι Παάτα του Κάρτλι
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	αντιστράτηγος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	τάγμα του Αγίου Ανδρέα Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Ήταν γιος τού βασιλιά Βαχτάνγκ ΣΤ΄ του Κάρτλι από τη σύζυγό του, Ρουσουδάν την Κιρκάσια. Ο Βαχτάνγκ τον άφησε επικεφαλής της κυβέρνησης τού Κάρτλι (κεντρική Γεωργία) κατά την απουσία του στην αυλή των Σαφαβιδών της Περσίας από τον Σεπτέμβριο του 1716 έως τον Αύγουστο του 1719. Η θέση του αναγνωρίστηκε από τον σάχη της Περσίας, που του έδωσε, το 1717, τον τίτλο τού janishin, ένα στέμμα, ένα σπαθί, χρυσά διακριτικά και τιμητικό ένδυμα. Ταυτόχρονα, έπρεπε να ασπαστεί ονομαστικά το Ισλάμ και πήρε το όνομα Σαχ-Ναουάζ. Με την ευκαιρία αυτή, διορίστηκε από τον σάχη αρχιστράτηγος τού περσικού στρατού και γενικός κυβερνήτης τού Αζερμπαϊτζάν. Το 1722 διορίστηκε διοικητής τού επίλεκτου σώματος gholam (qollar-aghasi). Όταν οι οθωμανικοί στρατοί εισέβαλαν στη Γεωργία το 1723, ο Μπακάρ αρχικά προσπάθησε να διαπραγματευτεί, αλλά τελικά ακολούθησε τον πατέρα του σε μία ρωσική εξορία τον Ιούλιο του 1724. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Μόσχα, όπου έγινε γνωστός ως τσάρεβιτς Μπακάρ Βαχτάνγκοβιτς Γρουζίνσκι (ρωσικά: Бакар Вахтангович Грузинский‎‎). Ο πρίγκιπας ασχολήθηκε με πολιτιστικές επιχειρήσεις, που είχε ξεκινήσει ο πατέρας του, βοήθησε στην αναβίωση του γεωργιανού τυπογραφείου στη Μόσχα και χρηματοδότησε τη δημοσίευση της Βίβλου στα γεωργιανά το 1743.

Ο Μπακάρ συμμετείχε επίσης στη ρωσική διπλωματική και στρατιωτική υπηρεσία. Το 1724 τού παραχωρήθηκε το χωριό Λύσκοβο σε κληρονομική κατοχή. Τον Νοέμβριο του 1729, ο Μπακάρ προήχθη σε υποστράτηγο και διορίστηκε διοικητής τού πυροβολικού στην περιοχή της Μόσχας. Απεβίωσε στη Μόσχα το 1750 και ενταφιάστηκε στο μοναστήρι Ντονσκόι.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε την Άννα, κόρη τού Γεωργίου δούκα τού Αράγκβι (1706 – 18 Φεβρουαρίου 1780), η οποία τον συνόδευσε στη Ρωσία και απεβίωσε στη Μόσχα, όπου κηδεύτηκε στη Μονή Ντονσκόι. Είχαν πέντε παιδιά, τους πρίγκιπες:

• Αλέξανδρος (1726–1791), αξιωματικός τού ρωσικού στρατού και διεκδικητής τού γεωργιανού θρόνου.
• Λέβαν (1739–1763), αξιωματικός του ρωσικού στρατού.
• Μαριάμ (απεβ. το 1807).
• Ελισάβετ (απεβ. το 1768), παντρεύτηκε με τον πρίγκιπα Νικολάι Οντογιέφσκι.
• Μία ανώνυμη κόρη.

Πηγές

• Floor, Willem (2001). Safavid Government Institutions. Costa Mesa, California: Mazda Publishers. ISBN 978-1568591353.