Παάτα του Κάρτλι

Ο Παάτα, γεωργιανά: პაატა, (1720 – Δεκέμβριος 1765) ήταν Γεωργιανός βασιλικός πρίγκιπας (batonishvili) τού Οίκου τού Μουχράνι, κλάδου τού Οίκου των Μπαγκρατιόνι, τού Kάρτλι. Φυσικός γιος τού βασιλιά Βάχτανγκ ΣΤ΄ τού Κάρτλι, ο Παάτα μεγάλωσε και εκπαιδεύτηκε ως ειδικός στο πυροβολικό στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Η περιπετειώδης ζωή του τον οδήγησε, μέσω της Πρωσίας, της Πολωνίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στη γενέτειρά του Κάρτλι, όπου υπηρετούσε τον βασιλιά Ηρακλή Β΄, γιό της ετεροθαλούς αδελφής του, μέχρι που οδήγησε μία συνωμοσία, για να σκοτώσει τον Ηρακλή και να σφετεριστεί τον θρόνο για τον εαυτό του το 1765. Μετά την αποκάλυψη της συνωμοσίας, ο Παάτα δικάστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο με αποκεφαλισμό στις 5 Δεκεμβρίου 1765, και σύντομα εκτελέστηκε.

Παάτα του Κάρτλι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1720
Θάνατος	Δεκέμβριος 1765 Τιφλίδα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αξιωματικός
Οικογένεια
Γονείς	Βαχτάνγκ ΣΤ΄ του Κάρτλι
Αδέλφια	Princess Ana of Kartli Tamar II of Kartli Βαχούστι του Κάρτλι Γεώργιος του Κάρτλι Μπακάρ του Κάρτλι
Οικογένεια	Οίκος του Μουχράνι
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	αντισυνταγματάρχης

Πρώιμη ζωή

Ο πρίγκιπας Παάτα ήταν εξωσυζυγικός γιος τού βασιλιά Βάχτανγκ ΣΤ΄ τού Kάρτλι (γνωστός και ως Χουσάιν-Κουλί Χαν), που γεννήθηκε από άγνωστη παλλακίδα το 1720. Το 1724, ο Βαχτάνγκ έχασε τον θρόνο του από την Οθωμανική εισβολή και κατέφυγε στη Ρωσία, φέρνοντας μαζί του την οικογένειά του, συμπεριλαμβανομένου τού Πάατα, και μία ακολουθία 1.200 ατόμων. Ο νεαρός πρίγκιπας φοίτησε σε στρατιωτικό κολέγιο στην Αγία Πετρούπολη και έδωσε εξετάσεις στην τέχνη και την επιστήμη τού πυροβολικού. Ελλείψει κατάλληλης θέσης αξιωματικού πυροβολικού, ο Παάτα διορίστηκε ως αντισυνταγματάρχης σε σύνταγμα πεζικού, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπηρέτησε ποτέ στον στρατό. Μετά το τέλος τού πατέρα του το 1737, ο Πάατα αντιμετώπισε μεγάλες οικονομικές δυσκολίες και έλαβε ετήσια σύνταξη 300 ρούβλια από τη ρωσική κυβέρνηση το 1740. Το 1745, ζήτησε από την κυβέρνηση να τού επιτραπεί να επιστρέψει στη Γεωργία ή να τού ανατεθεί σε μία κατάλληλη θέση στην αυτοκρατορική υπηρεσία, αλλά τίποτε δεν προέκυψε από αυτό.

Περιπέτειες

Τον Ιανουάριο του 1749, ο Παάτα, πικραμένος από τη ζωή με μία ασήμαντη σύνταξη, διέφυγε από τη Ρωσία και έφτασε, μέσω της Ρίγας, της Mιτάβα και τού Μέμελ, στο Kένιγκσμπεργκ και προσπάθησε, μάταια, να υπηρετήσει τον Φρειδερίκο Β΄ της Πρωσίας. Στη συνέχεια, αναχώρησε για τη Βαρσοβία και στη συνέχεια, μέσω Κάμενετς και Βουκουρεστίου, ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη τον Αύγουστο τού 1749. Τελικά, το 1752, δήλωσε τον εαυτό του στη γεωργιανή πρωτεύουσα της Τιφλίδας ενώπιον τού Τεϊμουράζ Β΄ τού Κάρτλι (κεντρική Γεωργία) και τού γιου του Ηρακλή Β΄ τού Καχέτι (ανατολική Γεωργία), ο οποίος δέχτηκε την υπηρεσία τού Παάτα. Απολαμβάνοντας τη φήμη ενός μορφωμένου και Ευρωπαίου μορφωμένου ανθρώπου, ο Πάατα επιφορτίστηκε με την αναδιοργάνωση τού γεωργιανού πυροβολικού σύμφωνα με το Ιράν κατά μήκος των ρωσικών γραμμών. Έχοντας την τάση προς την αντιφατικότητα, αρνήθηκε να συνοδεύσει τον νέο του ηγεμόνα σε μία εκστρατεία κατά της Γκάντζα το 1752. Φυλακίστηκε, αλλά το 1754 δραπέτευσε στο δυτικό γεωργιανό βασίλειο τού Ιμερέτι (δυτική Γεωργία), όπου παρείχε υποστήριξη στον πρίγκιπα Λέβαν Αμπασίτζε, μηχανορραφώντας ενάντια στον δικό του εγγονό, τον βασιλιά Σολομώντα Α΄ τού Ιμερέτι. Στη συνέχεια, ο Παάτα πήγε στο Ιράν, αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει την εύνοια τού κυβερνήτη του, Kαρίμ Χαν, και επέστρεψε στη Γεωργία. Αμνηστεύτηκε από τον Ηρακλή Β΄, που τώρα καθόταν στο θρόνο τόσο τού Κάρτλι, όσο και τού Καχέτι, και διορίστηκε στρατιωτικός σύμβουλος τού βασιλιά και στη συνέχεια κυβερνήτης (mouravi) της Τιφλίδας.

Συνωμοσία και το τέλος

Το 1765, το διαμέρισμα τού Παάτα στην Τιφλίδα —ενοικιάστηκε από τον συγκεκριμένο Mαρκοζασβίλι— έγινε τόπος συνάντησης των ευγενών τού Κάρτλι, που ήταν δυσαρεστημένοι με τον Ηρακλή Β΄. Η συνωμοσία που προέκυψε για τη δολοφονία τού βασιλιά και την τοποθέτηση τού Πάατα στον θρόνο, σχηματίστηκε κάτω από διάφορες συνθήκες: οι βασιλείς τού Μουχράνι, καθώς και οι νομιμοποιητές υποστηρικτές τους, δεν μπορούσαν να συμφιλιωθούν με την εγκατάσταση των Καχετιανών εξαδέλφων τους, στο πρόσωπο τού Ηρακλή Β΄, στον θρόνο τού Κάρτλι. Επιπλέον, οι κορυφαίες οικογένειες ευγενών, όπως οι Tσιτσισβίλι και Aμιλαχβάρι, δυσανασχετούσαν με την απόφαση τού Ηρακλή Β΄ να εγκαταστήσει πρώην γεωργιανούς σκλάβους, που είχαν απελευθερωθεί από την ξένη αιχμαλωσία, ως ελεύθερους στη βασιλική γη, αντί να επιστρέψει αυτούς τους αγρότες ως δουλοπάροικους στους πρώην ιδιοκτήτες τους. Ο πρίγκιπας Ντιμίτρι Αμιλαχβάρι, ένας από τους κύριους αρχηγούς, είχε επίσης έναν προσωπικό λόγο να μισεί τον ηγεμόνα του: ένιωθε προσβεβλημένος στο πρόσωπο τού γιου του, Γκιόργκι, τού οποίου ο γάμος με την αδελφή του Ηρακλή, την πριγκίπισσα Eλισάβετ, είχε διακοπεί από τον βασιλιά.

Ο Ντατούνα, ένας τεχνίτης από το Σαμσβίλντε και σύζυγος μίας βασιλικής νοσοκόμας, που επρόκειτο να καθοδηγήσει τους συνωμότες στο παλάτι τού βασιλιά, παραδέχτηκε ότι συμμετείχε στο σχέδιο σε μία ομολογία σε έναν ιερέα, ο οποίος ενημέρωσε αμέσως τον Ηρακλή Β΄. Ο βασιλιάς έβαλε τους συνωμότες να συγκεντρωθούν και να δικαστούν δημόσια από ένα δικαστήριο, που διορίστηκε από τους ευγενείς, καθώς και από τους αγρότες. Ο Ηρακλής Β΄ κατέθεσε ο ίδιος, αφήνοντας τις ετυμηγορίες και τις ποινές στο δικαστήριο. Είκοσι δύο άτομα, μεταξύ των οποίων και ο πολύγλωσσος ποιητής Σαγιάτ Νόβα, αθωώθηκαν. Οι ηγέτες τιμωρήθηκαν με θάνατο ή ακρωτηριασμό. Μεταξύ αυτών, ο Παάτα και ο εξάδελφός του, Δαβίδ, γιος τού Aμπντουλάχ Μπεγκ, αποκεφαλίστηκαν, ο πεθερός τού Δαβίδ, πρίγκιπας Ηλίας/Ελιζμπάρ Τακτακισβίλι, κάηκε μέχρι θανάτου, ο Ντιμίτρι Αμιλαχβάρι αφαιρέθηκε από όλους τους τίτλους και την περιουσία του και τού γιου του, Aλεξάντρε, τού έκοψαν τη μύτη, τού πρίγκιπα Γκλάχα Τσιτσισβίλι έκοψαν τη γλώσσα του, άλλοι τυφλώθηκαν.