Μπουκουρά Ντουμπράβα
Η Μπουκουρά Ντουμπράβα (ρουμανικά: Bucura Dumbravă, 28 Δεκεμβρίου 1868 - 26 Ιανουαρίου 1926), γνωστή και με το καλλιτεχνικός της Στεφανία "Φάννυ" Σέκουλιτς (Ștefania "Fanny" Szekulics)[3] ήταν Ρουμάνα, γεννημένη στην Ουγγαρία, μυθιστοριματογράφος, που προωθούσε τον πολιτισμό, πεζοπόρος, φιλάνθρωπος και θεοσοφίστρια. Το λογοτεχνικό της έργο, κατά κύριο λόγο, είναι γραμμένο στη γερμανική γλώσσα και επικεντρώνεται σε ρομαντικές ιστορίες και θρύλους, όπως του ήρωες Χατζούκ. Τα έργα της αποδείχθηκαν εμπορικά και της έφεραν επιτυχία, τόσο στη γερμανόφωνη Ευρώπη, όσο και στη Ρουμανία, εκ των οποίων κάποια είχαν πορλογηθεί από τη Βασίλισσα Ελισάβετ του Βιντ.
| Μπουκουρά Ντουμπράβα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 28 Δεκεμβρίου 1868 Μπρατισλάβα |
| Θάνατος | 26 Ιανουαρίου 1926 Πορτ Σάιντ |
| Αιτία θανάτου | ελονοσία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρουμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πιανίστα δοκιμιογράφος βιογράφος μουσικός κριτικός συγγραφέας[1] ορειβάτρια[2] |
Γεννήθηκε στην Μπρατισλάβα και ο πατέρας ήταν ουγγρικής και σλοβακικής καταγωγής,[4] ενώ η μητέρα της άνηκε στο γερμανικό έθνος.[5] Περισσότερο η Μπουκουρά, έλαβε τον γερμανικό πολιτισμό και θεωρούσε τον εαυτό της Γερμανίδα.[6] Κατά την παιδική της ηλικία, μετακόμισε αρκετές φορές σε διάφορα μέρη της Αυστροουγγαρίας, ενώ σε ηλικία 4 ετών, επισκέφθηκε και τη Βιέννη. Όταν πια ήταν στην ηλικία των 5, η οικογένεια της μετακόμισε στο Βασίλειο της Ρουμανίας, ως φίλοι του Καρόλου Α΄. Μερικοί ιστορικοί λένε ότι ο πατέρας της εκεί, εργάστηκε σε ένα Μουσονικό Οίκημα, το zur Brüderlichkeit. Η βασιλική οικογένεια γρήγορα κατάλαβε την αγάπη της Μπουκουρά για τη μουσική, τη λογοτεχνία και τη ρουμανική γλώσσα.[7] Το 1884, η Βασίλισσα την συνέστησε στην υψηλή κοινωνία.
Η Φαννύ έγινε, αργότερα, φιλάνθρωπος και ακτιβίστρια, βοηθώντας φτωχά παιδιά να πάνε σχολείο τις Κυριακές. Το πρώτο της έργο κυκλοφόρησε το 1908 και είχε τον τίτλο Der Haiduck. Εξ αιτίας του ψευδωνύμου, πολλοί υπέθεταν ότι πρόκειται για μία λογοτεχνική προσπάθεια της Βασίλισσας.[8] Όταν το 1912, το έργο κυκλοφόρησε ξανά, το προλόγησε η Βασίλισσα, με το ψευδώνυμο Carmen Sylva. Το 1913, έπαιξε στο κάστρο Πέλε, πιάνο, συνοδεύοντας τον σπουδαίο Ρουμάνο βιολονίστα Τζόρτζε Ενέσκου.[9] Η φιλία της με τη Βασίλισσα συνεχίστηκε και πολλές φορές κάνανε πεζοπορίες στα Καρπάθια Όρη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της άρχισε να καταπιάνεται με τον θεοσοφισμό. Σε ένα ταξίδι της στην Αίγυπτο, κόλλησε μαλάρια και απεβίωσε λίγο αργότερα. Για λόγο άγνωστο, το σώμα της αποτεφρώθηκε και οι στάχτες της στάλθηκαν πίσω στη Ρουμανία, μέσα σε αιγυπτιακό βάζο.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 126242852. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2019.
- ↑ Șerban Cioculescu, Caragialiana, Editura Eminescu, Bucharest, 1974, p.351. OCLC 6890267
- ↑ Marinescu, p.29
- ↑ (Γερμανικά) Ursula Wittstock, "Zur Deutung der Rumänischen Verse in Clemens Brentanos Novelle 'Die Mehrern Wehmüller und Ungarischen Nationalgesichter' ", in the Babeș-Bolyai University Studia. Philologia 1, Vol. LII, 2007, p.47
- ↑ Tăslăuanu, p.326-327
- ↑ Marinescu, p.29, 30
- ↑ Marinescu, p.28; Montandon, p.350
- ↑ Marinescu, p.30-31
Αναφορές Επεξεργασία
- "Cronica", in Boabe de Grâu, October 1934, p. 632-640
- Mihail Dragomirescu, Semănătorism, poporanism, criticism, Editura Noului Institut de Literatură, Bucharest, 1934
- (Ρουμανικά) Ion Georgescu, "Cărți românești", in Transilvania, Nr. 4/1921, p. 295-299 (digitized by the Babeș-Bolyai University Transsylvanica Online Library)
- (Γαλλικά) Luiza Marinescu, "Bucura Dumbravă: escalade et littérature" Αρχειοθετήθηκε 2015-06-30 στο Wayback Machine., in the Romanian Academy Philologica Jassyensia, Nr. 1/2012, p. 27-36
- (Γαλλικά) Marcel Montandon, "Lettres roumaines", in Mercure de France, Nr. 270, September 1908, p. 350-355 (digitized by the Bibliothèque nationale de France Gallica digital library)
- (Ρουμανικά) Octavian Tăslăuanu, "Dări de seamă", in Luceafărul, Nr. 10/1913, p. 326-329 (digitized by Transsylvanica)