Μπρούνο Βάλε (Ιταλός ποδοσφαιριστής)
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Μπρούνο Βάλε (γεννημένος στις 10 Ιουλίου 1911 στην πόλη Ριέκα της σημερινής Κροατίας), ήταν Ιταλός ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου. Καθ'όλη τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ο Βάλε αγωνίστηκε σε ομάδες της Ιταλίας.
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Πλήρες όνομα | Μπρούνο Βάλε | ||
| Ημερ. γέννησης | 10 Ιουλίου 1911 | ||
| Τόπος γέννησης | Ριέκα, Κροατία | ||
| Ύψος | 1,71 μ. | ||
| Θέση | Μέσος | ||
| Ομάδες νέων | |||
| 1929-30 | ΑΣ Προ Γκορίτσια | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1930–1934 | ΑΣ Προ Γκορίτσια | ||
| 1934–1935 | Αλεσσάντρια Κάλτσιο | 1 | (0) |
| 1935–1936 | ΟΣ Αρέθο | ||
| 1936–1938 | Βενέτσια | 52 | (3) |
| 1938–1939 | Ίντερ | 18 | (2) |
| 1939–1941 | Νοβάρα Κάλτσιο | 53 | (0) |
| 1941–1942 | Μπρέσια Κάλτσιο | 32 | (0) |
| 1942–1944 | ΑΣ Προ Γκορίτσια | 39 | (0) |
| 1945–1946 | Νοβάρα Κάλτσιο | 4 | (0) |
| 1946–1947 | ΑΚ Ρετζιάνα 1919 | 1 | (0) |
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 1946–1947 | ΑΚ Ρετζιάνα 1919 | ||
| 1947–1948 | ΑΚ Φανφούγια 1874 | ||
| 1948–1949 | ΣΠΑΛ 2013 | ||
| 1958–1960 | Ολυμπιακός Πειραιώς | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Καριέρα
ΕπεξεργασίαΟ Μπρούνο Βάλε έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στις ακαδημίες της Προ Γκορίτσια, με την οποία υπέγραψε και το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο το 1930, σε ηλικία 19 ετών. Στην ομάδα της Γκορίτσια παρέμεινε για τέσσερα χρόνια.
Τη διετία 1934-36, ο Μπρούνο Βάλε αγωνίστηκε αρχικά στη Αλεσσάντρια Κάλτσιο (1934-35) κι έπειτα στην Ουνιόνε Αρέθο (1935-36).
Το 1936 μεταπήδησε στη Ουνιόνε Βενέτσια, στην οποία παρέμεινε για δύο χρόνια πραγματοποιώντας συνολικά 52 εμφανίσεις και πετυχαίνοντας τρία γκολ. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στη Βενέτσια, ο Μπρούνο Βάλε πραγματοποίησε κατά διαστήματα εξαιρετικές εμφανίσεις, οι οποίες προκάλεσαν το ενδιαφέρον αρκετών ομάδων τόσο εντός, όσο και εκτός Ιταλίας. Τελικώς, η ομάδα η οποία κατάφερε να τον αποκτήσει ήταν η Ίντερ, τότε ονομαζόμενη Α.Σ. Αμπροζιάνα-Ίντερ.
Ο Μπρούνο Βάλε παρέμεινε στην ομάδα του Μιλάνου για ένα χρόνο κατακτώντας ένα κύπελλο Ιταλίας και πετυχαίνοντας δύο γκολ σε σύνολο 18 εμφανίσεων. Στη συνέχεια μεταγράφηκε στη Νοβάρα Κάλτσιο, στην οποία παρέμεινε για δύο χρόνια. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στη Νοβάρα πραγματοποίησε 53 εμφανίσεις, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να πετύχει κάποιο γκολ.
Την περίοδο 1941-42 ο Βάλε αγωνίστηκε με τη φανέλα της Μπρέσια Κάλτσιο, με την οποία πραγματοποίησε συνολικά 32 εμφανίσεις. Επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Προ Γκορίτσια, η ομάδα από την οποία ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα.
Το 1945 αγωνίστηκε στη Νοβάρα Κάλτσιο, ενώ τον αμέσως επόμενο χρόνο μεταγράφηκε στη Ρετζιάνα. Μετά το τέλος της αγωνιστικής περιόδου 1946-47, ο Μπρούνο Βάλε αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και να βάλει τέλος στην πολυετή του ποδοσφαιρική καριέρα.
Προπονητική καριέρα
ΕπεξεργασίαΚατά τη διάρκεια της παρουσίας του στη Ρετζιάνα τη σεζόν 1946-47 ο Μπρούνο Βάλε είχε διπλό ρόλο, καθώς εκτελούσε χρέη παίκτη / προπονητή της ομάδος. Το 1947 ανέλαβε προπονητής στη Κάλτσιο Φανφούγια, στην οποία παρέμεινε για ένα χρόνο. Το 1948 προσλήφθηκε ως προπονητής στη ΣΠΑΛ, στην οποία παρέμεινε επίσης για ένα χρόνο.
Το 1958, ο Μπρούνο Βάλε βρέθηκε στην Ελλάδα και εργάστηκε ως προπονητής στον Ολυμπιακό Πειραιώς. Στην ομάδα του Πειραιά παρέμεινε για σχεδόν δύο χρόνια (ως τον Απρίλιο του 1960), έχοντας καταφέρει να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα Ελλάδας (1959) και ένα Κύπελλο Ελλάδας (1959), ενώ κοουτσάρισε τον Ολυμπιακό στους διπλούς αγώνες με τη ΑΚ Μίλαν στην πρώτη συμμετοχή της ομάδας και γενικότερα ελληνικού συλλόγου σε ευρωπαϊκή διοργάνωση[1].
Τίτλοι
ΕπεξεργασίαΩς ποδοσφαιριστής
- 1 Κύπελλο Ιταλίας: 1939
Ως προπονητής
- 1 Πρωτάθλημα Ελλάδας: 1959
- 1 Κύπελλο Ελλάδας: 1959
Πηγές
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Η πρώτη συμμετοχή του Ολυμπιακού στην Ευρώπη Αρχειοθετήθηκε 2014-09-13 στο Wayback Machine. (άρθρο αφιέρωμα στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας SportDay)