Βικιπαίδεια

ΦΚ Ιντερνατσιονάλε Μιλάνο

Η ΦΚ Ιντερνατσιονάλε Μιλάνο (ιταλικά: FC Internazionale Milano, [6] ιταλική προφορά: internat͡sjo'naːle) ή απλούστερα , είναι ποδοσφαιρικός σύλλογος της Ιταλίας με έδρα το Μιλάνο. Η ομάδα μετέχει ανελλιπώς στην κορυφαία βαθμίδα του ιταλικού συστήματος ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων από την πρώτη της εμφάνιση το 1909, με αποτέλεσμα να είναι η μόνη ιταλική ποδοσφαιρική ομάδα που δεν έχει υποβιβαστεί από την κορυφαία βαθμίδα του ιταλικού πρωταθλήματος (Serie A).

Ίντερ
FC Internazionale Milano 2021.svg
Επίσημη ονομασίαFootball Club Internazionale Milano S.p.A.
Προσωνύμιο
  • I Nerazzurri (Μαύροι και Μπλε)
  • La Beneamata (Η Πολυαγαπημένη)
  • Il Biscione (Το Μεγάλο Νερόφιδο)
Ίδρυση9  Μαρτίου 1908
ΈδραΜιλάνο, Ιταλία
ΣτάδιοΣτάδιο Τζιουζέπε Μεάτσα, Μιλάνο[1][2]
Χρώματαμπλε, μαύρο και χρυσό
Ιδιοκτήτης
  • Suning Holdings Group (68.55%)
  • LionRock Capital (31.05%)[3]
  • Pirelli (0.37%)[4]
  • Άλλοι μέτοχοι (0.03%)[5]
ΠρόεδροςΣτίβεν Ζανγκ
ΠροπονητήςΣιμόνε Ιντζάγκι
ΠρωτάθλημαΣέριε Α
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση
Τρίτη εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram Λογαριασμός στο YouTube Σελίδα στο Linkedin
Commons page Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
wikidata (π • σ • ε )

Η Ίντερ έχει κερδίσει 35 εγχώρια τρόπαια, συμπεριλαμβανομένων δεκαεννέα πρωταθλημάτων, εννέα Κυπέλλων Ιταλίας και επτά Σούπερ Καπ Ιταλίας. Από το 2006 έως το 2010, ο σύλλογος κέρδισε πέντε διαδοχικούς τίτλους πρωταθλήματος. [7] Έχει κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ τρεις φορές: δύο διαδοχικούς τελικούς το 1964 και το 1965 και στη συνέχεια άλλο ένα το 2010. Η πιο πρόσφατη επιτυχία της ήταν το ιταλικό τρέμπλ, με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και του Κυπέλλου το ίδιο έτος. [8] Ο σύλλογος έχει κερδίσει επίσης τρία Κύπελλα ΟΥΕΦΑ, δύο Διηπειρωτικά Κύπελλα και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων της ΦΙΦΑ.

Η ομάδα διεξάγει τους εντός έδρας αγώνες της στο στάδιο Σαν Σίρο χωρητικότητας 80.018, επίσης γνωστό ως Στάντιο Τζουζέπε Μεάτσα, το οποίο μοιράζεται από κοινού με την αντίπαλό της Μίλαν και είναι το μεγαλύτερο από πλευράς χωρητικότητας στο ιταλικό ποδόσφαιρο.[9] Η συμπολίτισσά της, Μίλαν, θεωρείται η μεγαλύτερη ανταγωνίστριά της, ενώ οι μεταξύ τους αγώνες είναι γνωστοί ως Derby della Madonnina, ένα από τα μεγαλύτερα ντέρμπι στο ποδόσφαιρο.[10]

Από το 2010, η Ίντερ κατατάσσεται δεύτερη πιο δημοφιλής ομάδα στην Ιταλία, παρ' όλο που το άθροισμα των κατακτήσεων Τσάμπιονς Λιγκ των Ίντερ και Γιουβέντους είναι πέντε (5) ενώ η Μίλαν μόνη της έχει επτά (7) [11] και η έκτη πιο δημοφιλής ομάδα στην Ευρώπη.[σ 1] Ο σύλλογος είναι ένας από τους πολυτιμότερους στην Ιταλία και τον κόσμο του ποδοσφαίρου.[14] Αποτέλεσε επίσης ιδρυτικό μέλος της διαλυμένης πλέον G-14, της οργάνωσης των κορυφαίων ποδοσφαιρικών συλλόγων της Ευρώπης.

ΙστορίαΕπεξεργασία

 
Ο Τζουζέπε Μεάτσα, με 408 συμμετοχές και 288 γκολ συνολικά, είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ίντερ

Ο σύλλογος ιδρύθηκε στις 9 Μαρτίου του 1908 ως Football Club Internazionale, έπειτα από το σχίσμα με τη Milan Cricket and Football Club (σημερινή Μίλαν). Η ονομασία του συλλόγου προέρχεται από την επιθυμία των ιδρυτικών μελών της με επικεφαλής τον ελληνοβενετσιάνο επιχειρηματία Ιωάννη Παραμυθιώτη να περιλαμβάνει και ξένους παίκτες σε αντίθεση με τους υπόλοιπους παράγοντες της Μίλαν που επιθυμούσαν να περιλαμβάνει μόνο Ιταλούς.[15]

Ιστορικά, στο Μιλάνο η Ίντερ (παρωνύμιο bauscia, σε ελεύθερη απόδοση αλαζόνες) εκπροσωπούσε την αστική τάξη του κέντρου της πόλης, ενώ η Μίλαν (παρωνύμιο στην τοπική διάλεκτο casciavit (δηλαδή κατσαβίδια) τα λαϊκά στρώματα της βιομηχανικής περιφέρειας και τα εργατικά συνδικάτα. Αργότερα τα πράγματα έγιναν συγκεχυμένα. Η Μίλαν ελεγχόταν από τον συντηρητικό βαρόνο των ΜΜΕ και πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι και η Ίντερ από τον κεντροαριστερό πετρελαιοβιομήχανο Μάσιμο Μοράτι.

Το 1964, η Ίντερ κατέκτησε το πρώτο της Κύπελλο Πρωταθλητριών αφού επικράτησε 3–1 της Ρεάλ Μαδρίτης στη Βιέννη. Την ίδια χρονιά, η ομάδα κατέκτησε και το Διηπειρωτικό Κύπελλο επικρατώντας της Ιντεπεντιέντε. Την επόμενη περίοδο, η ομάδα κέρδισε για δεύτερη φορά το Κύπελλο Πρωταθλητριών, κερδίζοντας αυτή τη φορά τη Μπενφίκα στον τελικό, ενώ το ίδιο έτος, 1965, πήρε και το δεύτερο Διηπειρωτικό Κύπελλο, νικώντας ξανά την Ιντεπεντιέντε.

 
Ο Μάσιμο Μοράτι, ιστορικός διοικητικός παράγοντας της Ίντερ.

Στις 18 Φεβρουαρίου 1995, 17 χρόνια μετά την προεδρεία του πατέρα του, Άντζελο, ο Μάσιμο Μοράτι αποκτά και πάλι την Ίντερ σε μια ταραχώδη περίοδο στην ιστορία του συλλόγου. Υπό την προεδρία του, η Ίντερ άρχισε να βελτιώνει τη θέση της στο πρωτάθλημα και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις όπου συμμετείχε. Αγορές παικτών όπως των Ronaldo και Vieri θεωρήθηκαν σημαντικές για την πρόοδο αυτή. Η Ίντερ κατακτά το κύπελλο UEFA το 1998. Το 2010, 4 χρόνια μετά το σκάνδαλο του Calciopoli, ο σύλλογος κερδίζει 5ο συνεχόμενο πρωτάθλημα αλλά και το champions league με προπονητή τον Ζοσέ Μουρίνιο, που μετακόμισε στην Μαδρίτη για λογαριασμό της Ρεάλ σε λιγότερο απο μία εβδομάδα μετά την κατάκτηση του τροπαίου.

Την 1η Αυγούστου του 2012, ο ​​Μοράτι πούλησε δικαιώματα μειοψηφίας της Ίντερ σε κινεζική κοινοπραξία με επικεφαλής τον Κένεθ Χουάνγκ.[16] Την ίδια ημέρα, η Inter ανακοίνωσε συμφωνία με την China Railway Construction Corporation Limited για την κατασκευή νέου γηπέδου.[16] Στις 30 Ιουνίου του 2013, η Internazionale Holding S.r.l. του Μοράτι απέκτησε το 98,2% των μετοχών της F.C. Internazionale Milano S.p.A. και η συμφωνία με τους Κινέζους προφανώς κατέρρευσε.[17] Επίσης, Βάλτερ Ματσάρι αντικατέσητσε τον Αντρέα Στραματσόνι στην τεχνική ηγεσία της ομάδας στις 24 Μαΐου του 2013. Η περίοδος 2012-13 ήταν η χειρότερη στην πρόσφατη ιστορία του συλλόγου ο οποίος τερμάτησε 9ος στη SΣέριε Α και απέτυχε να προκριθεί στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Στις 15 Οκτωβρίου του 2013, μία κοινοπραξία από την Ινδονησία (International Sports Capital HK Ltd.) με επικεφαλής τους Έρικ Τοχίρ, Χάντι Σοετέτζο και Ροσάν Ροεσλάνι, υπέγραψε συμφωνία για την εξαγορά του 70% τον μετοχών της Ίντερ από την Internazionale Holding S.r.l. μετέχοντας στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Ίντερ με 75 εκατομμύρια ευρώ, που προκλήθηκε από καθαρή απώλεια 79.881.808 ευρώ.[18][19][20] Αμέσως μετά τη συμφωνία, Ο Μοράτι της Internazionale Holding S.r.l. εξακολουθούσε να διατηρεί το 29,5% των μετοχών της F.C. Internazionale Milano S.p.A.[21] Μετά τη συμφωνία, οι μετοχές της Inter ανήκαν σε μια αλυσίδα εταιρειών χαρτοφυλακίου, δηλαδή την International Sports Capital S.p.A. της Ιταλίας (με το 70% των μετοχών), International Sports Capital HK Limited και Asian Sports Ventures HK Limited του Χονγκ Κονγκ. Η Asian Sports Ventures HK Limited, ως μια άλλη ενδιάμεση εταιρία συμμετοχών, ανήκε στη Nusantara Sports Ventures HK Limited (60% των μετοχών, μια εταιρεία που ανήκε στον Τοχίρ), Alke Sports Investment HK Limited (20% του μετοχικού κεφαλαίου) και Aksis Αθλητισμός Capital HK Limited (20% των μετοχών).

Ο Τοχίρ επίσης έγινε συνιδιοκτήτης της ομάδας Ντι Σι Γιουνάιτεντ από τη Μέιτζορ Λιγκ Σόκερ (MLS) και της Περσίμπ Μπανντούνγκ από το Πρωτάθλημα Ινδονησίας στις 2 Δεκεμβρίου του 2013, η Ίντερ και Ντι Σι Γιουνάιτεντ, στη συνέχεια, ανακοίνωσε επίσημα μια στρατηγική εταιρική σχέση και τον Ιανουάριο του 2016, Ίντερ και Περσίμπ ανακοίνωσαν επίσημα μια στρατηγική εταιρική σχέση.[22][23]

Κατά τη διάρκεια της περιόδου Τοχίρ, ο σύλλογος αναχρηματοδοτούνταν κυρίως τον εαυτό του με επιχειρηματικό μοντέλο αυτοσυντήρησης, έως το 2015 όταν ο σύλλογος παραβίασε τους κανόνες οικονομικού φαιρ πλέι της ΟΥΕΦΑ. Στο σύλλογο επιβλήθηκε πρόστιμο και αποκλεισμός από αγώνες της ΟΥΕΦΑ, με πρόσθετες ποινές με αναστολή. Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι επέστρεψε ως προπονητής στις 14 Νοεμβρίου του 2014.

Στις 6 Ιουνίου του 2016 η Suning Sports (μέσω μιας εταιρείας με έδρα το Λουξεμβούργο, Great Horizon S.á r.l.), μια κοινοπραξία του ομίλου Suning Holdings και του ομίλου Suning Appliance (τόσο εν μέρει ή εξ ολοκλήρου από τον Ζανγκ Τζιντόνγκ, συνιδρυτή και πρόεδρο τηςου ομίλου Suning Commerce), αγόρασε την πλειοψηφία των μετοχών της Ίντερ από την κοινοπραξία του Τοχίρ, International Sports Capital S.p.A. και από την Internazionale Holding Srl της οικογένειάς Μοράτι.[24] Σύμφωνα με επίσημο blog τους, η τιμή ήταν περίπου € 270 συμπεριλαμβανομένου συνδρομή της αύξησης του κεφαλαίου της Ίντερ.

Ωστόσο, η πρώτη περίοδος της νέας ιδιοκτησίας ξεκίνησε με κακές επιδόσεις σε φιλικά προετοιμασίας. Στις 8 Αυγούστου του 2016 η Ίντερ έληξε τη συνεργασία της με τον προπονητή Ρομπέρτο ​​Μαντσίνι με αμοιβαία συμφωνία.[25] Αντικαταστάθηκε από τον Φρανκ ντε Μπουρ.

Χρώματα και έμβλημαΕπεξεργασία

 
 
 
 
 
 
 
Η αμφίεση της ΣΣ Αμπροζιάνα

Από την ίδρυσή της το 1908, Ίντερ φοράει μαύρες και μπλε ρίγες. Φημολογείται ότι το μαύρο επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει τη νύχτα και το μπλε επιλέχθηκε με σκοπό να εκπροσωπήσει τον ουρανό.[26] Εκτός από ένα σύντομο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Η Ίντερ συνέχισε να φορά τις μαύρες και μπλε ρίγες, αποκτώντας το ψευδώνυμο Nerazzurri.[27] Για ένα χρονικό διάστημα, όμως, ο σύλλογος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις μαύρες και μπλε στολές του. Το 1928, η ονομασία και η φιλοσοφία της Ίντερ ήταν άβολα για το κυβερνών φασιστικό κόμμα. Ως αποτέλεσμα, κατά τη διάρκεια του ίδιου έτους, ο διάρκειας 20 ετών σύλλογος συγχωνεύθηκε με την Ουνιόνε Σπορτίβα Μιλανέζε (Unione Sportiva Milanese). Ο νέος σύλλογος ονομάστηκε Σοσιετά Σπορτίβα Αμπροζιάνα (Società Sportiva Ambrosiana) από την πολιούχο του Μιλάνου.[28] Η σημαία του Μιλάνου (κόκκινος σταυρός σε λευκό φόντο) αντικατέστησε το παραδοσιακό μαύρο και μπλε.[29] Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι φασίστες έχασαν την εξουσία, ο σύλλογος επανήλθε στην αρχική ονομασία και τα χρώματά του. Το 2008, η Ίντερ γιόρτασε την εκατονταετηρίδα της με ένα κόκκινο σταυρό στη φανέλα. Ο σταυρός θυμίζει τη σημαία της πόλης και χρησιμοποιείται ορισμένες φορές ως πρότυπο για την τρίτη αμφίεση. Το 2014 ο σύλλογος εξέδωσε κατά κύριο λόγο μαύρη κιτ σπίτι με λεπτή μπλε ρίγες πριν από την επιστροφή σε ένα πιο παραδοσιακό σχεδιασμό της επόμενης περιόδου.[30]

Ένας από τους ιδρυτές της Ίντερ, ο ζωγράφος Τζιόρτζιο Μουτζιάνι, ήταν υπεύθυνος για το σχεδιασμό του πρώτου εβλήματος της Ίντερ το 1908. Στο πρώτο σχέδιο ενσωματώθηκαν τα γράμματα «FCIM» στο κέντρο μιας σειράς από κύκλους που σχημάτιζαν το σήμα του συλλόγου.[31] Τα βασικά στοιχεία του σχεδιασμού έχουν παραμείνει σταθερά ακόμη και ελάχιστες λεπτομέρειες τροποποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των χρόνων. Ξεκινώντας από την εποχή 1999-2000, το αρχικό έμβλημα του συλλόγου μειώθηκε σε μέγεθος, για να δώσει χώρο για την προσθήκη της ονομασίας και του έτους ίδρυσης του συλλόγου στο άνω και κάτω μέρος του εμβλήματος αντίστοιχα.

Το 2007, το έμβλημα επέστρεψε στην προ 1999-2000 περίοδο. Δόθηκε μια πιο μοντέρνα εμφάνιση με μικρότερο αστέρι και ελαφρύτερο συνδυασμό χρωμάτων. Αυτή η εκδοχή χρησιμοποιήθηκε μέχρι τον Ιούλιο του 2014, όταν ο σύλλογος αποφάσισε να προβεί σε ανασχεδιασμό.[32] Η πιο σημαντική διαφορά μεταξύ του νέου και της προηγούμενου λογότυπου είναι η παράλειψη του αστεριού εκτός από τη φανέλα.[33]

Τα ζώα χρησιμοποιούνται συχνά ως σύμβολα των ποδοσφαιρικών συλλόγων στην Ιταλία. Το νερόφιδο, που ονομάζεται Il Biscione ή Serpente, αντιπροσωπεύει την Ίντερ. Χρησιμοποιήθηκε ως διακριτικό του συλλόγου για τελευταία φορά το διάστημα 1979-1988.[34] Το φίδι είναι ένα σημαντικό σύμβολο για την πόλη του Μιλάνου, που εμφανίζεται συχνά στη μιλανέζικη εραλδική ως κουλουριασμένη οχιά με έναν άνδρα στα σαγόνια της. Το σύμβολο είναι διάσημο για την παρουσία του στο εθνόσημο της Βουλής των Σφόρτσα (που κυβέρνησε την Ιταλία από το Μιλάνο κατά την περίοδο της Αναγέννησης), στην πόλη του Μιλάνου, στο ιστορικό Δουκάτο του Μιλάνου (ένα κρατίδιο 400 ετών εντός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) και στην Ινσούμπρια (μια ιστορική περιοχή της πόλης του Μιλάνου).

Εξέλιξη του εμβλήματοςΕπεξεργασία

Από τη θέσπιση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου έως σήμερα:

  • 1908

  • 1963-1979

  • 1979–1988

  • 1988–1998

  • 1998–2007

  • 2007–2014

  • 2014–2021

  • 2021–σήμερα

ΓήπεδοΕπεξεργασία

 
Οπαδοί της Ίντερ το 2009

Το γήπεδο της ομάδας είναι το Σαν Σίρο, επίσημα γνωστό ως το Στάντιο Τζουζέπε Μεάτσα, ονομασία του πρώην παίκτη που αγωνίστηκε στη Μίλαν και την Ίντερ. Η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη ονομασία, Σαν Σίρο, είναι το τοπωνύμιο της περιοχής στην οποία βρίσκεται. Το Σαν Σίρο είναι η έδρα της Μίλαν από το 1926, όταν χτίστηκε κυρίως από τη χρηματοδότηση από τον πρόεδρο της Μίλαν εκείνη την περίοδο, Πιέρο Πιρέλι. Στην κατασκευή απασχολήθηκαν 120 εργαζόμενοι, ενώ χρειάστηκε 13,5 μήνες για να ολοκληρωθεί. Το γήπεδο ανήκε στο σύλλογο μέχρι την πώλησή του στο δημοτικό συμβούλιο το 1935, και από το 1947 κατέχουν ίσο μερίδιο η Ίντερ και η Μίλαν ως συνιδιοκτήτες.

Οικονομικά και ιδιοκτησιακόΕπεξεργασία

FC Internazionale Milano S.p.A.
Νομική μορφήSocietà per azioni
ΈδραΜιλάνο, Ιταλία, Ιταλία
Ιδιοκτήτης
Ιστότοποςinter.it
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
         
  Πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η FC Internazionale Milano S.p.A. χαρακτηρίστηκε ως μία από τις οικονομικές «μαύρες τρύπες» μεταξύ των ιταλικών συλλόγων, η οποία σε μεγάλο βαθμό εξαρτιόταν από την οικονομική συνεισφορά του ιδιοκτήτη Μάσιμο Μοράτι. Τον Ιούνιο του 2006, ο χορηγός της φανέλας με τη μειοψηφία των μετόχων του συλλόγου, Pirelli, πούλησε το 15,26% των μετοχών του συλλόγου στην οικογένεια Μοράτι, για 13,5 εκατομμύρια ευρώ. Ο κατασκευαστής ελαστικών διατήρησε το 4,2%.[39] Ωστόσο, λόγω των πολλών αυξήσεων του μετοχικού κεφαλαίου της Ίντερ, όπως μία αντεστραμένη συγχώνευση με μια ενδιάμεση εταιρεία συμμετοχών, την Inter Capital Srl, το 2006, η οποία κατείχε το 89% των μετοχών της Ίντερ που αντιστοιχούσε σε 70 εκατομμύρια ευρώ εκείνη την περίοδο, ή εκδίδοντας νέες μετοχές για 70,8 εκατομμύρια ευρώ τον Ιούνιο του 2007,[40] 99,9 εκατομμύρια ευρώ το Δεκέμβριο του 2007,[41] 86,6 εκατομμύρια ευρώ το 2008,[42] 70 εκατομμύρια ευρώ το 2009,[43][44] 40 εκατομμύρια ευρώ το 2010 και το 2011,[45][46][47][48] 35 εκατομμύρια ευρώ το 2012[17][49] ή επιτρέποντας στον Τοχίρ εγγραφή 75 εκατομμυρίων ευρώ σε νέες μετοχές της Ίντερ το 2013, η Pirelli έγινε η τρίτη μεγαλύτερη μετόχος με μόλις 0,5%, στις 31 Δεκεμβρίου του 2015.[4] Η Inter έλαβε επίσης άμεση εισφορά κεφαλαίου από τους μετόχους για την κάλυψη της απώλειας που είχε αποκλειστεί από την έκδοση μετοχών (versamenti a copertura perdite).

Λίγο πριν την εξαγορά από τον Τοχίρ, οι ενοποιημένοι ισολογισμοί της Internazionale Holding S.r.l. έδειξαν ότι το σύνολο του ομίλου εταιρειών είχε τραπεζικό δανεισμό 156.688.000 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του τραπεζικού δανεισμού της θυγατρικής Inter Brand Srl, καθώς και του ίδιου του συλλόγου, για το Istituto per il Credito Sportivo (ICS), 15.674.000 ευρώ για το ισολογισμό στο τέλος του οικονομικού έτους 2012-13.[50][51]

ΤίτλοιΕπεξεργασία

ΕγχώριοιΕπεξεργασία

  • 19 Πρωταθλήματα Ιταλίας: 1909–10, 1919–20, 1929–30, 1937–38, 1939–40, 1952–53, 1953–54, 1962–63, 1964–65, 1965–66, 1970–71, 1979–80, 1988–89, 2005–06, 2006–07, 2007–08, 2008–09, 2009–10, 2020-21

ΕυρωπαϊκοίΕπεξεργασία

ΠαγκόσμιοιΕπεξεργασία

Στατιστικά και ρεκόρΕπεξεργασία

Κατά την περίοδο του πρωταθλήματος του 2006-07, η Ίντερ έκανε τις περισσότερες σερί νίκες (17) όλων των εποχών στο Campionato. Είναι η μοναδική Ιταλική ομάδα που δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ στη Serie Β και επίσης είναι η μόνη στη χώρα της που κατέκτησε το τρεμπλ δηλαδή Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Τσάμπιονς Λιγκ την ίδια περίοδο (2009-10).

Τρέχουσα σύνθεσηΕπεξεργασία

Τελευταία ενημέρωση: 31 Ιανουαρίου 2023

Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.

Αριθμός Χώρα Θέση Παίκτης
1   Τ Σαμίρ Χαντάνοβιτς (αρχηγός)
2   Α Ντένζελ Ντάμφρις
5   Μ Ρομπέρτο Γκαλιαρντίνι
6   Α Στέφαν ντε Φράι
8   A Ρόμπιν Γκόζενς
9   Ε Εντίν Τζέκο
10   Ε Λαουτάρο Μαρτίνες
11   Ε Χοακίν Κορέα
12   Α Ραούλ Μπελανόβα (δανεικός από την Κάλιαρι)
14   Μ Κριστιάν Ασλάνι (δανεικός από την Έμπολι)
15   Α Φραντσέσκο Ατσέρμπι (δανεικός από την Λάτσιο)
20   Μ Χακάν Τσαλχάνογλου
21   Τ Άλεξ Κορντάζ
Αριθμός Χώρα Θέση Παίκτης
22   Μ Χενρίχ Μεχιταριάν
23   Μ Νικολό Μπαρέλα
24   Τ Αντρέ Ονανά
32   Α Φεντερίκο Ντιμάρκο
33   Α Ντανίλο Ντ' Αμπρόζιο (2ος αρχηγός)
36   Α Ματέο Νταρμιάν
37   Α Μίλαν Σκρίνιαρ (4ος αρχηγός)
45   Μ Βαλεντίν Καρμπόνι
46   Α Ματία Ζανότι
47   Α Αλεσάντρο Φονταναρόσα
77   Μ Μαρσέλο Μπρόζοβιτς (3ος αρχηγός)
90   Ε Ρόμελου Λουκάκου (δανεικός από την Τσέλσι)
95   Α Αλεσσάντρο Μπαστόνι

ΣημειώσειςΕπεξεργασία

  1. ↑ Κατάταξη δημοφιλέστερων ομάδων στην Ευρώπη: Μπαρτσελόνα πρώτη με 57,8 εκατομμύρια, ακολουθούν Ρεάλ Μαδρίτης (31,3 εκατομμύρια), Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (30,6 εκατομμύρια), Τσέλσι (21,4 εκατομμύρια), Μπάγερν Μονάχου (20,7 εκατομμύρια) και Ίντερ (18,4 εκατομμύρια).[12][13]

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 14260. Ανακτήθηκε στις 31  Ιουλίου 2018.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Ιταλικά) SIRBeC.
  3. ↑ «LionRock Capital acquires 31.05% of FC Internazionale Milano S.p.A.». inter.it (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2019. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Annual Report 2015» (PDF). Pirelli. 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2016. 
  5. ↑ List of shareholders on 30 June 2016, document purchased from Italian C.C.I.A.A.
  6. ↑ «Organization Chart». F.C. Internazionale Milano – Official website. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2013. 
  7. ↑ «Italy – List of Champions». RSSSF. [νεκρός σύνδεσμος]
  8. ↑ «Inter join exclusive treble club». uefa.com. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2012. 
  9. ↑ «Struttura». sansiro.net (στα Italian). San Siro. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2010. 
  10. ↑ «Is this the greatest derby in world sports?». Theroar.com.au. 26 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2011. 
  11. ↑ «Italia, il paese nel pallone» (PDF). demos.it (στα Italian). 24 Σεπτεμβρίου 2010. σελίδες 3, 9–10. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2011. 
  12. ↑ «Tifo: Barcellona la regina d'Europa» (στα Italian). Sport Mediaset. 9 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2010. 
  13. ↑ «Calcio, Barcellona club con più tifosi in Europa, Inter 8/a». la Repubblica (στα Italian). Italy. 9 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2010. 
  14. ↑ «The World's Most Valuable Soccer Teams». Forbes. 17 April 2013. http://www.forbes.com/pictures/mlm45eigjk/14-inter-milan/. Ανακτήθηκε στις 13 July 2013. 
  15. ↑ «Και όμως, η μεγάλη Ίντερ ιδρύθηκε από Έλληνα!». Νέα Κρήτη. 10 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2019. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «Press release: Internazionale Holding S.r.l». F.C. Internazaionale Milano. 1 Αυγούστου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2015. 
  17. ↑ 17,0 17,1 FC Internazionale Milano S.p.A. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2013, PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
  18. ↑ «Inter Milan Sells 70% Stake To Indonesia's Erick Thohir At $480M Valuation». 16 Οκτωβρίου 2013. 
  19. ↑ «F.C. Internazionale statement». F.C. Internazaionale Milano. 15 Νοεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2015. 
  20. ↑ «FC Internazionale Milano SpA signs an agreement to open capital to new investors». F.C. Internazaionale Milano. 15 Οκτωβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2015. 
  21. ↑ F.C. Internazionale Milano S.p.A. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2014, PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
  22. ↑ «F.C. Internazionale Milano and D.C. United announce collaborative agreement». F.C. Internazaionale Milano. 2 Δεκεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2015. 
  23. ↑ «Persib mentored by Inter Milan». Sindonews. 9 Ιανουαρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2016. 
  24. ↑ «Suning Holdings Group acquires majority stake of F.C. Internazionale Milano». F.C. Internazionale Milano. 6 Ιουνίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2016. 
  25. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2016. 
  26. ↑ «9 marzo 1908, 43 milanisti fondano l'Inter». ViviMilano.it. 24 June 2007. http://www.corriere.it/vivimilano/speciali/inter/index.shtml. 
  27. ↑ «AC Milan vs. Inter Milan». FootballDerbies.com. 25 July 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-09-13. https://web.archive.org/web/20110913000901/http://www.footballderbies.com/honours/index.php?id=30. Ανακτήθηκε στις 2016-09-16. 
  28. ↑ «Emeroteca Coni». Emeroteca.coni.it. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2013. 
  29. ↑ «Ambrosiana S.S 1928». Toffs.com. 24 June 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-10-20. https://web.archive.org/web/20071020042913/http://www.toffs.com/icat/ambrosiana. Ανακτήθηκε στις 2016-09-16. 
  30. ↑ «Mauro Icardi models Inter Milan's new pinstripe 2014–15 home kit». Daily Mail. 9 July 2014. http://www.dailymail.co.uk/sport/football/article-2686128/Mauro-Icardi-models-Inter-Milans-new-pinstripe-2014-15-home-kit.html. 
  31. ↑ Grassia e Lotito,Inter Il calcio siamo noi, p. 177.
  32. ↑ NERAZZURI REBRANDING: NEW LOGO, SAME INTER Αρχειοθετήθηκε 2014-07-11 στο Wayback Machine. inter.it
  33. ↑ INTER REBRANDING IN DETAIL Αρχειοθετήθηκε 2014-07-27 στο Wayback Machine. inter.it
  34. ↑ Toscani, pp. 92-93.
  35. ↑ «Suning Holdings Group acquires majority stake of FC Internazionale Milano S.p.A.». inter.it (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2016. 
  36. ↑ «Inter, Suning si prende il 68,55%, Moratti lascia dopo 21 anni». gazzetta.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2016. 
  37. ↑ «LionRock Capital acquires 31.05% of FC Internazionale Milano S.p.A.». inter.it (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2019. 
  38. ↑ List of shareholders on 30 June 2016, document purchased from Italian C.C.I.A.A.
  39. ↑ «Annual Report 2006» (PDF). Pirelli & C. S.p.A. 31 Μαΐου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2016. 
  40. ↑ «Assemblea Straordinaria: comunicato ufficiale» (στα Italian). FC Internazionale Milano. 22 Ιουνίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2016. 
  41. ↑ «Assemblea dei Soci: approvato il bilancio» (στα Italian). FC Internazionale Milano. 27 December 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-10-12. https://web.archive.org/web/20121012171307/http://www.inter.it/aas/news/reader?N=39878&L=it. Ανακτήθηκε στις 5 August 2011. 
  42. ↑ FC Internazionale Milano S.p.A. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2008 (in Italian), PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
  43. ↑ FC Internazionale Milano S.p.A. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2009 (in Italian), PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
  44. ↑ «Assemblea Soci Inter: approvato il bilancio» (στα Italian). FC Internazionale Milano. 26 October 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-10-12. https://web.archive.org/web/20121012171453/http://www.inter.it/aas/news/reader?N=46182&L=it. Ανακτήθηκε στις 5 August 2011. 
  45. ↑ FC Internazionale Milano S.p.A. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2011 (in Italian), PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
  46. ↑ «Assemblea Soci Inter: approvato il bilancio» (στα Italian). FC Internazionale Milano. 28 October 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-10-29. https://web.archive.org/web/20111029123908/http://www.inter.it/aas/news/reader?N=54903&L=it. Ανακτήθηκε στις 22 February 2012. 
  47. ↑ «Assemblea Soci Inter: ricavi, oltre 300 milioni» (στα Italian). FC Internazionale Milano. 28 October 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-10-12. https://web.archive.org/web/20121012171513/http://www.inter.it/aas/news/reader?N=50038&L=it. Ανακτήθηκε στις 5 August 2011. 
  48. ↑ FC Internazionale Milano S.p.A. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2012 (in Italian), PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
  49. ↑ «Assemblea Soci Inter: approvato il bilancio» (στα Italian). FC Internazionale Milano. 29 Οκτωβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2016. 
  50. ↑ Internazionale Holding S.r.l. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2013 (in Italian), PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
  51. ↑ Internazionale Holding S.r.l. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2011 (in Italian), PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία


  Αυτό το λήμμα σχετικά με το ιταλικό ποδόσφαιρο χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=ΦΚ_Ιντερνατσιονάλε_Μιλάνο&oldid=10062007"