Βικιπαίδεια

Κύπελλο Ιταλίας (ποδόσφαιρο ανδρών)

Το Κύπελλο Ιταλίας (ιταλικά: Coppa Italia) είναι η ετήσια ποδοσφαιρική διοργάνωση του θεσμού του κυπέλλου της Ιταλίας. Είναι η δεύτερη πιο σημαντική διοργάνωση ποδοσφαίρου της Ιταλίας, μετά το ιταλικό πρωτάθλημα (Σέριε Α), και διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 1922, αλλά διακόπηκε για να ξαναρχίσει το 1936. Διακόπηκε ξανά το 1943 και επανήλθε το 1958, οπότε και διεξάγεται χωρίς διακοπή.

Κύπελλο Ιταλίας
Coppa Italia - Logo 2019.svg
ΔιοργανωτήςΙταλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου
Ίδρυση1922
ΧώραΙταλία Ιταλία
Αριθμός ομάδων78
Τοπικά κύπελλαΣούπερ Καπ
Προκρίνει σεΓιουρόπα Λιγκ
Τρέχων κάτοχοςΊντερ (8ος τίτλος)
Περισ. κατακτήσειςΓιουβέντους (14 τίτλοι)
Ιστοσελίδαlegaseriea.it
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση
wikidata (π • σ • ε )

Η κάτοχος του ιταλικού κυπέλλου αποκτά το δικαίωμα να φορά μια τρίχρωμη κονκάρδα με τα εθνικά χρώματα της Ιταλίας και εξασφαλίζει τη συμμετοχή της στο ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ της επόμενης αγωνιστικής περιόδου. Σε περίπτωση που η κάτοχος έχει εξασφαλίσει μέσω του πρωταθλήματος τη συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ, η φιναλίστ του τελικού την αντικαθιστά στο Γιουρόπα Λιγκ. Η κυπελλούχος Ιταλίας επίσης αγωνίζεται στο εθνικό Σούπερ Καπ απέναντι στην πρωταθλήτρια Ιταλίας, ενώ σε περίπτωση που μία ομάδα έχει κατακτήσει και τους δύο τίτλους, η φιναλίστ του κυπέλλου είναι αυτή που συμμετέχει στον αγώνα του εκάστοτε Σούπερ Καπ.

Όποιος σύλλογος κατακτήσει το κύπελλο δέκα φορές, έχει το δικαίωμα να προσθέσει ένα ασημένιο αστέρι στο έμβλημά του, ανάλογο με το χρυσό αστέρι που αντιστοιχεί στις δέκα κατακτήσεις του εθνικού πρωταθλήματος, κάτι που το κατάφερε η Γιουβέντους, η οποία είναι και η πιο επιτυχημένη ομάδα του θεσμού με 14 κατακτήσεις. Είναι επίσης ο σύλλογος με τις περισσότερες συμμετοχές σε τελικούς, 21 στο σύνολο. Συνολικά δεκαέξι ομάδες έχουν κατακτήσει το κύπελλο και άλλες δέκα έχουν φτάσει στον τελικό ως φιναλίστ.

ΤρόπαιοΕπεξεργασία

 
Το πρώτο τρόπαιο του Κυπέλλου Ιταλίας (1922)

Το αρχικό τρόπαιο της πρώτης διοργάνωσης του Κυπέλλου Ιταλίας, που κέρδισε το 1922 η Βάντο, καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της φασιστικής περιόδου. Η FIGC δημιούργησε ένα αντίγραφο το 1992, με την ευκαιρία των εβδομήντα χρόνων από τη νίκη της Βαντέζε στη διοργάνωση, που επί του παρόντος εκτίθεται στα κεντρικά γραφεία της Κάζα ντι Ρισπαρμίο ντι Σαβόνα στο Vado Ligure. Όπως και το προηγούμενο, το κύπελλο που δίνονταν από το 1936 έως το 1943, καθώς και αυτό που χρησιμοποιήθηκε από το 1958 έως το 1959, ήταν στυλιστικά πολύ διαφορετικά από το σημερινό.[1]

Αν και η επανέναρξη του διοργάνωσης σε μόνιμη βάση είχε ήδη υλοποιηθεί εδώ και δύο χρόνια, μόλις το 1960, πιο συγκεκριμένα στις 30 Μαΐου, η Lega Nazionale Professionisti, ενόψει του τελικού της δωδέκατης διοργάνωσης, αποφάσισε να παρήγγειλε το σημερινό τρόπαιο που είναι από καθαρό χρυσό, του οποίου η κατασκευή ανατέθηκε σε μια εξειδικευμένη εταιρεία του Μιλάνου και είχε τότε αξία δυόμισι εκατομμύρια λιρέτες.

Σύστημα διεξαγωγήςΕπεξεργασία

Κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιηθεί διάφοροι τρόποι διεξαγωγής του Κυπέλλου Ιταλίας. Σύμφωνα με το ισχύον σύστημα, 78 ομάδες συμμετέχουν στη διοργάνωση, ενώ ο τελικός είναι μονός και διεξάγεται στο Ολίμπικο της Ρώμης. Η διαδικασία έχει ως εξής:

  • Πρώτη φάση: μονοί αγώνες
    • Πρώτος γύρος: Διασταυρώνονται 18 σύλλογοι από την Λέγκα Προ Πρίμα Ντιβιζιόνε, 9 σύλλογοι από την Λέγκα Προ Σεκόντα Ντιβιζιόνε και 9 σύλλογοι από την Σέριε Δ
    • Δεύτερος γύρος: Όλοι οι σύλλογοι από την Σέριε Β προστίθενται στους 18 νικητές του πρώτου γύρου
    • Τρίτος γύρος: Οι σύλλογοι στις θέσεις 9–20 από τη Σέριε Α της προηγούμενης περιόδου προστίθενται στους 20 νικητές τους δεύτερου γύρου
    • Τέταρτος γύρος: Διασταυρώνονται οι 16 νικητές του τρίτου γύρου
  • Δεύτερη φάση: διπλοί αγώνες
    • Γύρος των 16: Οι σύλλογοι στις θέσεις 1–8 από τη Σέριε Α της προηγούμενης περιόδου διασταυρώνονται με τους 8 νικητές του τέταρτου γύρου
    • Προημιτελικοί
    • Ημιτελικοί: διπλοί αγώνες
  • Τελικός: μονός αγώνας στο Ολίμπικο της Ρώμης

ΤελικοίΕπεξεργασία

E Επαναληπτικός
† Αποτέλεσμα μετά από παράταση
* Ο αγώνας οδηγήθηκε στα πέναλτι

Μονοί τελικοί 1922–1937Επεξεργασία

Περίοδος Νικητής Σκορ Φιναλίστ Πόλη
1922 Βάντο    †1–0 †   Ουντινέζε Βάντο Λιγκούρε
1935–36 Τορίνο   5–1   Αλεσάντρια Γένοβα
1936–37 Τζένοα   1–0   ΑΣ Ρόμα Φλωρεντία

Διπλός τελικός 1938Επεξεργασία

Περίοδος Γηπεδούχος Σκορ Φιλοξενούμενος Πόλη
1937–38 Τορίνο   1–3   Γιουβέντους Τορίνο
Γιουβέντους   2–1   Τορίνο Τορίνο
Η Γιουβέντους κέρδισε με συνολικό σκορ 5–2

Μονοί τελικοί 1939–1967Επεξεργασία

Περίοδος Νικητής Σκορ Φιναλίστ Πόλη
1938–39 Ίντερ   2–1   Νοβάρα Μιλάνο
1939–40 Φιορεντίνα   2–0   Τζένοα Φλωρεντία
1940–41 Βενέτσια    †3–3 †   ΑΣ Ρόμα Ρώμη
 Ε1–0 Ε Βενετία
1941–42 Γιουβέντους    †1–1 †   ΑΚ Μίλαν Μιλάνο
 Ε4–1 Ε Τορίνο
1942–43 Τορίνο   4–0   Βενέτσια Μιλάνο
1958 Λάτσιο   1–0   Φιορεντίνα Ρώμη
1958–59 Γιουβέντους   4–1   Ίντερ Μιλάνο
1959–60 Γιουβέντους    †3–2 †   Φιορεντίνα Μιλάνο
1960–61 Φιορεντίνα   2–0   Λάτσιο Φλωρεντία
1961–62 ΣΣΚ Νάπολι   2–1   ΣΠΑΛ Ρώμη
1962–63 Αταλάντα   3–1   Τορίνο Μιλάνο
1963–64 ΑΣ Ρόμα    †0–0 †   Τορίνο Ρώμη
 Ε1–0 Ε Τορίνο
1964–65 Γιουβέντους   1–0   Ίντερ Ρώμη
1965–66 Φιορεντίνα    †2–1 †   Καταντσάρο Ρώμη
1966–67 ΑΚ Μίλαν   1–0   Πάντοβα Ρώμη

Τελικοί σε όμιλο 1968–1971Επεξεργασία

Περίοδος Ομάδα Βαθμοί Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ ΔΤ
1967–68
  Τορίνο 9 3 3 0 9 2 +7
  ΑΚ Μίλαν 7 2 3 1 8 6 +2
  Ίντερ 4 1 2 3 7 10 –3
  Μπολόνια 4 1 2 3 7 13 –6
Η Τορίνο κέρδισε το κύπελλο
Περίοδος Ομάδα Βαθμοί Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ ΔΤ
1968–69
  ΑΣ Ρόμα 9 3 3 0 11 5 +6
  Κάλιαρι 6 2 2 2 9 8 +1
  Φότζια 5 1 3 2 8 12 –4
  Τορίνο 4 0 4 2 6 9 –3
Η Ρόμα κέρδισε το κύπελλο
Περίοδος Ομάδα Βαθμοί Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ ΔΤ
1969–70
  Μπολόνια 9 4 1 1 11 2 +9
  Τορίνο 8 4 0 2 9 7 +2
  Κάλιαρι 5 1 3 2 5 9 –4
  Βαρέζε 2 0 2 4 3 10 –7
Η Μπολόνια κέρδισε το κύπελλο
Περίοδος Ομάδα Βαθμοί Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ ΔΤ
1970–71
  ΑΚ Μίλαν 7 3 1 2 10 9 +1
  Τορίνο 7 3 1 2 9 9 –
  Φιορεντίνα 6 2 2 2 9 5 +4
  ΣΣΚ Νάπολι 4 1 2 3 7 12 –7
Λόγω ισοβαθμίας, επιπλέον αγώνας Τορίνο–Μίλαν 0–0 (5–3 στα πέναλτι), η Τορίνο κέρδισε το κύπελλο

Μονοί τελικοί 1972–1980Επεξεργασία

Περίοδος Νικητής Σκορ Φιναλίστ Πόλη Σημειώσεις
1971–72 ΑΚ Μίλαν   2–0   ΣΣΚ Νάπολι Ρώμη
1972–73 ΑΚ Μίλαν    *1–1 *   Γιουβέντους Ρώμη [α]
1973–74 Μπολόνια    *1–1 *   Παλέρμο Ρώμη [β]
1974–75 Φιορεντίνα   3–2   ΑΚ Μίλαν Ρώμη
1975–76 ΣΣΚ Νάπολι   4–0   Βερόνα Ρώμη
1976–77 ΑΚ Μίλαν   2–0   Ίντερ Μιλάνο
1977–78 Ίντερ   2–1   ΣΣΚ Νάπολι Ρώμη
1978–79 Γιουβέντους    †2–1 †   Παλέρμο Νάπολη
1979–80 ΑΣ Ρόμα    *0–0 *   Τορίνο Ρώμη [γ]

Διπλοί τελικοί 1981–2007Επεξεργασία

Περίοδος Γηπεδούχος Σκορ Φιλοξενούμενος Γήπεδο Πόλη Σημειώσεις
1980–81 ΑΣ Ρόμα   1–1   Τορίνο Ολίμπικο Ρώμη
Τορίνο    *1–1 *   ΑΣ Ρόμα Κομουνάλε Τορίνο [δ]
Συνολικό σκορ 2–2, η Ρόμα κέρδισε με 4–2 στα πέναλτι
1981–82 Ίντερ   1–0   Τορίνο Σαν Σίρο Μιλάνο
Τορίνο   1–1   Ίντερ Κομουνάλε Τορίνο
Η Ίντερ κέρδισε με συνολικό σκορ 2–1
1982–83 Βερόνα   2–0   Γιουβέντους Μαρκ'Αντόνιο Μπεντεγκόντι Βερόνα
Γιουβέντους    †3–0 †   Βερόνα Κομουνάλε Τορίνο
Η Γιουβέντους κέρδισε με συνολικό σκορ 3–2
1983–84 Βερόνα   1–1   ΑΣ Ρόμα Μαρκ'Αντόνιο Μπεντεγκόντι Βερόνα
ΑΣ Ρόμα   1–0   Βερόνα Ολίμπικο Ρώμη
Η Ρόμα κέρδισε με συνολικό σκορ 2–1
1984–85 ΑΚ Μίλαν   0–1   ΟΚ Σαμπντόρια Σαν Σίρο Μιλάνο
ΟΚ Σαμπντόρια   2–1   ΑΚ Μίλαν Λουίτζι Φεράρις Γένοβα
Η Σαμπντόρια κέρδισε με συνολικό σκορ 3–1
1985–86 ΟΚ Σαμπντόρια   2–1   ΑΣ Ρόμα Λουίτζι Φεράρις Γένοβα
ΑΣ Ρόμα   2–0   ΟΚ Σαμπντόρια Ολίμπικο Ρώμη
Η Ρόμα κέρδισε με συνολικό σκορ 3–2
1986–87 ΣΣΚ Νάπολι   3–0   Αταλάντα Σαν Πάολο Νάπολη
Αταλάντα   0–1   ΣΣΚ Νάπολι Ατλέτι Ατζούρι ντ' Ιτάλια Μπέργκαμο
Η Νάπολι κέρδισε με συνολικό σκορ 4–0
1987–88 ΟΚ Σαμπντόρια   2–0   Τορίνο Λουίτζι Φεράρις Γένοβα
Τορίνο    †2–1 †   ΟΚ Σαμπντόρια Κομουνάλε Τορίνο
Η Σαμπντόρια κέρδισε με συνολικό σκορ 3–2
1988–89 ΣΣΚ Νάπολι   1–0   ΟΚ Σαμπντόρια Σαν Πάολο Νάπολη
ΟΚ Σαμπντόρια   4–0   ΣΣΚ Νάπολι Τζιοβάνι Τσίνι Κρεμόνα
Η Σαμπντόρια κέρδισε με συνολικό σκορ 4–1
1989–90 Γιουβέντους   0–0   ΑΚ Μίλαν Κομουνάλε Τορίνο
ΑΚ Μίλαν   0–1   Γιουβέντους Σαν Σίρο Μιλάνο
Η Γιουβέντους κέρδισε με συνολικό σκορ 1–0
1990–91 ΑΣ Ρόμα   3–1   ΟΚ Σαμπντόρια Ολίμπικο Ρώμη
ΟΚ Σαμπντόρια   1–1   ΑΣ Ρόμα Λουίτζι Φεράρις Γένοβα
Η Ρόμα κέρδισε με συνολικό σκορ 4–2
1991–92 Γιουβέντους   1–0   Πάρμα Ντέλε Άλπι Τορίνο
Πάρμα   2–0   Γιουβέντους Ένιο Ταρντίνι Πάρμα
Η Πάρμα κέρδισε με συνολικό σκορ 2–1
1992–93 Τορίνο   3–0   ΑΣ Ρόμα Ντέλε Άλπι Τορίνο
ΑΣ Ρόμα   5–2   Τορίνο Ολίμπικο Ρώμη
Συνολικό σκορ 5–5, η Τορίνο κέρδισε με τον κανόνα των εκτός έδρας γκολ
1993–94 Ανκόνα   0–0   ΟΚ Σαμπντόρια Ντελ Κονέρο Ανκόνα
ΟΚ Σαμπντόρια   6–1   Ανκόνα Λουίτζι Φεράρις Γένοβα
Η Σαμπντόρια κέρδισε με συνολικό σκορ 6–1
1994–95 Γιουβέντους   1–0   Πάρμα Ντέλε Άλπι Τορίνο
Πάρμα   0–2   Γιουβέντους Ένιο Ταρντίνι Πάρμα
Η Γιουβέντους κέρδισε με συνολικό σκορ 3–0
1995–96 Φιορεντίνα   1–0   Αταλάντα Αρτέμιο Φράνκι Φλωρεντία
Αταλάντα   0–2   Φιορεντίνα Ατλέτι Ατζούρι ντ' Ιτάλια Μπέργκαμο
Η Φιορεντίνα κέρδισε με συνολικό σκορ 3–0
1996–97 ΣΣΚ Νάπολι   1–0   Βιτσέντζα Κάλτσιο Σαν Πάολο Νάπολη
Βιτσέντζα Κάλτσιο   3–0   ΣΣΚ Νάπολι Ρομέο Μέντι Βιτσέντζα
Η Βιτσέντζα κέρδισε με συνολικό σκορ 3–1
1997–98 ΑΚ Μίλαν   1–0   Λάτσιο Σαν Σίρο Μιλάνο
Λάτσιο   3–1   ΑΚ Μίλαν Ολίμπικο Ρώμη
Η Λάτσιο κέρδισε με συνολικό σκορ 3–2
1998–99 Πάρμα   1–1   Φιορεντίνα Ένιο Ταρντίνι Πάρμα
Φιορεντίνα   2–2   Πάρμα Αρτέμιο Φράνκι Φλωρεντία
Συνολικό σκορ 3–3, η Πάρμα κέρδισε με τον κανόνα των εκτός έδρας γκολ
1999–00 Λάτσιο   2–1   Ίντερ Ολίμπικο Ρώμη
Ίντερ   0–0   Λάτσιο Σαν Σίρο Μιλάνο
Η Λάτσιο κέρδισε με συνολικό σκορ 2–1
2000–01 Πάρμα   0–1   Φιορεντίνα Ένιο Ταρντίνι Πάρμα
Φιορεντίνα   1–1   Πάρμα Αρτέμιο Φράνκι Φλωρεντία
Η Φιορεντίνα κέρδισε με συνολικό σκορ 2–1
2001–02 Γιουβέντους   2–1   Πάρμα Ντέλε Άλπι Τορίνο
Πάρμα   1–0   Γιουβέντους Ένιο Ταρντίνι Πάρμα
Συνολικό σκορ 2–2, η Πάρμα κέρδισε με τον κανόνα των εκτός έδρας γκολ
2002–03 ΑΣ Ρόμα   1–4   ΑΚ Μίλαν Ολίμπικο Ρώμη
ΑΚ Μίλαν   2–2   ΑΣ Ρόμα Σαν Σίρο Μιλάνο
Η Μίλαν κέρδισε με συνολικό σκορ 6–3
2003–04 Λάτσιο   2–0   Γιουβέντους Ολίμπικο Ρώμη
Γιουβέντους   2–2   Λάτσιο Ντέλε Άλπι Τορίνο
Η Λάτσιο κέρδισε με συνολικό σκορ 4–2
2004–05 ΑΣ Ρόμα   0–2   Ίντερ Ολίμπικο Ρώμη
Ίντερ   1–0   ΑΣ Ρόμα Σαν Σίρο Μιλάνο
Η Ίντερ κέρδισε με συνολικό σκορ 3–0
2005–06 ΑΣ Ρόμα   1–1   Ίντερ Ολίμπικο Ρώμη
Ίντερ   3–1   ΑΣ Ρόμα Σαν Σίρο Μιλάνο
Η Ίντερ κέρδισε με συνολικό σκορ 4–2
2006–07 ΑΣ Ρόμα   6–2   Ίντερ Ολίμπικο Ρώμη
Ίντερ   2–1   ΑΣ Ρόμα Σαν Σίρο Μιλάνο
Η Ρόμα κέρδισε με συνολικό σκορ 7–4

Μονοί τελικοί 2008–σήμεραΕπεξεργασία

Περίοδος Νικητής Σκορ Φιναλίστ Γήπεδο Πόλη Σημειώσεις
2007–08 ΑΣ Ρόμα 2–1   Ίντερ Ολίμπικο Ρώμη
2008–09 Λάτσιο    *1–1 *   ΟΚ Σαμπντόρια Ολίμπικο Ρώμη [ε]
2009–10 Ίντερ   1–0   ΑΣ Ρόμα Ολίμπικο Ρώμη
2010–11 Ίντερ   3-1   Παλέρμο Ολίμπικο Ρώμη
2011–12 ΣΣΚ Νάπολι   2–0   Γιουβέντους Ολίμπικο Ρώμη
2012–13 Λάτσιο   1–0   ΑΣ Ρόμα Ολίμπικο Ρώμη
2013–14 ΣΣΚ Νάπολι   3–1   Φιορεντίνα Ολίμπικο Ρώμη
2014–15 Γιουβέντους    †2–1 †   Λάτσιο Ολίμπικο Ρώμη
2015–16 Γιουβέντους    †1–0 †   ΑΚ Μίλαν Ολίμπικο Ρώμη
2016–17 Γιουβέντους   2–0   Λάτσιο Ολίμπικο Ρώμη
2017–18 Γιουβέντους   4–0   ΑΚ Μίλαν Ολίμπικο Ρώμη
2018–19 Λάτσιο   2–0   Αταλάντα Ολίμπικο Ρώμη
2019–20 ΣΣΚ Νάπολι    *0–0*   Γιουβέντους Ολίμπικο Ρώμη [στ]
2020–21 Γιουβέντους   2–1   Αταλάντα Στάδιο Μαπέι Ρέτζο Εμίλια
2021–22 Ίντερ    †4–2 †   Γιουβέντους Ολίμπικο Ρώμη

Τίτλοι ανά σύλλογοΕπεξεργασία

 
Διακριτικό κυπελλούχου Ιταλίας
Σύλλογος Τίτλοι Φιναλίστ Χρονιές
  Γιουβέντους
14
7
1938, 1942, 1959, 1960, 1965, 1979, 1983, 1990, 1995, 2015, 2016, 2017, 2018, 2021
  ΑΣ Ρόμα
9
8
1964, 1969, 1980, 1981, 1984, 1986, 1991, 2007, 2008
  Ίντερ
8
6
1939, 1978, 1982, 2005, 2006, 2010, 2011, 2022
  Λάτσιο
7
3
1958, 1998, 2000, 2004, 2009, 2013, 2019
  Φιορεντίνα
6
4
1940, 1961, 1966, 1975, 1996, 2001
  ΣΣΚ Νάπολι
6
4
1962, 1976, 1987, 2012, 2014, 2020
  Τορίνο
5
8
1936, 1943, 1968, 1971, 1993
  ΑΚ Μίλαν
5
9
1967, 1972, 1973, 1977, 2003
  ΟΚ Σαμπντόρια
4
3
1985, 1988, 1989, 1994
  Πάρμα
3
2
1992, 1999, 2002
  Μπολόνια
2
-
1970, 1974
  Αταλάντα
1
4
1963
  Τζένοα
1
1
1937
  Βενέτσια
1
1
1941
  Βάντο
1
-
1922
  Βιτσέντσα
1
-
1997
  Ελλάς Βερόνα
-
3
-
  Παλέρμο
-
3
-
  Κάλιαρι
-
1
-
  Ουντινέζε
-
1
-
  Αλεσάντρια
-
1
-
  Νοβάρα
-
1
-
  ΣΠΑΛ
-
1
-
  Καταντσάρο
-
1
-
  Πάντοβα
-
1
-
  Ανκόνα
-
1
-

Το 1968–1971 έγιναν τελικοί σε όμιλο με συμμετοχή τεσσάρων ομάδων, από αυτές υπολογίζονται οι δύο πρώτοι ως νικητής και φιναλίστ.

Σημειώσεις
  • α Η Μίλαν κέρδισε με 5–2 στα πέναλτι
  • β Η Μπολόνια κέρδισε με 4–3 στα πέναλτι
  • γ Η Ρόμα κέρδισε με 3–2 στα πέναλτι
  • δ Η Ρόμα κέρδισε με 4–2 στα πέναλτι
  • ε Η Λάτσιο κέρδισε με 6–5 στα πέναλτι
  • στ Η Νάπολι κέρδισε με 4–2 στα πέναλτι

Κορυφαίοι ποδοσφαιριστέςΕπεξεργασία

ΣυμμετοχέςΕπεξεργασία

Θέση Παίκτης Περίοδος Αγώνες
1   Ρομπέρτο Μαντσίνι 1981–2001 73
2   Ρομπέρτο Μπάτζο 1982–2004 65
  Φάουστο Σάλσανο 1979–2000
4   Πιέτρο Φάννα 1975–1993 59
5   Αλεσάντρο Αλτομπέλι 1973–1990 55
  Τζιανλούκα Βιάλι 1980–1996
7   Πάολο Πουλίτσι 1966–1985 54
8   Μαουρίτσιο Γκανζ 1985–2007 52
  Νίκολα Κάκια 1987–2005
10   Φραντσέσκο Τόττι 1992–2017 46
  Πιέτρο Πάολο Βίρντις 1973–1991
12   Αντρέα Καρνεβάλε 1978–1996 45
  Όσκαρ Νταμιάνι 1968–1986
  Ντανιέλε Μασάρο 1979–1989
15   Πιέτρο Αναστάζι 1966–1981 44
  Τζουζέπε Τζιανίνι 1981–1996
1997–1999
17   Τζιανκάρλο Μαρότσι 1982–2000 43
18   Ρομπέρτο Μπονισένια 1963–1980 42
  Φρανσέσκο Φλάκι 1993–2010
  Μάσιμο Αγκοστίνι 1982–2008
  Τζουζέπε Ινκοτσιάτι 1981–1995
22   Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο 1993–2012 41
  Βιτσέντζο Ντ' Αμίκο 1972–1988
  Ντομένικο Κάσο 1971–1989


Κορυφαίοι σκόρερςΕπεξεργασία

Θέση Παίκτης Σύλλογος Τέρματα Παρ.
1   Αλεσσάντρο Αλτομπέλι Μπρέσια, Ίντερ, Γιουβέντους 56 [2]
2   Ρομπέρτο Μπονισιένα Ελλάς Βερόνα, Βαρέζε, Γιουβέντους, Κάλιαρι, Ίντερ 48
3   Τζουζέπε Σαβόλντι Αταλάντα, Μπολόνια, Νάπολι 47
4   Τζιανλούκα Βιάλι Κρεμονέζε, Σαμπντόρια, Γιουβέντους 43
5   Μπρούνο Τζορντάνο Λάτσιο, Νάπολι, Άσκολι, Μπολόνια 38
  Πάολο Πουλίτσι Τορίνο, Ουντινέζε, Φιορεντίνα
7   Ρομπέρτο Μπάτζο Βιτσέντσα, Φιορεντίνα, Γιουβέντους, Μίλαν, Μπολόνια, Ίντερ, Μπρέσια 36
  Πιέτρο Αναστάζι Βαρέζε, Γιουβέντους, Ίντερ, Άσκολι
9   Ρομπέρτο Μαντσίνι Μπολόνια, Σαμπντόρια, Λάτσιο 33
10   Λουίτζι Ρίβα Κάλιαρι 32
11   Ρομπέρτο Προύτσο Τζένοα, Ρόμα, Φιορεντίνα 30
12   Ντιέγκο Μαραντόνα Νάπολι 29
13   Αντρέα Καρνεβάλε Αβελλίνο, Ρετζίνα, Κάλιαρι, Ουντινέζε, Νάπολι, Ρόμα, Πεσκάρα 28
  Τζιάνι Ριβέρα Μίλαν
15   Φραντσέσκο Γκρατσιάνι Αρέτσο, Τορίνο, Φιορεντίνα, Ρόμα, Ουντινέζε 27
16   Πιερίνο Πράτι Μίλαν, Ρόμα 26
  Όσκαρ Νταμιάνι Βιτσέντσα, Νάπολι, Γιουβέντους, Τζένοα, Μίλαν, Πάρμα
  Άλντο Σερένα ΣΣΚ Μπάρι, Ίντερ, Μίλαν, Γιουβέντους
19   Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο Γιουβέντους 25
  Αντόνιο Ντι Νατάλε Έμπολι, Ουντινέζε
  Σάντρο Τοβαλιέρι Αρέτσο, Ρόμα, Αβελλίνο, Ανκόνα, Αταλάντα, Ρετζίνα, Σαμπντόρια
  Γκαμπριέλ Μπατιστούτα Φιορεντίνα, Ρόμα

ΛογότυποΕπεξεργασία

Το λογότυπο του κυπέλλου έχει εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου. Το 2018 παρουσιάστηκε το νέο λογότυπο του κυπέλλου.[3]

  • Έως το 2016

  • 2016-2018

  • 2018-σήμερα

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. ↑ «Le caratteristiche del Trofeo d'oro della Coppa Italia». 13 settembre 1960. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-12-24. https://web.archive.org/web/20131224105742/http://www.emeroteca.coni.it/bookreader.php?&c=1&f=6520&p=3#page/4/mode/1up. Ανακτήθηκε στις 2023-01-21. 
  2. ↑ «Italy Cup - All-time top goalscorers» (στα Αγγλικά). transfermarkt.co.uk. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2023. 
  3. ↑ La Lega di Serie A si rinnova: ufficializzati i nuovi loghi goal.com

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κύπελλο_Ιταλίας_(ποδόσφαιρο_ανδρών)&oldid=9966137"