Μωρίς Λεμπλάν
Ο Μωρίς Λεμπλάν (γαλλικά: Maurice Leblanc, 11 Δεκεμβρίου 1864 - 6 Νοεμβρίου 1941) ήταν Γάλλος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων και διηγημάτων, γνωστός κυρίως ως ο δημιουργός του διάσημου λογοτεχνικού ήρωα Αρσέν Λουπέν, ιδιόμορφου και ιδιοφυούς αριστοκράτη-απατεώνα, υπερασπιστή του ηθικού νόμου της κοινωνίας.
| Μωρίς Λεμπλάν | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Maurice Leblanc (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 11 Δεκεμβρίου 1864 Ρουέν, Γαλλία |
| Θάνατος | 6 Νοεμβρίου 1941 (76 ετών) Περπινιάν, Γαλλία |
| Αιτία θανάτου | πνευμονία |
| Τόπος ταφής | Cemetery Saint-Martin de Perpignan και Κοιμητήριο του Μονπαρνάς |
| Κατοικία | Ρουέν Παρίσι Ετρετά |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Σπουδές | Λύκειο Πιερ-Κορνέιγ (1875, 1882) |
| Ιδιότητα | συγγραφέας[1][2] και μυθιστοριογράφος |
| Αδέλφια | Georgette Leblanc |
| Είδος τέχνης | μυθιστόρημα με ντετέκτιβ, επιστημονική φαντασία και ψυχολογικό μυθιστόρημα |
| Σημαντικά έργα | Δημιουργός του Αρσέν Λουπέν |
| Βραβεύσεις | Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (2 Αυγούστου 1919)[3] και Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (17 Ιανουαρίου 1908) |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Πρώτα χρόνια Επεξεργασία
Ο Μωρίς Μαρί Εμίλ Λεμπλάν γεννήθηκε στη Ρουέν της Νορμανδίας. Γόνος ευκατάστατης οικογένειας, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Ρουέν στο λύκειο Κορνέιγ. Ως έφηβος, συναναστράφηκε με τον Γκυστάβ Φλωμπέρ και τον Γκυ ντε Μωπασσάν.[4] Το 1888, απορρίπτοντας την καριέρα για την οποία τον προετοίμαζε ο πατέρας του σε ένα εργοστάσιο νηματουργίας, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και άρχισε να γράφει. Αρχικά δημοσιογράφος, έπειτα μυθιστοριογράφος, έγραφε σύντομα αστυνομικά διηγήματα αλλά και μεγαλύτερα μυθιστορήματα. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Μία γυναίκα (Une femme, 1893) έκανε αίσθηση. Ακολούθησαν τα: Ζευγάρια (Des couples), Εδώ είναι τα φτερά (Voici des ailes) και το θεατρικό, ο Οίκτος (La pitié, 1902), που ήταν μια αποτυχία και τον έκανε να παραιτηθεί προσωρινά από το θέατρο.[5] Τα έργα του προκάλεσαν το ενδιαφέρον συγγραφέων, όπως του Αλφόνς Ντωντέ αλλά είχαν μικρή εμπορική επιτυχία. Στο Παρίσι άρχισε να συναναστρέφεται τα μεγάλα ονόματα της λογοτεχνίας, όπως τον Στεφάν Μαλαρμέ ή τον Αλφόνς Αλέ. Το 1901, δημοσίευσε το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα ο Ενθουσιασμός (L'Enthousiasme).
Η αναγνώριση Επεξεργασία
Το 1905, ο εκδότης του μηνιαίου εγκυκλοπαιδικού περιοδικού Je sais tout (Ξέρω τα πάντα), του παρήγγειλε μια σειρά διηγημάτων στο ύφος των περιπετειών του Σέρλοκ Χολμς[6] για να δημοσιευθούν σε συνέχειες: έγραψε αρχικά τη Σύλληψη του Αρσέν Λουπέν ( L'Arrestation d’Arsène Lupin, 1905) και είχε μεγάλη δημόσια επιτυχία, αλλά όχι την αναγνώριση των ανθρώπων των γραμμάτων, γεγονός που στοίχισε στον Μωρίς Λεμπλάν[7]. Οι δημοσιεύσεις σε συνέχειες συνεχίστηκαν και ως το 1907 είχαν δημοσιευθεί εννέα διηγήματα, που εκδόθηκαν στο βιβλίο Αρσέν Λουπέν, ο αριστοκράτης-λωποδύτης (Arsène Lupin, gentleman-cambrioleur, 1907). Το βιβλίο είχε εκπληκτική επιτυχία και απέκτησε φήμη, έτσι ο Λεμπλάν αφιέρωσε αποκλειστικά το υπόλοιπο της καριέρας του στο να γράφει ιστορίες με ήρωα τον Αρσέν Λουπέν. Αρκετές φορές φάνηκε να θεωρεί την επιτυχία του στον τομέα του αστυνομικού μυθιστορήματος ως απόσπαση από τις πιο «αξιοσέβαστες» φιλολογικές φιλοδοξίες του και προσπάθησε να σκοτώσει τον Αρσέν Λουπέν, στο διήγημα 813 , προσπάθησε επίσης να δημιουργήσει άλλους χαρακτήρες, όπως τον ντεντέκτιβ Τζιμ Μπαρνέτ, αλλά τελικά επανήλθε στον Λουπέν. Με ήρωα τον Αρσέν Λουπέν έγραψε συνολικά 17 μυθιστορήματα και 39 διηγήματα, καθώς και 5 θεατρικά, γραμμένα από το 1905 έως 1941.
Η κυκλοφορία του Αρσέν Λουπέν εναντίον Χέρλοκ Σολμς (Arsène Lupin contre Herlock Sholmès, 1908) δυσαρέστησε τον Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, καθώς οι ήρωές του, ο Σέρλοκ Χολμς (« Χέρλοκ Σολμς ») και ο βοηθός του Ουότσον (« Ουίλσον ») παρωδούνταν από τον Μωρίς Λεμπλάν.
Ο Μωρίς Λεμπλάν έγραψε επίσης δύο αξιοσημείωτα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας: Τα Τρία μάτια (Les Trois Yeux,1919), στο οποίο ένας επιστήμονας πραγματοποιεί τηλεοπτική επαφή με τρία μάτια των Venusians και το Θαυμαστό γεγονός (Le Formidable Evènement, 1920), όπου ένας σεισμός δημιουργεί μια νέα γη μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας.
Το 1918 αγόρασε ένα σπίτι στο Ετρετά της Νορμανδίας όπου έγραψε 19 μυθιστορήματα και 39 νουβέλες. Το σπίτι σήμερα είναι μουσείο. Μπροστά στη γερμανική απειλή το 1939 κατέφυγε στο Περπινιάν, όπου και πέθανε από πνευμονία σε 1941[8].
Το 1908 ο Μωρίς Λεμπλάν για τις υπηρεσίες του στη γαλλική λογοτεχνία τιμήθηκε από το Γαλλικό Κράτος με το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.[9]
Αρσέν Λουπέν Επεξεργασία
Ο ήρωάς του Αρσέν Λουπέν, από τους διασημότερους κακούς της αστυνομικής λογοτεχνίας, είναι ένας σαγηνευτικός και μυστηριώδης αριστοκράτης απατεώνας αλλά και σκληρός τιμωρός συγχρόνως, που καταργεί τα όρια μεταξύ του καλού και του κακού. Οι πολυάριθμες περιπέτειές του τοποθετούνται στη Γαλλία της Μπελ Επόκ, κατά τη διάρκεια των οποίων ο Αρσέν Λουπέν ακολουθεί την πορεία σκέψης του συγγραφέα: οι αναρχικές συμπάθειες του Αρσέν Λουπέν που εμφανίζονται στα πρώτα μυθιστορήματα, εξαφανίζονται κατά τη διάρκεια του Α΄Παγκόσμιου Πολέμου, οπότε και αναπτύσσει πατριωτικά αισθήματα. Κυρίως, παύει να είναι διαρρήκτης και γίνεται ντετέκτιβ.
Ο χαρακτήρας του Αρσέν Λουπέν ίσως βασίστηκε στον Γάλλο αναρχικό Μαριούς Ζακόμπ[10], του οποίου η δίκη τον Μάρτιο του 1905 πήρε μεγάλες διαστάσεις. Ο Ζακόμπ απασχολούσε συχνά τις Αρχές στις αρχές του 20ού αιώνα με μια σειρά κλοπών στο Παρίσι και άλλες πόλεις της Γαλλίας αλλά διακρίνονταν από υψηλή αίσθηση του χιούμορ και γενναιοδωρία προς τα θύματά του. Ανάμεσα στους δημοσιογράφους που κάλυπταν τη δίκη ήταν ο Μωρίς Λεμπλάν.
Έργα Επεξεργασία
Στη σειρά Αρσέν Λουπέν περιλαμβάνονται 17 μυθιστορήματα και 39 διηγήματα, καθώς και 5 θεατρικά, γραμμένα από το 1905 έως 1941.
Αρσέν Λουπέν
- Arsène Lupin, gentleman cambrioleur, 1907 (Αρσέν Λουπέν,ο αριστοκράτης λωποδύτης)
- Arsène Lupin contre Herlock Sholmes, 1908 (Αρσέν Λουπέν εναντίον Χέρλοκ Σολμς )
- L'Aiguille creuse, 1909 (Η κούφια βελόνα)
- Les Trois Crimes d’Arsène Lupin, 1910 (Τα τρία εγκλήματα του Αρσέν Λουπέν)
- Le Bouchon de cristal , 1912 (Το κρυστάλλινο πώμα)
- 813,1913
- Les Confidences d'Arsène Lupin, 1914 (Οι εκμυστηρεύσεις του Αρσέν Λουπέν), συλλογή 9 διηγημάτων
- L'Île aux trente cercueils, 1914 (Το νησί με τα τριάντα φέρετρα)
- Les Huit Coups de l'horloge, 1921 Τα οχτώ χτυπήματα του ρολογιού), συλλογή 8 διηγημάτων
- Les Dents du tigre, 1921 (Τα δόντια της Τίγρης)
- La Comtesse de Cagliostro , 1924 (Η κόμισσα Καλιόστρο)
- La Demoiselle aux yeux verts, 1927 (Το κορίτσι με τα πράσινα μάτια)
- L'Agence Barnett et Cie Μπάρνετ Κόμπανι,1928)
- La Demeure mystérieuse, 1929 (Η μυστηριώδης κατοικία)
- La Femme aux deux sourires, 1930 (Η γυναίκα με το διπλό χαμόγελο)
- Το μυστήριο του πράσινου ρουμπινιού [1931]
- Ένα βράδυ στο Παρίσι [1933]
- La Cagliostro se venge, 1935 (Η Καλιόστρο εκδικείται)
- Les Milliards d'Arsène Lupin, 1939 (Τα δισεκατομμύρια του Αρσέν Λουπέν)
Άλλα έργα
- Des couples, 1890 (Ζευγάρια)
- Une femme, 1893 (Μία γυναίκα)
- Ceux qui souffrent, 1894 (Αυτοί που υποφέρουν)
- L'Œuvre de mort, 1895 (Το έργο του θανάτου)
- Les Heures de mystère, 1896 (Οι ώρες του μυστηρίου)
- Armelle et Claude, 1897 (Αρμέλ και Κλωντ)
- Voici des ailes ! ,1898 (Εδώ είναι τα φτερά)
- Les Lèvres jointes, 1899 (Τα ενωμένα χείλια)
- L'Enthousiasme, 1901 (Ο Ενθουσιασμός)
- Un gentleman (1903)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2015.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /107876. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ Joseph-Marc Bailbé, , Publications Universitaires Rouen Le Havre, 1980, p. 293.
- ↑ Jacques Derouard, op. cit., p. 147.
- ↑ Jacques Derouard, op. cit., p. 120.
- ↑ Jacques Derouard, op. cit., p. 192.
- ↑ Hélène Rochette, Maisons d'écrivains et d'artistes , Parigramme, 2004, p. 183.
- ↑ « Base LEONORE » [archive], sur culture.gouv.fr
- ↑ Μαριούς Ζακόμπ Η μηχανή του χρόνου