Νήσος Ραουάκι

Η Ραουάκι Νήσος είναι ένα από τα Νησιά Φοίνικα της Δημοκρατίας του Κιριμπάτι, και είναι επίσης γνωστή με το προηγούμενο όνομα της, Φοίνικα Νήσος. Είναι το ανατολικότερο νησί της συστάδας, και βρίσκεται 180 χμ νοτιοανατολικά της Νήσου Καντών και 73 χμ νοτιοανατολικά της Νήσου Εντέρμπουρυ.

Ραουάκι (Φοίνικα Νήσος)
Θέση	Ειρηνικός Ωκεανός, Νησιά Φοίνικα
Συντεταγμένες	03°43′Ν, 170°43′Δ
Έκταση	0,5 χμ²
Χώρα	Κιριμπάτι
Πληθυσμός	ακατοίκητο

Είναι μια μικρή, τριγωνικού σχήματος, ακατοίκητη ατόλλη με μήκος σχεδόν 1,2 χμ και πλάτος 0,8 χμ και έχει έκταση 0,5 χμ². Όπως συνηθίζεται με τα νησιά του κεντρικού Ειρηνικού, η Ραουάκι περιβάλλεται από μια ανυψωμένη παραλιακή ράχη με το εσωτερικό τμήμα του νησιού να σχηματίζει ένα βαθούλωμα και να φθίνει προς την μικρή, ρηχή και πολύ αλμυρή λιμνοθάλασσα που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα της ατόλλης (0,2 χμ²) και δεν επικοινωνεί με τον ωκεανό, και έναν αριθμό μικρών δεξαμενών γλυκού νερού. Γύρω από το νησί βρίσκεται ένας στενός περιβάλλων ύφαλος που σε κάποια σημεία του εκτείνεται έως και 100 μ από την ακτή. Υπάρχει ένα μικρό άνοιγμα, που πιθανότατα ανοίχτηκε με εκρήξεις, στην νοτιοδυτική πλευρά, όπου η προσέγγιση είναι σχετικά εύκολη με ήπιο καιρό. Δεν υπάρχει αγκυροβόλιο και τα κύματα σπάνε άγρια στην ανατολική πλευρά και στα ανοικτά των βορειοδυτικών και νοτιοανατολικών σημείων.

Το Ραουάκι είναι το μόνο νησί του αρχιπελάγους Φοίνικα που έχει σταθερή πηγή γλυκού νερού, αλλά είναι επίσης και το πιο άνυδρο με ετήσιες βροχοπτώσεις που δεν ξεπερνούν τα 800 χιλιοστά. Οι ανατολικοί άνεμοι επικρατούν. Το ψηλότερο σημείο του νησιού είναι στα 5,5 μέτρα.

Χλωρίδα και Πανίδα

Η βλάστηση του νησιού αποτελείται κυρίως από χορτάρια (χλόες) και χαμηλούς θάμνους. Το νησί είναι ένα σημαντικό μέρος φωλιάσματος και αναπαραγωγής θαλάσσιων πτηνών και έχει από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς πτηνών στον κεντρικό Ειρηνικό. Στα είδη περιλαμβάνονται η σταχτιά, η γκρι και η μπλε στέρνα, φρεγάτες, 4 είδη Puffinus και θαλασσοβάτες, που μοιράζονται τις φωλιές τους με λαγούς (μη ιθαγενείς, πρώην οικόσιτοι) και μεταναστευτικά βροχοπούλια.

Χελώνες επισκέπτονται τις αμμώδεις παραλίες για να γεννήσουν τα αυγά τους. Τα έντομα είναι άφθονα αλλά αποτελούνται από λίγα είδη, κυρίως ψύλλους, σκαθάρια και αράχνες, όλα μικρού μεγέθους.

Ιστορία

Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι το νησί ανακαλύφθηκε ή εποικήθηκε από Πολυνήσιους στο παρελθόν, αλλά είναι πιθανόν ότι το έβλεπαν κατά τις πλεύσεις τους στον Ειρηνικό.

Λέγεται ότι το Ραουάκι ανακαλύφθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1824 από τον Καπετάνιο Τζων Πάλμερ με το Λονδρέζικο φαλαινοθηρικό πλοίο Φοίνιξ. Όπως είναι γνωστό από καταγραφές στην Αμερικανική Υδρογραφική Υπηρεσία το νησί ανακαλύφθηκε από Αμερικανικό σκάφος με το όνομα Φοίνικας, πριν το 1828, αλλά δεν είναι γνωστή ούτε η ημερομηνία ούτε ποιο ακριβώς σκάφος ήταν. Κάποιο πλοίο με το όνομα Φοίνικας ήταν στην περιοχή το 1794 υπό τον καπετάνιο Μούρ. Ένα άλλο φαλαινοθηρικό από το Ναντάκετ, με καπετάνιο τον Ντέηβιντ Χάρρις, ήταν στον Ειρηνικό από το 1821 έως το 1824. Ένα επίσης φαλαινοθηρικό από το Νέο Μπέντφορντ, υπό τον καπετάνιο Ουόρθ το 1822, και υπό τον καπετάνιο Στέτσον το 1824, ήταν στην περιοχή σύμφωνα με την Αμερικανική Φαλαινοθηρική Ιστορία του Στάρμπακ. Η Αμερικανική Εξερευνητική Αποστολή δεν βρήκε το νησί.

Στις 14 Μαρτίου 1859 η Ουΐλλιαμς και Σία (αργότερα Εταιρεία Γκουανό Φοίνικα) έστειλε ειδοποίηση στο Αμερικανικό Υπουργείο του Κράτους (State Department) για την ανακάλυψη του νησιού, από τον Τόμας Λονγκ, καπετάνιο της σκούνας E.L. Frost, δίνοντας ένορκη κατάθεση ότι πραγματοποιήθηκε αποβίβαση στις 19 Φεβρουαρίου 1859 (άλλες αναφορές στις 9), ότι πάρθηκε ιδιοκτησία του νησιού στο όνομα των Ηνωμένων Πολιτειών, στήθηκε πινακίδα στο νησί που αναφέρει το γεγονός και θάφτηκε ένα μπουκάλι με έγγραφα εκεί. Η διεκδίκηση στα νησιά ΜακΚήν, Εντέρμπουρυ και Στάρμπακ έγινε εκείνη την περίοδο.

Στις 19 Απριλίου 1859, το Αμερικανικό μπρίκι Agate, υπό τον καπετάνιο Λονγκ, ξεκίνησε από την Χονολουλού με τον Γκόνταρντ και 29 ιθαγενείς εργάτες, για να δημιουργήσουν μια κατασκήνωση στο Φοίνιξ και να αρχίσουν το σκάψιμο. Ακολούθησε η Αμερικανική σκούνα Μοντέρνοι Καιροί, στις 28 Απριλίου. Αλλά, επειδή προφανώς η αποβίβαση ήταν πολύ δύσκολη στο Φοίνιξ, η κατασκήνωση στήθηκε στην ΜακΚήν Νήσο, και το Μοντέρνοι Καιροί φορτώθηκε εκεί.

Στις 3 Σεπτεμβρίου 1860, το νησί επισκέπτηκε το σκάφος Ζόη υπό τον καπετάνιο Μπους με επιβάτες τους Γκρίζουελντ και Μίτσελ από την Χονολουλού για να εξετάσουν το νησί. Μετά από αυτό το εφοδιαστικό πλοίο Agate υπό τον καπετάνιο Λώτον επισκέφθηκε και το Φοίνιξ και το ΜακΚήν, και πολλά σκάφη πήγαν εκεί για φόρτωση. Το 1870 οι επισκέψεις αραίωσαν και τον Αύγουστο του 1871 το νησί τελικά εγκαταλείφθηκε από του Αμερικανούς εκσκαφείς γκουανό.

Όταν το USS Ναρραγκανσέττ επισκέπτηκε τη Νήσο Φοίνικα, στις 27 Μαρτίου 1872, ο πλοίαρχος Ρίτσαρντ Μηντ ανέφερε: "Τα κτίρια, η σημαία, και η προβλήτα της Εταιρείας Γκουανό Φοίνικα στέκονται ακόμα, αλλά το νησί το εκμεταλλεύτηκαν και το εγκατέλειψαν τον περασμένο Αύγουστο. Δεν είδα βλάστηση στο νησί, παρά μόνο λίγα χορτάρια εδώ και εκεί".

Στις 29 Ιουνίου 1889, υψώθηκε η Βρετανική σημαία και ανακηρύχθηκε προτεκτοράτο. Την ίδια περίοδο έγινε μια προσεκτική έρευνα στο νησί. Κάποιες αναφορές λένε ότι την 1η Ιανουαρίου 1914 η Νήσος Φοίνικα εκμισθώθηκε στην Εταιρεία Μπερνς, Φιλπ (Νότια Θάλασσα) για 87 χρόνια. Άλλες αναφορές λένε ότι η εκμίσθωση δόθηκε για 87 χρόνια στον Καπετάνιο Άλλεν, που ήταν επικεφαλής της Μεταφορικής και Εμπορικής Εταιρείας της Σαμόα. Σε κάθε περίπτωση, καμία χρήση του νησιού δεν έγινε ούτε έζησε κάποιος εκεί.

Στις 18 Μαρτίου 1937 με άλλα νησιά της ομάδας Φοίνικα, τέθηκε υπό την δικαιοδοσία της Αποικίας Νήσων Γκίλμπερτ και Έλις, και από το 1979 με την ανεξαρτησία των Νήσων Γκίλμπερτ ανήκει στην Δημοκρατία του Κιριμπάτι.

Η λιμνοθάλασσα είναι πολύ μικρή και ρηχή για να χρησιμοποιηθεί από υδροπλάνα, και η γη, ενώ είναι αρκετά επίπεδη, δεν είναι αρκετά μεγάλη για την ασφαλή προσγείωση αεροπλάνων. Παρ' όλα αυτά, είναι άλλη μια μικρή κουκκίδα γης πάνω στην οποία μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος, και να κάνει μετεωρολογικές και άλλες παρατηρήσεις.