Το Ναχαγιέ Σαμπάτσκα ή Σάμπατς (σερβικά : Шабачка нахија) ήταν Ναχαγιέ - επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Πριγκιπάτου της Σερβίας που δημιουργήθηκε με την εφαρμογή της διοικητικής διαίρεσης του 1819 και διατηρήθηκε έως το 1833 όπου καταργήθηκε. Έδρα του ήταν η πόλη Σάμπατς που κτίστηκε ως φρούριο από τους Οθωμανούς με το όνομα "Ζάσλον"[1].

Η περιοχή μέχρι το 1459 ανήκε στο Δεσποτάτο της Σερβίας όταν κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς και οργανώθηκε διοικητικά, διοικητικά ανήκε στο Σαντζάκι του Ζβόρνικ και εκκλησιαστικά στην επισκοπή Σάμπατς[2]. Παρέμεινε διοικητική διαίρεση όταν το Πριγκιπάτο της Σερβίας αυτονομήθηκε το 1818 έως το 1834, αναφέρεται ότι είχε 3 Κνεζίνες και 189 χωριά ή οικισμούς. Διοικητής του ναχαγιέ το 1809 αναφέρεται ο Μίλισαβ Ίλιτς, επίσης από το 1816 έως το 1831 ήταν ο Γεβρέμ Ομπρένοβιτς[3].

Παραπομπές Επεξεργασία