Ναός της Ντιάνα (Βαρσοβία)
Συντεταγμένες: 52°12′N 20°58′E / 52.200°N 20.967°E
Ο Ναός της Ντιάνα[1][2] (πολωνικά: Świątynią Diany), αρχικά Ελληνικός Ναός[3][2] (πολωνικά: Świątynia Grecka), προηγουμένως γνωστός ως Ναός της Σίβυλλας[4][2] (πολωνικά: Świątynia Sybilli), είναι κτίσμα στο Πάρκο Γουαζιένκι της Βαρσοβίας, στην Πολωνία.
| Ναός της Ντιάνα (Βαρσοβία) | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | pavilion |
| Αρχιτεκτονική | νεοκλασσικισμός |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 52°12′49″N 21°1′44″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Βαρσοβία |
| Τοποθεσία | Belvedere Park in Warsaw |
| Χώρα | Πολωνία |
| Έναρξη κατασκευής | 1822 |
| Προστασία | αμετακίνητο μνημείο (από 1965) και δημοτικό μητρώο μνημείων (από 2012) |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο κτίσμα ανεγέρθηκε αφότου η Μάρια Τερέσα Τισκιεβιτσόβα (το γένος Πονιατόφσκα), πούλησε το Πάρκο Γουαζιένκι στον Τσάρο Αλέξανδρο Α΄. Στο τμήμα του Πάρκου Γουαζιένκι που συνδέεται με τον κήπο Μπελβέντερ, χτίστηκαν τρία υπόστεγα: ο Γοτθικός Πορτοκαλεώνας, ο Αιγυπτιακός Ναός και ο Ελληνικός Ναός.[5]
Ο Ελληνικός Ναός χτίστηκε περίπου το 1822, πιθανότατα σχεδιασμένος από τον Γιάκουμπ Κουμπίτσκι.[6] Βρίσκεται στο πίσω μέρος του παλατιού Μπελβέντερ, δίπλα στην ομώνυμη λιμνούλα. Ο αρχιτέκτονας βασίστηκε στα αρχαία ελληνικά κτίρια. Αυτός ο τύπος κατασκευής εισήχθη συχνότερα για τη διακόσμηση πάρκων τοπίου στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου αιώνα.[7] Ο Ναός της Σίβυλλας χτίστηκε ως μια τυπική κατασκευή κήπου (το αντίστοιχο των σύγχρονων κιοσκιών), που χρησιμοποιείται ως τόπος συνάντησης και για μικρές κοινωνικές απογευματινές συναντήσεις για τσάι.
Το κτίσμα είναι κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από ξύλο.[2] Πρόκειται για ένα μικρό κτίσμα σχεδιασμένο σύμφωνα με το παραδοσιακό σχέδιο αρχαίου ναού - σε ορθογώνια κάτοψη (μέγαρο), που περιβάλλεται από μια ενιαία ιωνική κιονοστοιχία (περίπτερος ναός) με τετράστυλο προστώο. Και στις δύο πλευρές υπάρχουν δύο λέοντες από χυτοσίδηρο στυλιζαρισμένοι ως αιγυπτιακές σφίγγες.[2] Στο εσωτερικό υπάρχει ένα δωμάτιο που φωτίζεται από ορθογώνια παράθυρα στους πλαϊνούς τοίχους. Οι εσωτερικοί τοίχοι είναι διακοσμημένοι με αυθεντικά πολύχρωμα με μοτίβα λουλουδιών και φρούτων (αναφορά στην προστάτιδα Ντιάνα, θεά του κυνηγιού και της φύσης, μεταξύ άλλων) του Άνταμ Μπιτσκόφσκι.
Σήμερα, το κτίριο φιλοξενεί περιστασιακά εκθέσεις.[8]
Τον Μάιο του 2013, ένα καλλιτεχνικό αντίγραφο του Ομφαλού των Δελφών αποκαλύφθηκε δίπλα στο κτίσμα - ένα γλυπτό φιλοτεχνημένο από την Ελληνίδα γλύπτρια Χριστίνα Παπαγεωργίου.[9]
Εικόνες
Επεξεργασία-
Ο Ναός της Ντιάνα και τα περίχωρά του από τα νότια. -
Ο Ναός της Ντιάνα και τα περίχωρά του από τα βόρεια. -
Ένας από τους λέοντες από χυτοσίδηρο στην είσοδο του κτίσματος. -
Ο Ομφαλός.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Chrościcki, Juliusz A. (1977). Atlas architektury Warszawy. Βαρσοβία: Wydawnictwo Arkady. σελ. 86.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Świątynia Sybilli». lazienki-krolewskie.pl.
- ↑ Kwiatkowski, Marek (2000). Wielka księga Łazienek. Βαρσοβία: Prószyński i S-ka. σελ. 153. ISBN 83-7255-684-9.
- ↑ Zychowicz, Izabela (2013). Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Βαρσοβία: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. σελ. 176. ISBN 978-83-935584-3-8.
- ↑ Kwiatkowski, Marek (2000). Wielka księga Łazienek. Βαρσοβία: Prószyński i S-ka. σελ. 151–152. ISBN 83-7255-684-9.
- ↑ Zychowicz, Izabela (2013). Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Βαρσοβία: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. σελ. 176, 179. ISBN 978-83-935584-3-8.
- ↑ Marek Kwiatkowski (2000), Wielka Księga Łazienek, Βαρσοβία: wyd. Prószyński i S-ka, σελ. 152, ISBN 83-7255-684-9, OCLC 233435237
- ↑ Stanisław Lorentz, Andrzej Rottermund (1984), Klasycyzm w Polsce, Βαρσοβία: Arkady, σελ. 267, ISBN 83-213-3082-7, OCLC 835908665
- ↑ Zychowicz, Izabela (2013). Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Βαρσοβία: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. σελ. 213. ISBN 978-83-935584-3-8.