Βικιπαίδεια

Ναός του Ρανγκαναθασουάμι στο Σριράνγκαμ

ινδουιστικός ναός στη νότια Ινδία

Συντεταγμένες: 10°51′36″N 78°41′24″E / 10.86000°N 78.69000°E / 10.86000; 78.69000

Ο Ναός Σρι Ρανγκανάθα-σουάμι στο προάστιο Σριράνγκαμ της πόλης Τιρουτσιραπαλί της νότιας Ινδίας είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ινδουιστικός ναός στον κόσμο[2][3] σε λειτουργία, μετά το Σουαμιναραγιάν Ακσαρντάμ στο Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ (ο μεγαλύτερος ινδουιστικός ναός είναι το περίφημο αλλά εγκαταλελειμμένο συγκρότημα Άνγκορ Βατ[2][3]).

Ναός του Ρανγκαναθασουάμι
Χάρτης
ΕίδοςΙνδουιστικός ναός
ΑρχιτεκτονικήΔραβιδική αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες10°51′44″N 78°41′24″E
ΘρήσκευμαΒαϊσναβισμός
Διοικητική υπαγωγήΤιρουτσιραπάλλι
ΧώραΙνδία[1]
Προστασίαενδεικτικός κατάλογος Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς (από 2014) και Μνημείο Εθνικής Σημασίας της Ινδίας[1]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ο ναός είναι αφιερωμένος στον Ρανγκανάθα, μια μορφή του ανώτερου θεού Μάχα Βισνού.[4] Είναι κατασκευασμένος σε δραβιδιανό αρχιτεκτονικό ρυθμό και εξυμνείται από τους ιερούς ποιητές Αλβάρους των Ταμίλ[5] ως ο πρώτος και κυριότερος ανάμεσα στους 108 «Ντίβγια Ντεσάμ», δηλαδή τους ναούς του Βισνού που αναφέρονται στα έργα των Αλβάρων[4].

Το προάστιο όπου βρίσκεται ο ναός είναι ουσιαστικά ένα ποτάμιο νησί στον σημαντικό ποταμό Κάβερι, στο σημείο όπου αυτός συμβάλλει με τον ποταμό Κολιντάν. Εκεί υπάρχουν και άλλοι, μικρότεροι ναοί, όπως των Λακσιναρασίμα και Γκανγκαντερεσουάρα. Το πρώτο, εσωτερικό διαμέρισμα του Ναού του Ρανγκαναθασουάμι ανεγέρθηκε το 817 μ.Χ. από μια αρχόντισσα ονόματι Χάμπι.

Ο ναός είναι ένας από τους εντυπωσιακότερους ναούς του βαϊσναβιστικού Ινδουισμού στη νότια Ινδία, με πλούσια ιστορία και πολλούς θρύλους. Διεδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ιστορία του Βαϊσναβισμού, αρχίζοντας με τη δράση του Ραμανούτζα (11ος αιώνας) και των προδρόμων του, Ναθαμούνι και Γιαμουνατσάργια, στο Σριράνγκαμ.[6] Η θέση του ναού στο ποταμόνησο τον κατέστησε τρωτό σε πλημμύρες, χωρίς να τον προφυλάσσει επαρκώς από τους στρατούς εισβολέων, που επανειλημμένα στρατοπέδευαν εκεί.[7] Ο ναός λεηλατήθηκε και καταστράφηκε από τον στρατό του Σουλτανάτου του Δελχί σε μια ευρεία επιδρομή εναντίον διάφορων πόλεων του Βασιλείου του Πάντγια, στις αρχές του 14ου αιώνα. Ο ναός ξανακτίσθηκε στα τέλη του ίδιου αιώνα[8][9], η θέση οχυρώθηκε και ο ναός επεκτάθηκε τον 16ο και τον 17ο αιώνα.[10][11] Ο ναός υπήρξε ένα από τα πρώιμα κέντρα του Κινήματος των Μπάκτι. Είχε παράδοση στη θρησκευτική ψαλμωδία και χορό, αλλά αυτή η παράδοση διακόπηκε τον 14ο αιώνα και αναβίωσε περιορισμένα πολύ αργότερα.[12]

Ο ναός ως συγκρότημα καταλαμβάνει έκταση 630 στρεμμάτων και περιέχει 81 ιερά, 21 πύργους, 39 περίπτερα και πολλές στέρνες ενσωματωμένες στο συγκρότημα, καθιστώντας τον τον μεγαλύτερο λειτουργικό ινδουιστικό ναό στην Ασία.[13][4] Είναι σημαντική αρχαιολογική και επιγραφολογική τοποθεσία, που παρέχει ένα παράθυρο στην ιστορία της πρώιμης και μέσης μεσαιωνικής κοινωνίας και πολιτισμού της Νότιας Ινδίας. Πολυάριθμες επιγραφές χαραγμένες σε πέτρα και χαλκό υποδεικνύουν ότι ο ναός δεν χρησίμευε μόνο ως πνευματικό κέντρο, αλλά και ως μείζον οικονομικό και φιλανθρωπικό ίδρυμα, που λειτουργούσε εκπαιδευτικό ίδρυμα και νοσοκομείο, και κουζίνα που προσέφερε δωρεάν γεύματα. Επιπλέον, χρηματοδοτούσε τοπικά έργα υποδομής από τα τάματα και τις δωρεές που δεχόταν.[4][14]

Μερικά από τα κτίσματα του συγκροτήματος έχουν ανακαινισθεί, επεκταθεί ή ξανακτισθεί ανά τους αιώνες.[13][4] Η πιο πρόσφατη προσθήκη είναι ο εξωτερικός πύργος ύψους 67 μέτρων[15], που ολοκληρώθηκε το 1987. Σήμερα λειτουργεί ως ναός, ακολουθώντας την παράδοση Θενκαλάι του Σρι-Βαϊσναβισμού. Το ετήσιο πανηγύρι του διαρκεί 21 ημέρες, τον μήνα Μαργκάζι του ημερολογίου των Ταμίλ (Δεκέμβριος-Ιανουάριος), και προσελκύει ένα εκατομμύριο επισκέπτες. Το συγκρότημα του ναού έχει προταθεί για Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.[4]


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 asi.nic.in.
  2. ↑ 2,0 2,1 Vater 2010, σελ. 40.
  3. ↑ 3,0 3,1 Jones 2004, σελ. 4.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Sri Ranganathaswamy Temple, Srirangam, UNESCO
  5. ↑ David N. Lorenzen 2005, σελίδες 52-54, 87-93.
  6. ↑ Spencer 1978, σελίδες 16-19.
  7. ↑ Spencer 1978, σελίδες 14-19.
  8. ↑ Hopkins 2002, σελίδες 68-69.
  9. ↑ Spencer 1978, σελίδες 19-21, Quote: "It was Malik Kafur's spectacular southern raid of 1310-11 AD which resulted in the initial plundering of the Srirangam, Chidambaram, and other famous temples of the Tamil country.".
  10. ↑ Abdur Rahman 1999, σελίδες 377-378.
  11. ↑ George Michell & Clare Arni 1999, σελίδες 76-77.
  12. ↑ T.S. Parthasarathy (1978): «Music and Dance in Tamil Literature», Indian Literature, τόμ. 21, No. 4, σσ. 137-148
  13. ↑ 13,0 13,1 Mittal & Thursby 2005, σελ. 456.
  14. ↑ [a] VN Hari Ram (1961), Services in Srirangam Temple, Proceedings of the Indian History Congress, Volume 24, pages 89-92;
    [b] Trouillet, Pierre-Yves (2017). «Hindu Temples and Development of Localities in Tamil Nadu (South India)». Exploring Urban Change in South Asia (PDF). Springer. σελίδες 311–334. doi:10.1007/978-81-322-3616-0_12. ISBN 978-81-322-3614-6. 
  15. ↑ Mittal & Thursby 2005, σελ. 457.

Πηγές Επεξεργασία

  • (Αγγλικά) Sulochana Gandhi, J.; Soundarajan, R. (Ιανουάριος 2013). «Lord Sri Ranganatha Temple — a study». Monthly Multidisciplinary Research Journal 2 (7): 2-5. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ναός_του_Ρανγκαναθασουάμι_στο_Σριράνγκαμ&oldid=10382490"