Νεβρίδιος (ύπαρχος)
O Νεβρίδιος (λατινικά : Nebridius) ( ? - 365/366)) ήταν στρατηγός και πολιτικός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του 4ου αιώνα.
| Νεβρίδιος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 365 |
| Συνθήκες θανάτου | θάνατος στη μάχη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός πολιτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός, Κοιαίστωρ του ιερού παλατιού και Κόμης της εώας |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Νεβρίδιος ήταν κάτοικος της Ετρουρίας[1], Το 354 πήρε μέρος με τα ρωμαϊκά στρατεύματα κατά των εξεγερθέντων Ισαύρων που πολιορκούσαν τη Σελεύκια της Ισαυρίας. Ο Καίσαρ Κωνστάντιος Γάλλος διόρισε τον Νεβρίδιο, ο οποίος είχε αντικαταστήση τον Ονοράτο στη θέση του κόμη της Ανατολής[2], με το καθήκον να βοηθά τους πολιορκημένους. Ο Νεβρίδιος συγκέντρωσε τα διαθέσιμα στρατεύματα και κινήθηκε γρήγορα προς τη Σελεύκια. Στην είδηση για την άφιξη του, οι πολιορκητές διασκορπίστηκαν στα απρόσιτα βουνά τους [3]. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρόλο που ο Νεβρίδιος ήταν πολιτικός, διοικούσε προσωπικά τα στρατεύματα[4]. Ο Νεβρίδιος ήταν κόμης της Ανατολής μέχρι το 358, όταν αντικαταστάθηκε από τον Δομίτιο Μοδέστο[5].
Ήταν κυαίστωρ του ιερού παλατίου του Αυτοκράτορα Ιουλιανού, στη Γαλατία, το 360. Εκείνη τη χρονιά τα στρατεύματα αναγνώρισαν αυτοκράτορα τον Ιουλιανό, ο οποίος ήταν ξάδελφος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Β΄ και αδελφός του Κωνστάντιου Γάλλου. Ο Κωνστάντιος βρήκε ευκαρεία κι επέβαλε το διορισμό αρκετών αξιωματικών, συμπεριλαμβανομένου του Νεβρίδιου ως ύπαρχο της Γαλατίας. Από αυτούς μόνο ο Νεβρίδιος ήταν αποτελεσματικός, καθώς ανταποκρίθηκε στις επιθυμίες του Ιουλιανού[6]. Όταν ο Ιουλιανός ήρθε σε ρήξη με τον Κωνστάντιο αποφάσισε να διεξαγάγει πόλεμο στον ξάδελφό του και ζήτησε από στρατιώτες και αξιωματικούς να ορκιστούν πίστη σε αυτόν. Όλοι το έκαναν με εξαίρεση τον Νεβρίδιο, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε να προδώσει τον όρκο πίστης στον Κωνστάντιο, ο οποίος τον είχε ωφελήσει πολύ. Όταν το άκουσαν, οι στρατιώτες του Ιουλιανού προσπάθησαν να τον σκοτώσουν, αλλά ο Νεβρίδιος έπεσε στα πόδια του Ιουλιανού ο οποίος του έσωσε τη ζωή του καλύπτοντάς τον με τον μανδύα του. παρ 'όλα αυτά, ο Ιουλιανός τον απομάκρυνε από τη θέση του, επιτρέποντάς του να αποσυρθεί στην ιδιωτική ζωή όπου ήθελε και ο Νεβρίδιος επέστρεψε στην Ετρουρία[7].
Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Β΄ (361), του Ιουλιανού (363) και του διαδόχου του Ιοβιανού (364), ο Νεβρίδιος διορίστηκε ύπαρχος της Ανατολής από τον νέο αυτοκράτορα Ουάλη, αντικαθιστώντας τον Σαλούτιο. Την επιστροφή και άνοδό του σε αυτή την θέση οφειλόταν επίσης χάρη στην υποστήριξη του πατρικίου και πεθερού του αυτοκράτορα, Πετρονίου. Ωστόσο, ο Νεβρίδιος συνελήφθη σύντομα από τον σφετεριστή Προκόπιο κι ενώ ήταν στη φυλακή, αναγκάστηκε βίαια να γράψει ένα ψεύτικο γράμμα στο όνομα του Ουάλη, για την έλευση του στρατηγού Θράκης Ιούλιου, ο οποίος έτσι προσελκύθηκε από την Κωνσταντινούπολη και συνελήφθη εδώ από τον Προκόπιο[8]. Ο Νεβρίδιος πέθανε το 365/366, πιθανότατα φυλακισμένος ακόμα από τον Προκόπιο[9].
Ο Νεβρίδιος είχε μια κόρη, με άγνωστο όνομα[10]. Πιθανότατα ήταν πατέρας του Νεβρίδιου, έπαρχου της Κωνσταντινούπολης το 386 και ο παππούς του Νεμπρίδιου, ανιψιός της Αιλίας Φλακίλα, τότε ήταν πρόγονος μιας οικογένειας που σχετίζεται με τη θεοδόσια δυναστεία[11].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ammiano Marcellino, xxi.5.12.
- ↑ Libanio, Lettere, 400 (citato in Olszaniec).
- ↑ Ammiano Marcellino, xiv.2.14-20.
- ↑ Olszaniec, p. 290.
- ↑ Libanio, Lettere, 38.
- ↑ Ammiano Marcellino, xx.9.5-8; xxi.1.4.
- ↑ Ammiano Marcellino, xxi.5.11—12, xxi.8.1; Libanio, Orazioni, xviii.110.
- ↑ Ammiano Marcellino, xxiv.7.4—5; Zosimo, iv.6.2.
- ↑ Olszaniec, p. 294.
- ↑ Libanio, Lettere, 515 (citato in Olszaniec, p. 293).
- ↑ Olszaniec, p. 293.
Πηγές Επεξεργασία
- Ammiano Marcellino, Res gestae
- Libanio] Lettere e Orazioni
- Zosimo Storia nuova
- «Nebridius 1», The Prosopography of the Later Roman Empire, Volume 1, Cambridge University Press, 1974, p. 619.
- Szymon Olszaniec, Prosopographical studies on the court elite in the Roman Empire (4th century A. D.), Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2013, pp. 289–294.