Νεφέλωμα

Είδος ουρανίου σώματος

Νεφέλωμα (από το αρχ. ελλ. Νεφέλη, από τη λέξη Νέφος), στην αστρονομία είναι ένα διαστρικό σύννεφο σκόνης, υδρογόνου, ηλίου και άλλων ιονισμένων αερίων. Αρχικά, νεφέλωμα ήταν ένα όνομα για κάθε αστρονομικό αντικείμενο διάχυτου και χαμηλής έντασης φωτός, συμπεριλαμβανομένων των γαλαξιών πέρα από τον Γαλαξία μας. Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, για παράδειγμα, ονομαζόταν «το Νεφέλωμα της Ανδρομέδας» (και οι σπειροειδείς γαλαξίες σε γενικές γραμμές «σπειροειδή νεφελώματα») πριν να επιβεβαιωθεί η αληθινή φύση των γαλαξιών στις αρχές του 20ού αιώνα από τον Έντγουιν Χαμπλ και άλλους αστρονόμους.

Τρισχιδές νεφέλωμα.
Νεφέλωμα του Αετού (Χαμπλ).

Τα νεφελώματα είναι χώρος γέννησης άστρων. Η γέννηση των αστέρων συμβαίνει όταν ένα γιγάντιο μοριακό νεφέλωμα, διαστάσεων εκατοντάδων ετών φωτός, που περιέχει κατά 90% άτομα υδρογόνου, 10% άτομα ηλίου, αλλά και βαρύτερα στοιχεία, καθώς επίσης και νερό, αμμωνία και οργανικές ενώσεις, καταρρέει εξαιτίας των δικών του βαρυτικών δυνάμεων. Καθώς καταρρέει και περιστρέφεται όλο και ταχύτερα, λόγω του νόμου διατήρησης της στροφορμής, πλατύνεται και μετατρέπεται σε δίσκο. Στο κέντρο του συγκεντρώνεται το μεγαλύτερο μέρος της ύλης και, έτσι, εμφανίζεται ο πρωτοαστέρας.[1]

Οι κλασσικοί τύποι νεφελωμάτων είναι οι εξής:

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Αυγολούπης, Σταύρος Ι. (2009). Αρχή και Τέλος: Η ιστορία του σύμπαντος, Εγχειρίδιο Κοσμολογίας - Αστροφυσικής. Θεσσαλονίκη: Πλανητάριο Θεσσαλονίκης. σελ. 51. ISBN 9789608904996. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • James B. Kaler: Kosmische Wolken. Materie-Kreisläufe in der Milchstraße. Spektrum Akademischer Verlag, 1998.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία