Νικολά Λανκρέ
Ο Νικολά Λανκρέ (γαλλικά: (22 Ιανουαρίου 1690 - 14 Σεπτεμβρίου 1743) ήταν Γάλλος ζωγράφος ρωπογραφιών όπου απεικόνισε λαμπρά αυλικές διασκεδάσεις και σκηνές από υπαίθριες γιορτές παρουσιάζοντας το πνεύμα της ευθυμίας που αντικατόπτριζε τα γούστα και τα ήθη της γαλλικής κοινωνίας κατά τη διάρκεια της αντιβασιλείας του Δούκα της Ορλεάνης και, αργότερα, της πρώιμης βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΕ΄.[10]
| Νικολά Λανκρέ | |
|---|---|
 Αυτοπροσωπογραφία | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Nicolas Lancret (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 22 Ιανουαρίου 1689[1][2][3] Παρίσι[4] |
| Θάνατος | 14 Σεπτεμβρίου 1743[1][5][2] Παρίσι[4] |
| Αιτία θανάτου | πνευμονία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας[6] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[7][8] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[9] σκιτσογράφος[9] |
| Αξιοσημείωτο έργο | The Ham Dinner |
| Επηρεάστηκε από | Αντουάν Βαττώ |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | François-Joseph Lancre |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία
Επεξεργασία
Ο Νικολά Λανκρέ γεννήθηκε στο Παρίσι και είχε δάσκαλο τον Κλωντ Ζιλό του οποίου μαθητής υπήρξε και ο Αντουάν Βαττώ, με τον οποίο συνδέθηκαν με φιλία. Είναι οι δύο ζωγράφοι από τους οποίους επηρεάστηκε. Δύο πίνακες του Λανκρέ που εκτέθηκαν σε δημόσια έκθεση στην πλατεία Ντωφίν στο Παρίσι είχαν μεγάλη επιτυχία και έθεσαν τα θεμέλια της φήμης του αλλά συγχρόνως, όπως λέγεται, ο Βαττώ, ο οποίος είχε θεωρηθεί ως δημιουργός τους, ζήλεψε που διέκοψε κάθε σχέση μαζί του για πάντα.[11]
Το 1718 ο Λανκρέ έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής, από τότε η δημοτικότητά του αυξήθηκε. Φιλοτέχνησε έργα για τη διακόσμηση του ανακτόρου των Βερσαλλιών και έλαβε πολλές παραγγελίες για μέγαρα μεγάλων συλλεκτών. Το 1735 έγινε σύμβουλος της Ακαδημίας.[12]
Σαν χαρακτήρας ήταν ακέραιος και δεν δελεάζονταν από το εύκολο κέρδος με μέσα που του δεν του φαίνονταν τιμητικά: ένας έμπορος ζωγραφικής του πρόσφερε κάποτε έναντι αδρής αμοιβής να «ξαναδουλέψει» πίνακες με σκοπό την πώληση. Ο Λανκρέ αρνήθηκε την προσφορά, λέγοντας: «Προτιμώ να διακινδυνεύσω να κάνω κακούς πίνακες παρά να χαλάσω καλούς».
Ο Λανκρέ ήταν άγαμος για μεγάλο μέρος της ζωής του. Ωστόσο, το 1741 παντρεύτηκε μια 18χρονη κοπέλα. Θεωρείται ότι την παντρεύτηκε για να τη σώσει, όταν τη βρήκε δίπλα στην ετοιμοθάνατη μητέρα της να ζει σε συνθήκες φτώχειας σε ένα δωμάτιο σοφίτας και άκουσε ότι η κοπέλα σύντομα θα αναγκαζόταν να μπει σε μοναστήρι. Ο Λανκρέ πέθανε από πνευμονία μετά από δύο χρόνια, στις 14 Σεπτεμβρίου 1743.
Έργο
ΕπεξεργασίαΟ Λανκρέ φιλοτέχνησε γύρω στους 700 πίνακες.[13] Δημιούργησε αρκετά πορτρέτα και ιστορικές συνθέσεις, αλλά τα αγαπημένα του θέματα ήταν οι αυλικές διασκεδάσεις, οι χοροί, τα λαϊκά πανηγύρια και οι χωριάτικοι γάμοι. Από αυτή την άποψη ήταν χαρακτηριστικός της τεχνοτροπίας ροκοκό. Ένα από τα γνωστότερα έργα του είναι μια σειρά από εικονογραφήσεις για τους Μύθους του Λαφονταίν. Παρόλο που επηρεάστηκε από τον Βαττώ, το έργο του Λανκρέ χαρακτηρίζεται από πιο ζωντανή παλέτα, πιο ποικίλα θέματα ρωπογραφιών και λεπτομερή και ζωντανή αφήγηση. [14]
Επιλογή έργων
Επεξεργασία-
Γεύμα με ζαμπόν, 1735, μουσείο Κοντέ -
Η χορεύτρια Αν-Μαρί Καμαγκό, 1730 -
-
Η ερωτική εξομολόγηση, περ. 1720, μουσείο του Κλίβελαντ -
Λαϊκή γιορτή με κυρία να χορεύει με τον Πουλτσινέλα, Τουλούζη, Ίδρυμα Μπέμπεργκ -
Ηθοποιοί του Ιταλικού θεάτρου, Λούβρο -
Συγκένρωση σε πάρκο, Μουσείο Καλούστ Γκιουλμπενκιάν -
Το Ντουέτο
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12286840b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «Nicolas Lancret». (Αγγλικά) Benezit Dictionary of Artists. Oxford University Press. 2006. B00103805. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά, Μποκμάλ, Σουηδικά, Φινλανδικά, Δανικά, Εσθονικά) KulturNav. ce2faecf-cb76-45ef-8bf1-082e724af624. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Nicolas Lancret». (Ολλανδικά) RKDartists. 47768.
- ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12286840b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 54172003.
- ↑ 9,0 9,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /59416. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ . «nationalgallery.org.uk/artists/nicolas-lancret».
- ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Lancret,_Nicolas».
- ↑ . «nga.gov/collection/artist-info/Nicolas Lancret».
- ↑ . «getty.edu/art/collection/artists/nicolas-lancret-french-1690-1743/».
- ↑ . «britannica.com/biography/Nicolas-Lancret».