Νικόλαος Καλύβας
Ο Νικόλαος Καλύβας (Σχωριάδες, 1900 - 24 Ιανουαρίου 1944) υπήρξε Έλληνας συνδικαλιστής στην περίοδο του Μεσοπολέμου, στη συνέχεια υποστηρικτής της δικτατορίας Μεταξά και συνεργάτης της Ναζιστικής Γερμανίας κατά την Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944.
| Νικόλαος Καλύβας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Νικόλαος Καλύβας (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1900 Σχωριάδες |
| Θάνατος | 24 Ιανουαρίου 1944 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός συνδικαλιστής |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Έλληνας υφυπουργός Εργασίας |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στους Σχωριάδες της Βόρειας Ηπείρου και φοίτησε στο Γαλλικό Λύκειο της Κωνσταντινούπολης.[1]
Τον Αύγουστο 1941 ο Καλύβας (έχοντας εγκατασταθεί στην Αθήνα), διορίσθηκε από την κατοχική κυβέρνηση Γενικός Γραμματέας της Εθνικής (Γενικής) Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος, ως φίλα προσκείμενος στον Υπουργό Εργασίας της κυβερνήσεως Τσολάκογλου, Α. Λιβιεράτο.[2], στη θέση του Γιάννη Καλομοίρη, ο οποίος δεν παρέλειψε να διαμαρτυρηθεί για την παύση του στον ίδιο τον Μουσολίνι.
Για να απαλύνει το στίγμα του "διορισμένου" από την κατοχική κυβέρνηση, ο Καλύβας και η " συνδικαλιστική" ομάδα του διοργάνωναν ψευδεπίγραφα εθνικά συνέδρια της ΓΣΕΕ (ΕΣΕΕ) και των Εργατικών Κέντρων, στα οποία πετύχαιναν την πλειοψηφία. Δεν κατόρθωσαν, όμως, να επικρατήσουν στα πρωτοβάθμια σωματεία.[3].
Από τις 2 Δεκεμβρίου 1942 μέχρι τις 7 Απριλίου 1943, ο Ν. Καλύβας ήταν Υφυπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Π. Λογοθετόπουλου.
Από την 1η Δεκεμβρίου 1943, ο Ν. Καλύβας διορίσθηκε Υφυπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη.[4].
Το πρωί της 24ης Ιανουαρίου 1944 ο Καλύβας φονεύθηκε από μέλος της Ο.Π.Λ.Α.. Αιτία φαίνεται πως ήταν το ότι συνέπραξε στη θέσπιση νόμου που καταργούσε τη νομοθετική απαγόρευση απολύσεων εργαζομένων, που είχε θεσπίσει η προηγούμενη κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου. Συγκεκριμένα, με τον ν. 424/28-8-1941 επιτρεπόταν η απόλυση εργαζομένου μόνο εφόσον ο εργοδότης αντικειμενικώς δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει τις εργασίες του και υπό την προϋπόθεση ότι θα χορηγούταν σχετική άδεια (απολύσεως) από τον Υπουργό Εργασίας. Με τον ν. 1038/20-12-1943 καταργήθηκαν οι περιορισμοί στις απολύσεις εργαζομένων και τέθηκαν ως προϋποθέσεις, για να έχουν οι απολυθέντες δικαίωμα λήψεως ενός μικρού επιδόματος, αφενός η εγγραφή τους σε ένα ειδικό Γραφείο Εργασίας, που ιδρύθηκε τότε, και αφετέρου το να αποδεχθούν οποιαδήποτε εργασία τους προσφερόταν.[5].
Για τον φόνο του κατηγορήθηκε το μέλος του Εργατικού Ε.Α.Μ. Σταμάτης Μαστρογιαννάκος, που, δύο μέρες πριν, είχε απευθύνει προς τον Καλύβα την απειλή ότι αν θεσπισθεί ο νόμος αυτός, τότε ο ίδιος και τα παιδιά του θα μπουν στη «μαύρη λίστα» της ΟΠΛΑ. Η κατηγορία κατά του Μαστρογιαννάκου βασίσθηκε σε κατάθεση αυτόπτη μάρτυρα, ο οποίος ανακάλεσε την κατάθεσή του, όταν απειλήθηκε από τον κρατούμενο Μαστρογιαννάκο μέσω του Φώτη Μακρή (ο οποίος διετέλεσε αργότερα Πρόεδρος της ΓΣΕΕ).
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Δημοσθένη Κούκουνα, Οι Έλληνες πολιτικοί 1926-1949, εκδόσεις Μέτρον 1999, σελ. 83.
- ↑ Κ. Θέος: Τα ελληνικά συνδικάτα (1978) σ. 22-23
- ↑ A. Aυγουστίδης : Το Ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα κατά τη δεκαετία του ’40 και τα περιθώρια της πολιτικής, 1999, σελ. 122
- ↑ Κατοχικές Κυβερνήσεις 1941-1944, http://thehistoryofgreece.blogspot.gr/2013/10/1941-1944.html Αρχειοθετήθηκε 2016-05-30 στο Wayback Machine.
- ↑ A. Aυγουστίδης : Το Ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα κατά τη δεκαετία του ’40 και τα περιθώρια της πολιτικής, 1999, σελ. 144