Νικόλαος Μαλιασηνός
Ο Νικόλαος Κομνηνός Άγγελος Δούκας Βρυέννιος Μαλιασηνός (β΄ ήμισυ 13ου αι.) ήταν ευγενής της Βυζαντινής αυτοκρατορίας που έδρασε στην περιοχή της Δημητριάδος (Βόλου).
| Νικόλαος Μαλιασηνός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13ος αιώνας Δημητριάδα |
| Θάνατος | 13ος αιώνας[1] ή 13ος αιώνας Δημητριάδα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία Δεσποτάτο της Ηπείρου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Άννα Παλαιολογίνα Μαλιασηνή |
| Τέκνα | Ιωάννης Παλαιολόγος Μαλιασηνός |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν γιος του πρώτου καταγεγραμμένου μέλους της Οικογένειας, του Κωνσταντίνου μεγιστάνα της Θεσσαλίας, που παντρεύτηκε τη Μαρία Αγγελίνα, κόρη του Μιχαήλ Α΄ δεσπότη της Ηπείρου.[2] Τα επίθετα "Κομνηνός Άγγελος Δούκας" που πρόσθεσε, είναι μάλλον από τη μητέρα του.[3]
Από τον πατέρα του κληρονόμησε μεγάλα κτήματα στη Θεσσαλία. Αρχικά ήταν υποτελής στην Ήπειρο, αλλά μετά επιβεβαιώθηκαν οι ιδιοκτησίες του από τον Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο Αυτοκράτορα των Ρωμαίων[4] και νυμφεύτηκε την ανιψιά του Άννα. Ο Μιχαήλ Β΄ (γιος και διάδοχος του Μιχαήλ Α΄) απέσπασε τη μονή του Ιλαρίωνα στον Αλμυρό από την εξάρτηση της μονής στη Μακρυνίτσα, την οποία είχε ιδρύσει ο Κωνσταντίνος Μαλιασηνός. Αυτό και ο γάμος δείχνουν ότι η συμμαχία της οικογένειας μετακινήθηκε στους Παλαιολόγους.[5] Ο Ιωάννης Παλαιολόγος απεκατέστησε την εξάρτηση της μονής του Ιλαρίωνα και επικύρωσε την ατέλεια της μονής το 1259, η οποία επιβεβαιώθηκε το 1266 από τον Νικηφόρο Α΄ (γιο και διάδοχο του Μιχαήλ Β΄).[5]
Κάποια στιγμή μεταξύ των ετών 1271-72 ο Νικόλαος και η σύζυγός του ίδρυσαν τη μονή της Νέας Πέτρας στη Δρυανούβαινα Πηλίου (σημ. Πορταριά). Αρχικά γυναικείο, μεταξύ 1274-77 μετατράπηκε σε ανδρικό. Ο Νικόλαος έδωσε σε αυτό και στη μονή Μακρυνίτσας αρκετές άλλες ιδιοκτησίες ως μετόχια. Ακόμη επέτυχε να λάβει από τον Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο τη μονή Λατόμου στη Θεσσαλονίκη ως μετόχιο των δύο παραπάνω μονών, που ίδρυσε η οικογένειά του.[5] Μεταξύ των ετών 1274-76 οι δύο τους έγιναν μοναχοί με τα μοναστικά ονόματα Ιωάσαφ και Ανθούσα.
Ίσως ο Νικόλαος έλαβε αργότερα άλλο μοναστικό όνομα, Νείλος, όπως δείχνει μία επιγραφή από τη μονή Μακρυνίτσας, που μετά ενσωματώθηκε στο ναό της Παναγίας στη Μακρυνίτσα.[3][5] Ο Νικόλαος ζούσε ακόμη το 1280 και πιθανόν ως το 1285/86. Όταν απεβίωσε τάφηκε στη μονή της Μακρυνίτσας.[5] Όταν η μονή καταστράφηκε, η επιτάφια πλάκα, που είχε χαραγμένο ένα ποίημα, ενσωματώθηκε στον τοίχο της μονής Αθανασίου στη Μακρυνίτσα.[5]
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε π. το 1255 την Άννα Κομνηνή Δούκαινα Παλαιολογίνα Φιλανθρωπηνή, ανιψιά του Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου. Είχαν τουλάχιστον ένα γιο:
Αναφορές Επεξεργασία
- ↑ Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Polemis 1968, σελίδες 142–143.
- ↑ 3,0 3,1 Polemis 1968, σελ. 143.
- ↑ Bartusis 2012, σελίδες 489–490.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 PLP, 16523. Μαλιασηνός, Νικόλαος Κομνηνὸς ῎Αγγελος ∆ούκας Βρυέννιος.
- ↑ Polemis 1968, σελίδες 143, 163.
Πηγές Επεξεργασία
- Bartusis, Mark C. (2012). Land and Privilege in Byzantium: The Institution of Pronoia. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-00962-2.
- Polemis, Demetrios I. (1968). The Doukai: A Contribution to Byzantine Prosopography. London: The Athlone Press.
- Trapp, Erich; Beyer, Hans-Veit (2001). Prosopographisches Lexikon der Palaiologenzeit (in German). I, 1–12, Add. 1–2, CD-ROM Version. Vienna: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. ISBN 978-3-7001-3003-1.