Νικόλαος Πεζόπουλος
Ο Νικόλαος Πεζόπουλος (1859-1911) ήταν Έλληνας ιατρός, καθηγητής παθολογικής ανατομίας και ιστολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1895).
| Νικόλαος Πεζόπουλος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1859 Αθήνα |
| Θάνατος | 2 Φεβρουαρίου 1911 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιατρός διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (από 1889) |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Κωνσταντίνος Πεζόπουλος Θεόδωρος Πεζόπουλος Κυριάκος Πεζόπουλος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε το 1859 στην Αθήνα και ήταν γιος του αξιωματικού του στρατού Σπυρίδωνος Πεζόπουλου. Πρώτος του ξάδελφος ήταν ο Εμμανουήλ Πεζόπουλος ενώ ανηψιά του η Ηρώ Λάμπρου. Σπούδασε ιστολογία, ανατομία και μικροβιολογία, αρχικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατόπιν στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού.[1] Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα το 1886, παρασκεύασε το παθολογικό ανατομείο, του οποίου αργότερα έγινε διευθυντής και εισήγαγε τη χρήση των μικροτόμων, καθώς και την καλλιέργεια των μικροοργανισμών, των οποίων η έρευνα μόλις είχε αρχίσει στην Ευρώπη.
Ως επιμελητής της Παθολογικής Κλινικής (1889–1892), δίδαξε παθολογία και παθολογική ανατομία, διαδεχόμενος τον Δημήτριο Χασιώτη.[2] Κατά την ίδια χρονική περίοδο ίδρυσε το πρώτο ελληνικό εργαστήριο για τις μικροσκοπικές και μικροβιολογικές ανάγκες της Κλινικής, ενώ μεταξύ 1899 και 1906 διετέλεσε διευθυντής της παιδιατρικής κλινικής.[3]
Απεβίωσε στις 2 Φεβρουαρίου 1911 στην Αθήνα.[1] Παιδιά του ήταν οι Αγγελική Πεζοπούλου, σύζυγος του Αθανάσιου Σιώκου, Θεόδωρος Πεζόπουλος, αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, Κωνσταντίνος Πεζόπουλος, αξιωματικός του στρατού και δικηγόρος, Σπύρος Πεζόπουλος, καθηγητής ιατρικής, Γεώργιος Πεζόπουλος, καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και υπουργός, και Κυριάκος Πεζόπουλος, αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και καθηγητής του Πολυτεχνείου.
Συγγραφικό έργο Επεξεργασία
Ο Ν. Πεζόπουλος έγραψε πολλά μελετήματα δημοσιευμένα σε επιστημονικά περιοδικά της Αθήνας και του εξωτερικού. Ιδιαιτέρως αξιοσημείωτα είναι εκείνα, στα οποία αναφέρεται πρώτος συστηματικά σε θέματα ελονοσίας. Μεταξύ αυτών[1]:
- Περί της νόσου του Thomson, 1888
- Περί χρονίου προϊόντος συστηματικού παραληρήματος, 1891
- Νοσήματα της καρδίας και των αγγείων, 1895
- Η ελονοσία εν Αθήναις, 1906 (γερμανικά)
- Περί ικτερώδους αιμοσφαιρινουρικού πυρετού, 1906 (γαλλικά)
- Περί της αιτιολογίας των όγκων, 1906
- Περί συγγενούς ελομιάνσεως, 1907 (γαλλικά)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Κούζης, Αριστοτέλης (1939). Εκατονταετηρίς 1837-1937 - Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών. τόμ. Γ΄, Ιστορία της Ιατρικής Σχολής. Αθήνα: Τύποις «Πυρσού». σελ. 18.
- ↑ «ΕΚΠΑ: Εργαστήριο Ιστολογίας & Εμβρυολογίας - Ιστορία». lhe.med.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ «Σύντομη Ιστορική Αναδρομή – Α΄ Παιδιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών». www.firstpediatrics-uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2016.