Η Νουτ, επίσης Νατ, Νεβέτ και Νέουτ, την οποία οι Έλληνες ταύτιζαν μερικές φορές με τη Ρέα, ήταν θεά του ουρανού στην αιγυπτιακή μυθολογία. Όπως και ο Γκεμπ έγινε αντικείμενο πραγματικής λατρείας κατά την κλασική εποχή. Δίδυμη αδελφή του Γκεμπ, ενώθηκε, σύμφωνα με τη μυθολογική αφήγηση με τον αδελφό της παρά τη θέληση του Ρα και εν αγνοία του. Όταν το έμαθε ο Ρα εξοργίσθηκε και λόγω μιας προφητειας, ότι ένα παιδί της Νουτ θα έπαιρνε τον θρόνο του, έδωσε εντολή στον Σου να χωρίσει δια της βίας τους δύο συζύγους. Αποφάσισε, επίσης η θεά να μη μπορέσει να γεννήσει «σε κανένα μήνα κανενός χρόνου». Σύμφωνα με την αφήγηση του Πλούταρχου[2] ο Θωθ την λυπήθηκε, έπαιξε πεσσούς με τον Κονσού (θεό της Σελήνης), κέρδισε σε πολλές παρτίδες το ένα εβδομηκοστό δεύτερο από το φως της, και από αυτό δημιούργησε πέντε ολόκληρες ημέρες. Δεδομένου ότι αυτές οι εμβόλιμες ημέρες δεν ανήκαν στο επίσημο αιγυπτιακό ημερολόγιο, η Νουτ κατόρθωσε να γεννήσει τα πέντε παιδιά της: τον Όσιρι, τον Ώρο , τον Σετ, την Ίσιδα και τη Νέφθυ[3].

Νουτ
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΓκεμπ
ΤέκναΌσιρις
Ίσις
Νέφθυς
Σετ
Ώρος
ΓονείςΣου και Τεφνούτ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
W24 t
N1
[1]
Νουτ (nwt) σε ιερογλυφικά

Απεικονίσεις Επεξεργασία

Η θεά του ουρανού απεικονίζεται συνήθως ως γυναίκα με επίμηκες και κυρτωμένο σώμα, στηριζόμενη στη γη μόνο με τα άκρα των δαχτύλων των ποδιών και των χεριών. Η έναστρη κοιλιά της, υποβασταζόμενη στον αέρα από τον Σου, σχηματίζει τον ουράνιο θόλο. Ενίοτε απεικονίζεται θηριομορφικά ως αγελάδα. Με τη μορφή αυτή, κατόπιν εντολής της Νουν, μετέφερε στη ράχη της τον Ρα, όταν αυτός αποφάσισε να εγκαταλείψει τη γη, μετά την εξέγερση των ανθρώπων. Για να κάμει το θέλημα του θεού, η Νουτ ψήλωσε τόσο πολύ, που καταλήφθηκε από ίλιγγο. Χρειάστηκε να στηρίξουν τα τέσσερα πόδια της τέσσερις θεοί, οι οποίοι έκτοτε θεωρούνταν στύλοι του ουρανού. Σύμφωνα με την ίδια εκδοχή, στον Σου ανατέθηκε να υποβαστάζει την κοιλιά της αγελάδας, μεταβάλλοντάς την σε στερέωμα, στο οποίο ο Ρα τοποθέτησε τα άστρα και τους αστερισμούς, για να φωτίζουν το γήινο κόσμο[4].

Συμβολισμοί Επεξεργασία

 
Η Νουτ ως αγελάδα

Αν και θεωρείτο συνήθως κόρη του Ρα, η Νουτ ήταν σε μια άλλη εκδοχή του μύθου μητέρα του Ήλιου, ο οποίος κάθε πρωί γεννάτο από τους κόλπους της με διάφορες μορφές[5]. Όταν παριστάνεται ανθρωπομορφικά, η θεά φέρει πάνω στην κεφαλή της στρογγυλό δοχείο, ιδεόγραμμα του ονόματός της. Προστάτρια των νεκρών, απεικονίζονταν συνήθως να κρατά σφιχτά στην αγκαλιά της τον νεκρό. Μέσα στο εσωτερικό των καλυμμάτων των σαρκοφάγων, το έναστρο σώμα της ζωγραφιζόταν πάνω από τη μούμια, για να επαγρυπνεί με τη μητρική φροντίδα της. Με τη μεσολάβησή της ο νεκρός αναγεννάται ως άστρο στον ουρανό[6]. Κόρη και μητέρα ταυτόχρονα του Ήλιου στις διαφορετικές μορφές του, είναι παρούσα κατά την ανάδυση του Κεπερά από τον Κάτω Κόσμο, ενώ το αίμα του κόλπου της κατά τη γέννηση του ήλιου, του δίνει τη ροδόχροα λάμψη της αυγής[7]

Παραπομπές - σημειώσεις Επεξεργασία

  1. Τα ιερογλυφικά προφέρονται νεβέτ ή νουτ σύμφωνα με τους Collier and Manley, 155, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν έγραφαν ποτέ Νουΐτ, όπως προτείνεται ενίοτε
  2. Στο περί Ίσιδος και Οσίριδος Αρχειοθετήθηκε 2007-05-10 στο Wayback Machine. ο Πλούταρχος προβαίνει σε εκτενή αφήγηση του μύθου, αρκετά ακριβή όπως φαίνεται από την αντιπαραβολή του με Κείμενα των Πυραμίδων και άλλα πρώιμα κείμενα. Βλ. Ions Veronica 1968, 50
  3. New Larousse Encyclopedia of Mythology, 15.
  4. Μεγάλο τμήμα των απεικονίσεών της έχει διασωθεί σε σαρκοφάγους, ταφικά κτήρια, παπύρους και εγκόλπια. Βλ. επίσης Παγκόσμια μυθολογία, 321.
  5. New Larousse Encyclopedia of Mythology, 16
  6. Παγκόσμια μυθολογία, 321.
  7. Ions Veronica 1968, 49.

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Collier, Mark and Manley, Bill 1998, How to Read Egyptian Hieroglyphs: Revised Edition, University of California Press, Berkeley.
  • Guirand Félix (Ed) 1968, New Larousse Encyclopedia of Mythology, Crescend Books, New York.
  • Ions Veronica 1968, Egyptian Mythology, Newnes Books, London.
  • Χριστόπουλος Γ. - Μπαστιάς Ι. (εκδ.) 1989, Παγκόσμια μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Nut (goddess) στο Wikimedia Commons