Ο Ντέιβιντ Άλαν Τσίπερφιλντ (Sir David Alan Chipperfield) (γενν. 18 Δεκεμβρίου του 1953) είναι Βρετανός αρχιτέκτονας που γεννήθηκε στο Λονδίνο.

Ντέιβιντ Τσίπερφιλντ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
David Chipperfield (Αγγλικά)
Γέννηση18  Δεκεμβρίου 1953[1][2][3]
Λονδίνο
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο[4]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςΑρχιτεκτονικός Σύνδεσμους Σχολής Αρχιτεκτονικής
Kingston University
Wellington School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας[3]
διδάσκων πανεπιστημίου
σχεδιαστής[5]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Γέιλ
Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάννης[6]
Αξιοσημείωτο έργοVerona 203A
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Στίρλινγκ (2007)
Βασιλικό Χρυσό Μετάλλιο του Βασιλικού Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων (2011)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας
Αυτοκρατορικό βραβείο (2013)[7]
Wolf Prize in Architecture (2010)
European Heritage Awards / Europa Nostra Awards (2010)
Βραβείο Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2011)
Sikkens Prize (2015)[8]
Knight Bachelor
Βασιλικός Σχεδιαστής για τη Βιομηχανία (2006)[9]
Berliner Bär (2010)
Heinrich Tessenow Medal (1999)
Βραβείο Πρίτσκερ (2023)[10]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Καριέρα Επεξεργασία

Ο Τσίπερφιλντ σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Κίνγκστον, όπως επίσης και στην Architectural Association στο Λονδίνο. Εργάστηκε στα γραφεία των Douglas Stephen, Ρίτσαρντ Ρότζερς και του Norman Foster, και το 1984 ίδρυσε το δικό του, γνωστό με το όνομα David Chipperfield Architects. Σήμερα έχει γραφεία στο Λονδίνο, το Βερολίνο, το Μιλάνο και τη Σαγκάη[11] με πάνω από 250 υπαλλήλους από 15 χώρες, που εργάζονται σε μια ποικιλία σχεδίων στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα.

Έργο Επεξεργασία

Ο Τσίπερφιλντ πρώτα έγινε γνωστός στην Ιαπωνία στη δεκαετία του 1980.[12] Ανάμεσα στα πρώιμα έργα του στην Αγγλία, που αποκάλυψε την αυστηρή και στοιχειώδη προσέγγιση του στο σχεδιασμό, περιλαμβάνεται ένα κατάστημα για τον Issey Miyake στη Sloane Street του Λονδίνου το 1983, και ένα σπίτι για το φωτογράφο μόδας Nick Knight.[13] Αργότερα, ο Τσίπερφιλντ σχεδίασε το βραβευμένο River and Rowing Museum[14] στο Henley-on-Thames χρησιμοποιώντας πράσινη επένδυση δρυός, τσιμέντο και γυαλί. Ο Τσίπερφιλντ ήταν ο μόνος Βρετανός αρχιτέκτονας που θα επιλεγεί για την επιτροπή σχεδιασμού του Tate Modern.

Από τότε, Τσίπερφιλντ έχει γίνει ένα από τα σημαντικοτερα πρόσωπα στο σχεδιασμό πολιτιστικών και δημόσιων κτιρίων σε όλη την Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες.[13] Ο Τσίπερφιλντ ήταν ο αρχιτέκτονας της ανακατασκευής του κατεστραμμένου Neues Museum στο Βερολίνο, το οποίο ξανάνοιξε τον Οκτώβριο του 2009. Εκτός από το Neues Museum, για το οποίο Τσίπερφιλντ άρχισε να εργάζεται στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο αρχιτέκτονας σχεδιάζει, επίσης, το σχέδιο για ολόκληρο το Museum Island του Βερολίνου, χαρακτηρισμένο ως προστατευόμενη πολιτιστική κληρονομιά από την Unesco, που αποτελείται από πέντε μουσεία. Ένα νέο κτίριο εισόδου, το οποίο θα λειτουργήσει ως προσθήκη στο συγκρότημα, έχει επίσης σχεδιαστεί από τον Τσίπερφιλντ και αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2013.[11]

Από τη δεκαετία του 2000, εργάστηκε εκτενώς στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το 2005, ολοκλήρωσε το Figge Art Museum στο Davenport της Αϊόβα, καθώς και τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη στο Des Moines, επίσης στην Αϊόβα, το 2001. Τρέχοντα έργα περιλαμβάνουν την επέκταση του Anchorage Museum στο Anchorage, Αλάσκα και τέσσερις βίλες δίπλα στη λίμνη στο Bom Sucesso Design Resort, της Πορτογαλίας. Το 2009, ο αρχιτέκτονας προκάλεσε διαμάχη με την επιβολή απαγόρευσης φωτογραφιών σε ένα από τα κτίρια του, το Des Moines Public Library.[15]

Ο Τσίπερφιλντ έχει διδάξει αρχιτεκτονική στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, και έχει μιλήσει εκτενώς για το έργο του, μεταξύ άλλων και ως καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Staatliche Akademie der Künste Bildenden, στη Στουτγάρδη την περίοδο 1995-2001.[16] Επιπλέον ο Τσίπερφιλντ δίδασκε στη θέση του Mies van der Rohe στο Escola Tecnica, στη Βαρκελώνη, και στη θέση του Norman R. Foster ως καθηγητής Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού στη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Yale. Είναι επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Τεχνών του Λονδίνου (πρώην London Institute). Έχει διατελέσει στο Διοικητικό Συμβούλιο του ιδρύματος The Architecture Foundation.

Νωρίς στην καριέρα του, ο Τσίπερφιλντ ιδρύει σε συνεργασία με τον Wilfried Wang και τον Ricky Burdett, ένα αρχιτεκτονικό γκαλερί που ονομάζεται 9Η, το όνομά του από το πιο σκληρό μολύβι, το οποίο δημιουργήθηκε για να φέρει την ευρύτερη προσοχή σε σκοτεινές ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, όπως οι Herzog και de Meuron, Álvaro Siza, Ραφαέλ Μονέο, Luigi Snozzi και Mario Botta.[12] Το 2000, ο Τσίπερφιλντ ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες που εκπροσώπησαν τη Βρετανία στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας. Ο πρώτος Βρετανός αρχιτέκτονας σε αυτή τη θέση, επιμελήθηκε το 2012 την Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας.[17]

Επιλεγμένα έργα Επεξεργασία

  • River and Rowing Museum , Henley-on-Thames, Oxfordshire, UK (1989–1997)
  • Figge Art Museum, Davenport, USA (1999–2005)
  • Museum of Modern Literature, Marbach, Germany (2002–2006)
  • Hotel Puerta America, third floor, Madrid, Spain, (2003-2005)
  • America's Cup Building, Valencia, Spain (2005–2006)
  • Liangzhu Culture Museum, Hangzhou, Zhejiang province, China (2007)
  • Turner Contemporary, Margate, Kent, UK (2011)
  • The Hepworth Wakefield, Wakefield, West Yorkshire, UK (2011)


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/David-Chipperfield. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. chipperfield-david. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 3,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/103757. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  4. (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 40442. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  5. 150085. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  6. Ανακτήθηκε στις 4  Ιουλίου 2019.
  7. www.praemiumimperiale.org/en/laureate-en/laureates-en. Ανακτήθηκε στις 19  Μαρτίου 2022.
  8. www.sikkensprize.org/winnaar/david-chipperfield/. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2017.
  9. www.thersa.org/about/royal-designers-for-industry/current-royal-designers-for-industry. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9  Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9  Ιανουαρίου 2021.
  10. www.traveler.es/articulos/david-chipperfield-gana-el-premio-pritzker-de-arquitectura-2023. Ανακτήθηκε στις 9  Μαρτίου 2023.
  11. 11,0 11,1 J.S. Marcus (October 29, 2009), Of Museums and Cemeteries Wall Street Journal.
  12. 12,0 12,1 Jonathan Glancey (3 February 2010), David Chipperfield: perfect harmony The Guardian.
  13. 13,0 13,1 Jonathan Glancey (7 October 2010), David Chipperfield wins Royal Gold Medal for architecture The Guardian.
  14. «Knighthood for museum architect». Henley Standard. 25 January 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-04-05. https://web.archive.org/web/20120405141431/http://www.henleystandard.co.uk/news/news.php?id=708403. Ανακτήθηκε στις October 24, 2011. 
  15. Boyer, Bryan (23 Οκτωβρίου 2009). «No Photos Please». News. Archinect. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2011.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |publisher= (βοήθεια)
  16. The Board appoints new Directors: David Chipperfield for Architecture and Alberto Barbera for Cinema Αρχειοθετήθηκε 2014-09-03 στο Wayback Machine. La Biennale di Venezia, December 27, 2011.
  17. Andrew Gilchrist (10 November 2011), David Chipperfield to curate 2012 Venice Biennale The Guardian.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία