Ντμίτρι Γιεγκόροφ
Ο Ντμίτρι Φιόντοροβιτς Γιεγκόροφ (Дми́трий Фёдорович Его́ров, 10 Δεκεμβρίου[6] 1869 – 10 Σεπτεμβρίου 1931) ήταν Ρώσος και Σοβιετικός μαθηματικός, γνωστός για τις σημαντικές συνεισφορές του στη διαφορική γεωμετρία και στην ανάλυση.
| Ντμίτρι Εγκόροφ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Дмитрий Фёдорович Егоров (Ρωσικά) |
| Γέννηση | 10 Αυγούστου 1869, 2 Δεκεμβρίου 1869[1] και 10ιουλ. / 22 Δεκεμβρίου 1869γρηγ. Μόσχα[2] |
| Θάνατος | 10 Σεπτεμβρίου 1931[3][4][1] Καζάν[5][2] |
| Αιτία θανάτου | λιμοκτονία |
| Υπηκοότητα | Ρωσική Αυτοκρατορία, Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών και Σοβιετική Ρωσία |
| Σπουδές | Σχολή Φυσικής και Μαθηματικών του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου της Μόσχας και Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας |
| Βραβεύσεις | Τάγμα της Αγίας Άννης, Γ΄ Τάξη και Honored Scientist of the RSFSR |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ερευνητικός τομέας | Διαφορική γεωμετρία, integral equation, Λογισμός των μεταβολών, function theory και μαθηματικά |
| Ιδιότητα | μαθηματικός και διδάσκων πανεπιστημίου |
| Διδακτορικός καθηγητής | Νικολάι Μπουγκάεφ |
| Ακαδημαϊκός τίτλος | doctor |
| Φοιτητές του | Νικολάι Λούζιν, Αντρέι Κολμογκόροφ, Ivan Privalov, Sergei Pavlovich Finikov, Vladimir Vasilevich Golubev, Vyacheslav Stepanov, Andrea Razmadze, Ivan Petrovsky, Leonid Sretensky και Sofya Yanovskaya |
| δεδομένα () | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Γιεγκόροφ γεννήθηκε στη Μόσχα και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ, όπου εκπόνησε το διδακτορικό του υπό την επίβλεψη του Νικολάι Μπουγκάεφ. Το 1921 εκλέχθηκε πρόεδρος της Μαθηματικής Εταιρείας της Μόσχας και το 1923 διορίσθηκε διευθυντής του Ινστιτούτου Μηχανικής και Μαθηματικών του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας. Επίσης ήταν αντεπιστέλλον μέλος της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών και υπεύθυνος του επιστημονικού περιοδικού Matematicheskii Sbornik της Μαθηματικής Εταιρείας της Μόσχας[7]. Ωστόσο, ο Γιεγκόροφ θεωρούσε τις πνευματικές και θρησκευτικές του πεποιθήσεις πολύ σημαντικές, και υπερασπίσθηκε ανοικτά την Ορθόδοξη Εκκλησία κατά των μαρξιστών μετά τη Ρωσική Επανάσταση. Για τον λόγο αυτό απολύθηκε από το Ινστιτούτο το 1929 και αποκηρύχθηκε δημόσια. Το επόμενο έτος τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν, πρώτα στη Μόσχα και μετά στο Καζάν, ως «θρησκευτικό σεχταριστή». Αμέσως μετά τη φυλάκισή του, ο Γιεγκόροφ άρχισε απεργία πείνας, μέχρι που νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο της φυλακής και κατόπιν στην οικία του συναδέλφου του μαθηματικού Νικολάι Τσεμποταριόφ, στο Καζάν, όπου απεβίωσε.
Μεταξύ των μαθηματικών που εκπόνησαν τη διδακτορική διατριβή τους υπό την επίβλεψη του Γιεγκόροφ ήταν ο τοπολόγος Πάβελ Αλεξάντροφ και ο Νικολάι Λούζιν.
Ερευνητικό έργο Επεξεργασία
Ο Γιεγκόροφ μελέτησε τις ισοδυναμικές επιφάνειες και τα τριπλά συστήματα ορθογώνιων συναρτήσεων, ενώ συνεισέφερε σημαντικά στις ευρύτερες ερευνητικές περιοχές της διαφορικής γεωμετρίας και των ολοκληρωτικών εξισώσεων. Η εργασία του Γιεγκόροφ επηρέασε την έρευνα του Ζαν Γκαστόν Νταρμπού στη διαφορική γεωμετρία και στην ανάλυση. Το Θεώρημα του Γιεγκόροφ στην πραγματική ανάλυση και στη θεωρία της ολοκληρώσεως ονομάζεται έτσι προς τιμή του. Συγκεκριμένα, ο Γιεγκόροφ δημοσίευσε μία απόδειξή του σε μία σύντομη εργασία του το 1911 και το αποτέλεσμα αυτό έγινε γνωστό ευρύτερα υπό το όνομά του. Ο Ιταλός μαθηματικός Κάρλο Σεβερίνι είχε δημοσιεύσει μία απόδειξη του ίδιου θεωρήματος το προηγούμενο έτος, αλλά αυτή δεν είχε προσεχθεί.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 MacTutor History of Mathematics archive. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1012220680. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 22 Δεκεμβρίου με το νέο ημερολόγιο.
- ↑ Shields, Allen (1989), «Years Ago: Egorov and Luzin, Part 2», Mathematical Intelligencer 11 (2): 5–8, doi:. Αναδημοσίευση στο Sinai, Yakov G., επιμ.. (2003), Russian Mathematicians in the 20th Century, World Scientific, σελ. 67–70, ISBN 9789812383853, http://books.google.com/books?id=BFsnWXkqZaMC&pg=PA67.
Πηγές Επεξεργασία
- Kuznetsov, P. I. (1971), «ДМИТРИЙ ФЕДОРОВИЧ ЕГОРОВ (к 100-летию со дня рождения)», Uspekhi Matematicheskikh Nauk 26 (5): 169–206, doi:, Zbl 0222.01015, http://mi.mathnet.ru/eng/umn/v26/i5/p169
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Egoroff, D. Th. (1911), «Sur les suites des fonctions mesurables», Comptes rendus hebdomadaires des séances de l'Académie des sciences 152: 244–246, http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k3105c.image.f244, διαθέσιμο στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας
- Severini, C. (1910), «Sulle successioni di funzioni ortogonali (= «Επί των ακολουθιών των ορθογώνιων συναρτήσεων»)», Atti dell'Accademia Gioenia, serie 5a 3 (5): Memoria XIII, 1–7
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Η «μαθηματική γενεαλογία» του (οι δάσκαλοι και οι μαθητές του)
- Μαθηματική βιογραφία στο MacTutor History of Mathematics archive