Νότης Καμπέρος
Ο Παναγιώτης (Νότης) Καμπέρος ήταν Έλληνας ανώτατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και συν-ιδρυτής, ανάδοχος, πρώτος αντιπρόεδρος και έφορος ποδοσφαίρου του Ολυμπιακού.[1]
| Νότης Καμπέρος | |
|---|---|
 | |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αντιπρόεδρος |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΉταν αδερφός του αξιωματικού, πρωτοπόρου της Πολεμικής Αεροπορίας, κατά μια ανεπιβεβαίωτη μαρτυρία και συνιδρυτή του Ολυμπιακού, Δημητρίου Καμπέρου.[2]
Ο Νότης Καμπέρος κατά την καταστατική συνέλευση του νέου σωματείου (Μάιος 1924) εμπνεύστηκε το όνομα «Ολυμπιακός», δίνοντας λύση στο αδιόξεδο που είχε οδηγηθεί η συζήτηση γύρω από τον τίτλο. Οι ιδρυτές αναζητούσαν επωνυμία με δυνατό συμβολισμό, όνομα «διακριτικόν, πρόσφορον δι' αθλητικόν σωματείον και σύντομον [...] χάριν της ηθικής επιβολής του επί του αθλητικού κόσμου και της κοινωνίας του Πειραιώς».[3] Με την επιλογή αυτή, ο Καμπέρος θέλησε ο τίτλος του συλλόγου «να υποδηλώνει τη δύναμη, την αθλητική ισχύ, το ήθος, την ευγενική άμιλλα, την επικράτηση, εν τέλει το ολυμπιακό ιδεώδες».[4] Μετά τη σύσταση του πρώτου διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου, ανέλαβε τα καθήκοντα του αντιπροέδρου (μαζί με τον Τριαντάφυλλο Κρέμο).
Ο Νότης Καμπέρος ήταν άτομο οργανωτικό, με ικανότητα και ευστροφία στη διατύπωση ολοκληρωμένων θέσεων για τα διοικητικά θέματα του σωματείου και αμεσότητα στην προώθησή τους. Αυτά τα προτερήματα, ωστόσο, φαίνεται πως τον έφεραν γρήγορα σε σύγκρουση με τους παράγοντες του συλλόγου και τον εξανάγκασαν σε αποχώρηση.[5]
Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος και πρώτος Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.[6]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Καρδάσης, Βασίλης (1997). Κατάλογος Ιστορικού Αρχείου Ολυμπιακού Πειραιώς. Αθήνα: Έκδοση περ. ”Δοκιμές„. σελίδες 17–19. ISBN 960-348-060-6.
- ↑ Βλ. «Για πάντα πρωταθλητές: Ολυμπιακός» (βίντεο εκπομπής ΣΚΑΪ), youtube, μεταξύ 2:28 και 2:35, μαρτυρία του Λεωνίδα Ανδριανοπουλου.
- ↑ Βλ. Τσοκόπουλος, Βάσιας (2008). Η ομάδα και η πόλη. Ο Ολυμπιακός και ο Πειραιάς του Μεσοπολέμου μέσα από τα τεκμήρια. (Πρόλογος: Βασίλης Καρδάσης). Αθήνα: Πολύτροπον. σελ. 84. ISBN 978-960-8354-96-8.
- ↑ Καρδάσης (1997), σελ. 18.
- ↑ Καρδάσης (1997), σελ. 18, υποσ. 19.
- ↑ «Η ίδρυση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας». epo. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022.