Οθωμανική αυλή

Η Οθωμανική αυλή ήταν η κουλτούρα που εξελίχθηκε γύρω από την αυλή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η οθωμανική αυλή έγινε στο παλάτι Τοπ Καπί στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο σουλτάνος υπηρετούνταν από ένα στρατό υπηρέτες και λογίους. Κάποιοι υπηρέτησαν στο ταμείο και στο οπλοστάσιο, διατηρώντας τους θησαυρούς και τα όπλα του σουλτάνου. Υπήρχε επίσης ένας κλάδος υπηρετών που λέγεται ότι υπηρετούσαν το επιμελητήριο της εκστρατείας, δηλαδή συνόδευαν τον σουλτάνο και την αυλή του κατά την εκστρατεία.

Οι καλύτεροι από τους υπηρέτες επιλέχθηκαν για να υπηρετήσουν προσωπικά τον σουλτάνο. Ο ένας ήταν υπεύθυνος για τα ρούχα του σουλτάνου, ο άλλος τον σέρβιρε με ποτά, ο άλλος κουβαλούσε τον οπλισμό του, ο άλλος τον βοήθησε να ανέβει στο άλογό του, ο άλλος ήταν υπεύθυνος στην κατασκευή του τουρμπάνι του και ένας κουρέας ξύριζε τον σουλτάνο κάθε μέρα. Στο παλάτι υπηρετούσαν επίσης πολλοί οικονόμοι που μετέφεραν φαγητό, νερό και ξύλα σε όλο το παλάτι και άναβαν τα τζάκια και τα μαγκάλια. Οι θυρωροί ήταν αρκετοί εκατοντάδες και ήταν υπεύθυνοι για το άνοιγμα των θυρών σε όλο το παλάτι. Ο αρχιφύλακας ήταν υπεύθυνος για τη συνοδεία σημαντικών προσκεκλημένων στον σουλτάνο.

Το χαρέμι ​​βρισκόταν υπό τη διοίκηση των ευνούχων, από τους οποίους υπήρχαν δύο κατηγορίες, οι μαύροι και οι λευκοί ευνούχοι. Σημαντική προσωπικότητα στην οθωμανική αυλή ήταν ο Αρχηγός Μαύρος Ευνούχος (κιζλάρ αγάς ή χαρέμ αγάς). Έχοντας τον έλεγχο του χαρεμιού και ένα τέλειο δίχτυ κατασκόπων στους μαύρους ευνούχους, ο αρχιευνούχος συμμετείχε σχεδόν σε κάθε δολοπλοκία του παλατιού και μπορούσε έτσι να αποκτήσει εξουσία είτε πάνω στον σουλτάνο είτε σε έναν από τους βεζίρηδες, υπουργούς ή άλλους αξιωματούχους της αυλής.

Το χαρέμι ​​ήταν ένας μικρός κόσμος από μόνος του. Συχνά η μητέρα του σουλτάνου (βαλιδέ σουλτάν) ήταν ένα πρόσωπο με πολιτική επιρροή. Επέλεγε επίσης τις παλλακίδες για τον γιο της. Οι παλλακίδες μπορούσαν να ζήσουν μέσα ή γύρω από το παλάτι για όλη τους τη ζωή, και τις στήριζε με ό,τι χρειάζονταν. Γυναίκες που δεν βρέθηκαν κατάλληλες για τον σουλτάνο παντρεύονταν με επιλέξιμουε=ς εργένηδες από την Οθωμανική αριστοκρατία ή στέλνονταν πίσω στην πατρίδα τους. Οι υπηρέτριες έκαναν όλες τις δουλειές όπως το να σερβίρουν φαγητό και να στρώνουν τα κρεβάτια.

Θέσεις της αυλής

Σεϊχουλισλάμης: Ο Σεϊχουλισλάμης του Οθωμανού Σουλτάνου ήταν η ανώτατη θρησκευτική αρχή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτός ο άνθρωπος έδωσε οδηγίες στον ίδιο τον Σουλτάνο για τις υποθέσεις του Κορανίου.

Κιζλάρ αγάς: Ο Κιζλάρ αγάς ήταν ο επικεφαλής Μαύρος Ευνούχος του Οθωμανικού Σαράι. Ο τίτλος κυριολεκτικά σημαίνει «Αρχηγός των Κοριτσιών» και του ανατέθηκε η προστασία και η υποστήριξη των γυναικών του χαρεμιού.

Καπί αγάς: Ενώ ο Καπί αγάς ήταν υπεύθυνος για τη φύλαξη της αρετής των οδαλίσκων και οικονόμος για τις κυρίες. Το όνομά του σημαίνει «Κύριος της πόρτας» και ήταν ο αρχηγός των Λευκών Ευνούχων, ενεργώντας ως αρχιϋπηρέτης και προμηθευτής.

Μποσταντσί-μπασί: Ο Μποσταντσί-μπασί ήταν ο Αρχιεκτελεστής της Οθωμανικής Αυλής. Ο τίτλος μεταφράζεται απευθείας ως Μποσταντσί=Κηπουρός και μπασί=κεφάλι και ήταν δουλειά του να "κλαδέψει" κυριολεκτικά την αυλή από το νεκρό του βάρος και τα κακά του μήλα: αυτό είναι, άνθρωποι που διέπραξαν εγκλήματα στα μάτια της αυλής.

Βαλιδέ σουλτάν: Η Βαλιδέ σουλτάν ήταν η μητέρα του βασιλέως σουλτάνου και η πιο ισχυρή γυναίκα στο Αυτοκρατορικό Χαρέμι, για να μην αναφέρουμε την Αυτοκρατορία. Ήταν η απόλυτη εξουσία στο Σαράι και, με τη βοήθεια του Καπί αγά και του κιζλάρ αγά, συχνά οι έμπιστοί της, ή ακόμα και οι άντρες που η ίδια είχε επιλέξει κατά την ένταξή τους, είχε το δάχτυλο σε κάθε πτυχή της ζωής του χαρεμιού.

Χασεκί σουλτάν: Αυτός ήταν ο τίτλος που προοριζόταν για μια αγαπημένη σύζυγο και μερικές φορές νόμιμα παντρεμένη σύζυγο του Οθωμανού Σουλτάνου. Η Χασεκί σουλτάν ​​είχε μια σημαντική θέση στο παλάτι, απολάμβανε τη μεγαλύτερη θέση στο αυτοκρατορικό χαρέμι ​​μετά τον σουλτάνο, την βαλιδέ και συνήθως είχε θαλάμους κοντά στο δωμάτιο του σουλτάνου. Οι χασεκί δεν είχαν συγγένεια αίματος με τον βασιλεύοντα σουλτάνο, αλλά κατατάσσονταν υψηλότερα από τις αδερφές και τις θείες του ίδιου του σουλτάνου, τις πριγκίπισσες της δυναστείας. Η υψηλή αυτοκρατορική της ιδιότητα προήλθε από το γεγονός ότι ήταν μητέρα ενός πιθανού μελλοντικού σουλτάνου.

Καντίν: Ανάμεσα στις παλλακίδες του Αυτοκρατορικού Χαρεμιού, η Καντίν είναι η γυναίκα (ή γυναίκες) που έχουν δώσει στον Σουλτάνο ένα παιδί, κατά προτίμηση έναν γιο. Η Καντίν ισοδυναμούσε με σύζυγο.

Μπας Καντίν: Οι πρώτες/ανώτερες σύζυγοι ονομάζονταν Μπας Καντίν ή Μπιριντσί Καντίν. Οι σύζυγοι που έφεραν τον τίτλο "Μπας Καντίν" ήταν στη δεύτερη θέση και ισχυρότεροι μετά τη Βαλιδέ σουλτάν ​​στο χαρέμι. Είχε μεγάλη επιρροή στο χαρέμι. Πριν από τη δημιουργία και μετά την κατάργηση του τίτλου Χασεκί, αυτός ο τίτλος (Μπας Καντίν) ήταν η πιο ισχυρή θέση για τις συζύγους του Σουλτάνου. Ένας σουλτάνος ​​δεν είχε περισσότερες από τέσσερις Καντίν (ο ίδιος νόμος που χρησιμοποιείται για τις νόμιμες συζύγους στο Ισλάμ). Η θέση τους ως πιθανής μητέρας ενός μελλοντικού σουλτάνου τους έδωσε μεγάλη επιρροή και δύναμη στο χαρέμι.

Ικμπάλ: Κάτω από το Καντίν ήταν η Ικμπάλ, η παλλακίδα του χαρεμιού με την οποία ο Σουλτάνος ​​είχε κοιμηθεί τουλάχιστον μία φορά. Αυτές οι γυναίκες δεν χρειάζεται απαραιτήτως να έχουν δώσει ένα παιδί στον Σουλτάνο, αλλά απλά να έχουν πάρει τη φαντασία του. Πολλές από αυτές τις γυναίκες αναφέρονταν ως Γκιοζντέ (που σημαίνει "Αγαπημένη"), ή "στο Μάτι", έχοντας κάνει ακριβώς αυτό: τράβηξαν το προσοχή του Σουλτάνου.

Καριγιέ: Αυτές ήταν οι γυναίκες που υπηρέτησαν την Βαλιδέ σουλτάν, τα παιδιά της Ικμπάλ, της Καντίν και του Σουλτάνου. Θα μπορούσαν να προαχθούν σε Καλφά, που σήμαινε ότι ήταν ελεύθερες και έπαιρναν μισθούς, διαφορετικά ήταν ιδιοκτησία του Σουλτάνου και θα έμεναν στο Χαρέμι. Τέτοιες γυναίκες ήταν ελεύθερες να πάνε μετά από εννέα χρόνια υπηρεσίας.

Πηγές

• Lewis, Raphaela (1971). Everyday Life in Ottoman Turkey. New York: G. P. Putnam's Sons. ISBN 0-7134-1687-4.