Το βιβλίο Οι Δύο Βαβυλώνες, με πλήρες όνομα Οι Δύο Βαβυλώνες ή Η Παπική Λατρεία Αποδεικνύεται ότι Είναι η Λατρεία του Νεβρώδ και της Σεμίραμης, αποτελεί έργο χριστιανικής απολογητικής που συνέγραψε ο Προτεστάντης ιερέας Αλεξάντερ Χίσλοπ. Η πρώτη έκδοση έγινε στο Εδιμβούργο το 1853.

Οι Δύο Βαβυλώνες
ΣυγγραφέαςAlexander Hislop
ΤίτλοςThe Two Babylons
ΓλώσσαΑγγλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης1853
LC ClassOL8057126M

Στο ογκώδες αυτό βιβλίο (η ελληνική έκδοση αριθμεί 694 σελίδες) η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία ταυτίζεται με «τὴν πόρνην τὴν μεγάλην» της Αποκάλυψης (κεφ. 17-19), ενώ παρουσιάζεται πλήθος στοιχείων αναφορικά με κοινές θρησκευτικές απόψεις και πρακτικές τα οποία επιτρέπουν να «διαφανεί καθαρά πόσα πολλά δανείστηκε η Καθολική Εκκλησία από την αρχαία Βαβυλώνα»[1]. Αυτά αφορούν μεταξύ άλλων τα εξής:

  • Ιεροτελεστίες που υπάρχουν σε χριστιανικές θρησκείες πηγάζουν από την ειδωλολατρία.
  • Η λατρεία της Παρθένου Μαρίας είναι το σύγχρονο αντίστοιχο της λατρείας θηλυκών θεοτήτων, η οποία ανάγεται στη βαβυλωνιακή λατρεία της Αστάρτης.
  • Έθιμα επίσημων εορτασμών όπως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα έχουν υιοθετήσει στοιχεία της βαβυλωνιακής λατρείας.
  • Η παπική λατρεία αποτελεί την λατρεία του βασιλιά της Βαβυλώνας, Νεβρώδ και της συζύγου του Σεμίραμης.
  • Ο Πάπας αποτελεί αντίστοιχο του αρχιερέα-βασιλιά της Βαβυλώνας.
  • Το «ειδωλολατρικό σύμβολο» του σταυρού «εισχώρησε» στη χριστιανική λατρεία προερχόμενο από τις αρχαίες μυστηριακές θρησκείες των Χαλδαίων και των Αιγυπτίων.
  • Βασικά χαρακτηριστικά της λατρείας που αφορούν για παράδειγμα τα λατρευτικά αντικείμενα (εικόνες και άλλα ομοιώματα), τις γιορτές, τις διδασκαλίες, τις τελετουργίες, τη λατρεία λειψάνων, το ιερατείο κ.α. των παραδοσιακών χριστιανικών εκκλησιών πηγάζουν από την αρχαία Βαβυλώνα.
  • Οι τριάδες θεοτήτων προϋπήρχαν του Χριστιανισμού στις αρχαίες θρησκείες παγκόσμια και παρουσιάζονταν με ειδωλολατρικές απεικονίσεις[2][3].

Οι Δύο Βαβυλώνες ήταν καρπός πολυετών ερευνών και μελετών του συγγραφέα. Η υποδοχή του κοινού στο βιβλίο, ξεπέρασε τα αναμενόμενα και έκτοτε κυκλοφόρησε σε δεκάδες εκδόσεων στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το 1983 από τις εκδόσεις Β. Γιαννίκος και πλέον έχει εξαντληθεί.

Υποσημειώσεις Επεξεργασία

  1. Οι Δύο Βαβυλώνες, κεφ. 2ο, σελ. 21.
  2. Οι Δύο Βαβυλώνες, σ. 29, 30, 120.
  3. Ο Χίσλοπ προφανώς δεν απορρίπτει «το δόγμα της Τριάδας», το οποίο αποκαλεί «έξοχο μυστήριο της πίστης» και «πανάρχαιη διδασκαλία», αλλά την «βλάσφημη» απεικόνισή της από την «παγανιστική ειδωλολατρία», κάτι που συμβαίνει και από τους «σύγχρονους Ρωμαιοκαθολικούς». Στη σ. 124 υποσημείωση 25 γράφει: «Μερικοί είπαν ότι, ο πληθυντικός αριθμός του ονόματος του Θεού στην εβραϊκή γλώσσα της Γένεσης, δεν παρέχει επιχείρημα για την ύπαρξη πολλαπλής προσωπικότητας του Θεού στη θέση της μοναδικότητάς του, διότι η ίδια λέξη στον πληθυντικό αφορά ειδωλολατρικές θεότητες. Αν όμως η υπέρτατη θεότητα σε όλα σχεδόν τα αρχαία ειδωλολατρικά έθνη ήταν τρισυπόστατη, τότε πρέπει να είναι έκδηλο το μάταιο αυτής της αντίρρησης». Επίσης γράφει στην σ. 29: «Όλες οι παρόμοιες απεικονίσεις της Αγίας Τριάδας αναγκαστικά και ολοφάνερα υποτιμούν και εξευτελίζουν τις αντιλήψεις εκείνων μεταξύ των οποίων υπάρχουν τέτοιες εικόνες σε σχέση με εκείνο το έξοχο μυστήριο της πίστης. [...] Παρότι κατάφορτη από ειδωλολατρία, η αναγνώριση μιας Τριάδας ήταν οικουμενική σε όλα τα αρχαία έθνη του κόσμου και δείχνει πόσο βαθιά ριζωμένη στην ανθρώπινη φυλή ήταν η πανάρχαια αυτή διδασκαλία όπως ακριβώς παριστάνεται στη Γένεση».


Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία