Οκτωβριστές

Η Ένωση της 17ης Οκτωβρίου ήταν ένα μη επαναστατικό, δεξιό Ρωσικό πολιτικό κόμμα.

Ένωση της 17ης Οκτωβρίου
Πρόεδρος	Αλεξάντερ Γκουσκόφ
Έδρα	Αγία Πετρούπολη, Ρωσική Αυτοκρατορία
Ιδεολογία	Μοναρχισμός, Συντηρητισμός, Αντεπανάσταση
Πολιτικό φάσμα	Δεξιά έως άκρα Δεξιά
Διεθνής προσχώρηση	καμία αναγνώριση
Χρώματα	Γαλάζιο, λευκό
Πολιτικό σύστημα Ρωσία Πολιτικά κόμματα Εκλογές

Ιστορικό

Το πρόγραμμα του μετριοπαθούς συνταγματικού πολιτεύματος του κόμματος, έκανε έκκληση για εκπλήρωση του Μανιφέστου του Οκτωβρίου που χορήγησε ο Τσάρος Νικόλαος Β΄ στο αποκορύφωμα της Ρωσικής Επανάστασης του 1905. Ιδρύθηκε στα τέλη του Οκτωβρίου 1905, και από το 1906 το κόμμα είχε ηγέτη τον βιομήχανο Αλεξάντερ Γκουσκόφ, ο οποίος είχε υποστήριξη από κεντρώους-φιλελεύθερους της καλής κοινωνίας, επιχειρηματίες και κάποιους γραφειοκράτες.

Σε αντίθεση με τους άμεσους γείτονές τους προς τα Αριστερά, τους Συνταγματικούς Δημοκράτες (Καντέτ), οι Οκτωβριστές ήταν σταθερά προσηλωμένοι σε ένα σύστημα συνταγματικής μοναρχίας. Ταυτόχρονα, υπογράμμιζαν την ανάγκη για ισχυρό κοινοβούλιο και κυβέρνηση που θα ήταν υπόλογη σε αυτό. Είχαν γενικά συμμαχήσει με τις κυβερνήσεις του Σεργκέι Βίτε το 1905-1906 και του Πιότρ Στολίπιν το 1906-1911, αλλά επέκριναν την κυβέρνηση για τη λήψη έκνομων μέτρων και τον αργό ρυθμό των μεταρρυθμίσεων, ιδιαίτερα μετά που έληξε η επανάσταση το 1907 και δεν έβλεπαν πλέον την ανάγκη για έκτακτα μέτρα που απρόθυμα υποστήριζαν το 1905-1907. Το πρόγραμμα των Οκτωβριστών περιελάμβανε την ιδιωτική αγροτική εκμετάλλευση και επιπλέον μεταρρυθμίσεις για τη γη, που ήταν σε αρμονία με το πρόγραμμα του Πιότρ Στολίπιν. Στήριξαν επίσης την κυβέρνηση στην απροθυμία της να χορηγήσει πολιτική αυτονομία στις εθνικές μειονότητες στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας, αν και γενικά ήταν αντίθετοι σε νομικούς περιορισμούς βασισμένους στην εθνικότητα και τη θρησκεία.

Οι Οκτωβριστές και οι ομάδες που συμμαχούσαν μαζί τους δεν τα πήγαν καλά στις εκλογές του 1906 της Πρώτης και της Δεύτερης Δούμας. Ωστόσο, μετά τη διάλυση της Δεύτερης Δούμας στις 3 Ιουνίου 1907 ( παλαιό ημερολόγιο), ο εκλογικός νόμος άλλαξε υπέρ των ιδιοκτητριών τάξεων και το κόμμα σχημάτισε τη μεγαλύτερη παράταξη στην Τρίτη Δούμα (1907-1912). Η προφανής αποτυχία του κόμματος να επωφεληθεί αυτής της πλειοψηφίας και η αδυναμία του να επηρεάσει την πολιτική της κυβέρνησης το οδήγησε σε διάσπαση το 1913 και κακή εμφάνιση στις εκλογές για τη Δούμα το 1912, με αποτέλεσμα μικρότερη παρουσία στην Τέταρτη Δούμα (1912-1917).

Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον Αύγουστο του 1914, τα μετριοπαθή πολιτικά κόμμα έγιναν ετοιμοθάνατα στη Ρωσία. Οι Οκτωβριστές σχεδόν έπαψαν να υπάρχουν εκτός Πρωτεύουσας, από το 1915. Αρκετά από τα εξέχοντα μέλη του, ιδιαίτερα ο Γκουσκόφ και ο Μιχαήλ Ροντζιάνκο, συνέχισαν να παίζουν σημαντικό ρόλο στη Ρωσική πολιτική μέχρι το 1917, όταν συνέβαλαν να πειστεί ο Νικόλαος Β΄ να παραιτηθεί κατά τη Φεβρουαριανή Επανάσταση και στον σχηματισμό της Ρωσικής Προσωρινής Κυβέρνησης. Με την πτώση των Ρομανόφ τον Μάρτιο, το κόμμα έγινε ένα από τα κυβερνητικά κόμματα στην πρώτη Προσωρινή Κυβέρνηση.

Κάποια μέλη του κόμματος συμμετείχαν αργότερα στο Λευκό Κίνημα μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση και κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου (1918-1920), και έγιναν ενεργά στους κύκλους των Λευκών εμιγκρέ μετά τη νίκη των Μπολσεβίκων το 1920. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η Οκτωβριανή Επανάσταση είχε δώσει στον όρο “Οκτωβριστής” ένα εντελώς διαφορετικό νόημα και σημασία στη Ρωσική πολιτική.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• V. I. Lenin. «A Disorderly Revolution». www.marxists.org. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2016.