Βικιπαίδεια

Ομοσπονδία Ανατολικής Αφρικής

Η Ομοσπονδία Ανατολικής Αφρικής (σουαχίλι: Shirikisho la Afrika Mashariki) είναι μία προτεινόμενη πολιτική ένωση των έξι κυρίαρχων κρατών της Κοινότητας Κρατών της Ανατολικής Αφρικής – Μπουρούντι, Κένυα, Ρουάντα, Νότιο Σουδάν, Τανζανία και Ουγκάντα – ως ένα ενιαίο ομοσπονδιακό κυρίαρχο κράτος.[1] Τον Σεπτέμβριο του 2018, συγκροτήθηκε μια επιτροπή για να ξεκινήσει η διαδικασία σύνταξης ενός περιφερειακού συντάγματος[2] και ένα σχέδιο συντάγματος για τη συνομοσπονδία πρόκειται να συνταχθεί έως το 2021, με την εφαρμογή του έως το 2023.[3]

Χαρακτηριστικά Επεξεργασία

 
Ο χάρτης.

Με έκταση 2.467.2020 τετραγωνικά χιλιόμετρα, η Ομοσπονδία Ανατολικής Αφρικής (ΟΑΑ) θα είναι η μεγαλύτερη χώρα στην Αφρική και η 10η μεγαλύτερη στον κόσμο. Με πληθυσμό 178.978.883 καταγεγγραμένο μέχρι το 2018, θα είναι επίσης το δεύτερο πολυπληθέστερο κράτος στην Αφρική (μετά τη Νιγηρία) και το όγδοο στον κόσμο. Ο πληθυσμός του θα είναι μεγαλύτερος από εκείνον της Ρωσίας, της Ιαπωνίας και του Μεξικού και περίπου το μισό από αυτόν των Ηνωμένων Πολιτειών.[4]

Τα σουαχίλι θα είναι η lingua franca, ενώ η δεύτερη επίσημη γλώσσα θα είναι τα αγγλικά. Το Νταρ ες Σαλάμ θα είναι η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της προτεινόμενης ομοσπονδίας, βάση των ορίων της πόλης και το Ναϊρόμπι θα η πιο πολυπληθέστερη μητροπολιτική περιοχή. Η προτεινόμενη πρωτεύουσα είναι η Αρούσα, μια πόλη στην Τανζανία κοντά στα σύνορα με την Κένυα, η οποία είναι επίσης η σημερινή έδρα της Κοινότητας Κρατών της Ανατολικής Αφρικής (ΚΚΑΑ).[1]

Το προτεινόμενο νόμισμα της ομοσπονδίας θα είναι το σελίνι Ανατολικής Αφρικής, το οποίο σύμφωνα με δημοσιευμένη έκθεση του 2013 αναμένεται να γίνει το κοινό νόμισμα σε πέντε από τις έξι χώρες μέλη έως το 2023.[5] Η εκτίμηση του ΑΕΠ θα είναι 472.238.000.000 δολάρια ΗΠΑ και θα είναι το 43ο μεγαλύτερο στον κόσμο και το πέμπτο μεγαλύτερο στην Αφρική, μετά την Αίγυπτο, τη Νιγηρία, τη Νότια Αφρική και την Αλγερία. Η κατά κεφαλήν εκτίμηση του ΑΕΠ θα είναι 2.638 δολάρια ΗΠΑ, τοποθετώντας την ΟΑΑ στην 164η θέση στον κόσμο.

Χρονοδιάγραμμα Επεξεργασία

Πρόταση της δεκαετίας του 1960 Επεξεργασία

 
Προτεινόμενη Ομοσπονδία Ανατολικής Αφρικής στη δεκαετία του 1960.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, περίπου την εποχή που η Κένυα, η Ταγκανίκα, η Ουγκάντα και η Ζανζιβάρη αποκτούσαν ανεξαρτησία από το Ηνωμένο Βασίλειο, οι πολιτικοί ηγέτες των τεσσάρων εθνών είχαν ενδιαφερθεί να σχηματίσουν μια ομοσπονδία. Ο Τζούλιους Νιερέρε προσφέρθηκε ακόμη και το 1960 να καθυστερήσει την επικείμενη ανεξαρτησία της Ταγκανίκα (που έγινε το 1961) προκειμένου όλα τα εδάφη της Ανατολικής Αφρικής να αποκτήσουν ανεξαρτησία μαζί ως ομοσπονδία.

Τον Ιούνιο του 1963, ο Πρωθυπουργός της Κένυας, Τζόμο Κενυάτα, συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Ταγκανίκα, Τζούλιους Νιερέρε και τον Πρόεδρο της Ουγκάντας, Μίλτον Ομπότε στο Ναϊρόμπι. Οι τρεις τους συζήτησαν τη δυνατότητα συγχώνευσης των τριών εθνών τους (συν τη Ζανζιβάρη) σε μια ενιαία Ομοσπονδία Ανατολικής Αφρικής, δηλώνοντας ότι αυτό θα επιτευχθεί έως το τέλος του έτους.[6] Στη συνέχεια, ξεκίνησαν συζητήσεις για τον προγραμματισμό μιας τέτοιας ένωσης.

Ιδιωτικά, ο Κενυάτα ήταν πιο απρόθυμος σχετικά με τη συμφωνία και καθώς το 1964 ήρθε, η ομοσπονδία δεν είχε πραγματοποιηθεί.[7] Τον Μάιο του 1964, ο Κενυάτα απέρριψε ένα βουλευτικό ψήφισμα που ζητούσε ταχύτερη ομοσπονδία.[7] Δήλωσε δημοσίως ότι η συζήτηση για μια ομοσπονδία αποτελούσε πάντα ένα τέχνασμα για να επιταχύνει τον ρυθμό ανεξαρτησίας της Κένυας από τη Βρετανία, αλλά ο Νιερέρε αρνήθηκε την αλήθεια αυτής της δήλωσης.[7] Περίπου την ίδια στιγμή, ο Ομπότε τάχθηκε εναντίον μιας Ομοσπονδίας Ανατολικής Αφρικής και αντ' αυτού υποστήριξε την παναφρικανική ενότητα, εν μέρει λόγω των εγχώριων πολιτικών πιέσεων με το ημι-αυτόνομο βασίλειο της αντιπολίτευσης της Μπουγκάντα να είναι αντίθετο στην ένταξη στην Ομοσπονδία Ανατολικής Αφρικής ως μέρος της Ουγκάντα, αλλά αντιθέτως ως μονάδα από μόνη του.

Στα τέλη του 1964, οι προοπτικές για μια ευρύτερη Ομοσπονδία Ανατολικής Αφρικής είχαν πεθάνει, αν και η Τανγκανίκα και η Ζανζιβάρη δημιούργησαν μία ένωση τον Απρίλιο του 1964, όπου τελικά δημιουργήθηκε η Τανζανία.

Πρόταση της δεκαετίας του 2010, μέσω της Κοινότητας της Ανατολικής Αφρικής Επεξεργασία

Συζητήθηκε η ομοσπονδία της τρέχουσας Κοινότητας Κρατών της Ανατολικής Αφρικής σε ένα μόνο κράτος, με πρώιμες εκτιμήσεις για την ίδρυση της ομοσπονδίας το 2013.[8] Το 2010, η ΚΚΑΑ ξεκίνησε τη δική της κοινή αγορά στην περιοχή, με στόχο ένα κοινό νόμισμα έως το 2013 και την πλήρη πολιτική ομοσπονδία το 2015. [9]

Το Νότιο Σουδάν εγκρίθηκε για ένταξη στην ΚΚΑΑ τον Μάρτιο του 2016 και προσχώρησε τον Σεπτέμβριο του 2016. Έγινε το 6ο μέλος της Ομοσπονδίας Ανατολικής Αφρικής.[10] Δεν είναι σαφές πώς η πιθανή ένταξη του Νότιου Σουδάν στην ΚΚΑΑ μπορεί να επηρεάσει το χρονοδιάγραμμα για την ομοσπονδία ή το πεδίο εφαρμογής της, αλλά δεδομένων των προβλημάτων υποδομής που εξακολουθούν να υφίστανται στην νεοσύστατη χώρα από τότε που ο Πρόεδρος Σάλβα Κιίρ Μαγιαρντίτ διέκοψε το εμπόριο πετρελαίου με το Σουδάν, το Νότιο Σουδάν αποφάσισε να επενδύσει στην κατασκευή αγωγών που παρακάμπτουν εκείνους του Σουδάν, τους οποίους χρησιμοποιούσε μέχρι τότε. Αυτοί οι νέοι αγωγοί θα επεκταθούν μέσω της Αιθιοπίας στα λιμάνια του Τζιμπουτί, καθώς και στα νοτιοανατολικά έως τις ακτές της Κένυας.[11] Αυτές οι συνεργασίες θα μπορούσαν να αυξήσουν την πιθανότητα ένταξης του Νοτίου Σουδάν στην Ομοσπονδία Ανατολικής Αφρικής σε κάποιο σημείο.[12]

Στις 14 Οκτωβρίου 2013, οι ηγέτες της Ουγκάντα, της Κένυας, της Ρουάντα και του Μπουρούντι ξεκίνησαν μια συνάντηση στην Καμπάλα με σκοπό να συντάξουν ένα σύνταγμα για την Ομοσπονδία Ανατολικής Αφρικής,[13] αλλά τον Δεκέμβριο του 2014, οι προσπάθειες για μια πλήρη πολιτική ομοσπονδία ωθήθηκαν για το 2016 ή μετέπειτα.[14]

Τον Φεβρουάριο του 2016, ο Πρόεδρος της Ουγκάντας Γιουέρι Μουσέβενι χαρακτήρισε την ένωση ως «τον νούμερο ένα στόχο στον οποίο πρέπει να επιδιώξουμε».[15] Τον Νοέμβριο του 2016, το Συμβούλιο Υπουργών της ΚΚΑΑ συμφώνησε να δημιουργήσει μια Συνομοσπονδία Ανατολικής Αφρικής πριν από τη δημιουργία της Ομοσπονδίας Ανατολικής Αφρικής.[16]

Τον Σεπτέμβριο του 2018, συγκροτήθηκε επιτροπή περιφερειακών συνταγματικών εμπειρογνωμόνων και συντακτών για να ξεκινήσει η διαδικασία σύνταξης περιφερειακού συντάγματος.[2] Η επιτροπή συνήλθε για πενταήμερη συνάντηση διαβούλευσης στο Μπουρούντι στις 14-18 Ιανουαρίου 2020, όπου ανακοίνωσε ότι το σύνταγμα της συνομοσπονδίας θα εκπονηθεί έως το τέλος του 2021. Μετά την έγκριση του σχεδίου από τα έξι κράτη της ΚΚΑΑ μετά από ένα χρόνο διαβουλεύσεων, η Συνομοσπονδία Ανατολικής Αφρικής θα καθιερωθεί έως το 2023. Ο οδικός χάρτης προς μια πλήρη πολιτική ομοσπονδία θα συζητηθεί λεπτομερώς σε μελλοντικές συναντήσεις.[17][3]

Δημογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Πληθυσμός και ποσοστό γονιμότητας Επεξεργασία

Στατιστικά στοιχεία πληθυσμού 2019 των συστατικών κρατών[18]
Χώρα Πληθυσμός Αύξηση πληθυσμού (ετήσιο %) ΣΠΓ
Ουγκάντα 45.741.000 3,6 5,0
Κενύα 53.771.000 2,3 3,5
Τανζανία 59.734.000 3,0 4,9
Ρουάντα 12.952.000 2,6 4,0
Μπουρούντι 11.891.000 3,1 5,4
Νότιο Σουδάν 11.194.000 0,8 4,7
Σύνολο 190.068.673

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 «One president for EA by 2010». Sundayvision.co.ug. 28 Νοεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2012. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Ready for a United States of East Africa?». 
  3. ↑ 3,0 3,1 Χαβιαριμάνα, Μόουζες (18 Ιανουαρίου 2020). «Regional experts draft confederation constitution». The EastAfrican. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2020. 
  4. ↑ «The World Factbook». cia.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2016. 
  5. ↑ «East African trade bloc approves monetary union deal». 30 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2018. 
  6. ↑ Arnold 1974, σελ. 173· Assensoh 1998, σελ. 55· Kyle 1997, σελ. 58.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Arnold 1974, σελ. 174.
  8. ↑ Σικουάτι, Τζέιμς (14 Ιουνίου 2006). «The Benefits of the East Africa Federation to the Youth. The African Executive». Africanexecutive.com. The African Executive. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2012. 
  9. ↑ «FACTBOX: East African common market begins». Reuters. 1 Ιουλίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2019. 
  10. ↑ «South Sudan admitted into EAC». Daily Nation. 2 Μαρτίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2016. https://web.archive.org/web/20160326233802/http://www.nation.co.ke/business/South-Sudan-admitted-into-EAC/-/996/3100314/-/6t0bfiz/-/index.html. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2016. 
  11. ↑ «South Sudan Oil Transit to Resume, Lamu Project will continue». GroundReport. 16 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2012. 
  12. ↑ «EAC prepares to admit South Sudan». theeastafrican.co.ke. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2016. 
  13. ↑ Sudan Tribune (15 Οκτωβρίου 2013). «Uganda hosts meeting of experts to fast-track political federation of East Africa». SudanTribune.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2013. 
  14. ↑ «East Africa: Further Delays for the EAC Political Federation». 20 Δεκεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2015. 
  15. ↑ «Ahead of election, Museveni says he wants to build East African superstate #UgandaDecides». Newsweek. https://www.newsweek.com/ugandas-museveni-wants-create-east-african-superstate-424975. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2016. 
  16. ↑ Ουμπουάνι, Ζεφάνια (30 Νοεμβρίου 2016). «East Africa: Finally, East African Nations Agree to Disagree On Federation». The Citizen (Dar es Salaam). https://allafrica.com/stories/201611300840.html. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2017. 
  17. ↑ Χαβιαριμάνα, Μόουζες (11 Ιανουαρίου 2020). «Regional experts gather for federation law». The EastAfrican. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2020. 
  18. ↑ 2019 World Bank estimates. TFR|Growth rate|Total Population

Πηγές Επεξεργασία

  • Άρνολντ, Γκάι (1974). Kenyatta and the Politics of Kenya. Λονδίνο: Dent. ISBN 0-460-07878-X. 
  • Ασένσο, A. Μ. (1998). African Political Leadership: Jomo Kenyatta, Kwame Nkrumah, and Julius K. Nyerere. Μάλαμπαρ, Φλόριντα: Krieger Publishing Company. ISBN 9780894649110. 
  • Κάιλ, Κιθ (1997). «The Politics of the Independence of Kenya». Contemporary British History 11: 42–65. doi:10.1080/13619469708581458. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ομοσπονδία_Ανατολικής_Αφρικής&oldid=10453285"