Η οσιοποίηση είναι μια αναγνώριση που παρέχεται από την Καθολική Εκκλησία της εισόδου ενός αποθανόντος προσώπου στον Παράδεισο και την ικανότητα να μεσολαβήσει για λογαριασμό των ατόμων που προσεύχονται στο όνομά του.

Ο Πάπας Πίος Θ΄ (1792–1878), ο οποίος οσιοποιήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2000 από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β'.
Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' οσιοποίησε περισσότερους ανθρώπους από όλους τους προκατόχους του κατά τα προηγούμενα 400 χρόνια, και ο ίδιος οσιοποιήθηκε έξι χρόνια μετά το θάνατό του, την Κυριακή του Θείου Ελέους.

Ιστορία Επεξεργασία

Οι ντόπιοι επίσκοποι είχαν τη δύναμη να οσιοποιούν μέχρι το 1634, όταν ο Πάπας Ουρβανός Η΄, στο αποστολικό σύνταγμα Cœlestis Jerusalem της 6ης Ιουλίου, έδωσε της εξουσία της οσιοποίησης στην Αγία Έδρα.[1][2]

Από τις μεταρρυθμίσεις του 1983, κατά κανόνα, ένα θαύμα πρέπει να επιβεβαιωθεί ότι έλαβε χώρα μέσω της μεσολάβησης του προσώπου που θα οσιοποιηθεί. Τα θαύματα είναι σχεδόν πάντα ανεξήγητες ιατρικές θεραπείες και διερευνώνται επιστημονικά από επιτροπές που περιλαμβάνουν γιατρούς και θεολόγους.[3][4][5]

Η απαίτηση για ένα θαύμα για την οσιοποιήση αποποιείται στην περίπτωση κάποιου του οποίου το μαρτύριο δηλώνεται επίσημα από την Εκκλησία.[6]

Η ημέρα γιορτής για ένα οσιοποιημένο πρόσωπο δεν είναι καθολική, αλλά γιορτάζεται μόνο από περιοχές, θρησκευτικά ιδρύματα ή κοινότητες στις οποίες το άτομο λαμβάνει ιδιαίτερη λατρεία. Για παράδειγμα, η Αγία Κατέρι Τεκακουίθα τιμήθηκε ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά κατά την εποχή της ως Οσία. Ο Ιωάννης Δουνς Σκώτος τιμήθηκε μεταξύ των Φραγκισκανών, στην Αρχιεπισκοπή της Κολωνίας και σε άλλα μέρη. Ομοίως, η λατρεία της Οσίας Κιάρα Μπάντανο είναι ιδιαίτερη για το Κίνημα Φοκολάρε.

Πρακτικές υπό τους Πάπες Επεξεργασία

Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' (18 Μαΐου 1920 - 2 Απριλίου 2005) άλλαξε αξιοσημείωτα την προηγούμενη καθολική πρακτική της οσιοποιήσης. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2004, είχε οσιοποιήσει 1.340 άτομα, περισσότερα από το άθροισμα όλων των προκατόχων του από τον Πάπα Σίξτο Ε΄ (1585–1590), ο οποίος καθιέρωσε μια διαδικασία οσιοποιήσης παρόμοια με αυτήν που χρησιμοποιείται σήμερα. 

Ο διάδοχος του Ιωάννη Παύλου Β', ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄, γιόρτασε προσωπικά τη Λειτουργία Οσιοποίησης για τον προκάτοχό του στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, τη δεύτερη Κυριακή του Πάσχα, ή την Κυριακή του Θείου Ελέους, την 1η Μαΐου 2011, μια εκδήλωση που προσέλκυσε περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανθρώπους.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. A. Ντε Μέεστερ, Juris Canonici et Juris Canonico-Civilis Compendium Nova Editio, Tomus Tertius, Pars Secunda (Brugis: Desclée de Brouwer et Sii, 1928) σελ. 86 (citing the canonist Pope Benedict XIV, De Servorum Dei Beatificatione et Beatorum Canonizatione)
  2. Μπεκαρί, Καμίλο (1907). "Beatification and Canonization." The Catholic Encyclopedia. Vol. 2. Νέα Υόρκη: Robert Appleton Company. Via New Advent. newadvent.org. Πρόσβαση την 1η Νοεμβρίου 2015.
  3. Nature, Tia Ghose 2013-07-09T12:42:00Z Human. «The Science of Miracles: How the Vatican Decides». livescience.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2019. 
  4. «Miracles under the microscope». The Economist. 2000-04-20. ISSN 0013-0613. https://www.economist.com/science-and-technology/2000/04/20/miracles-under-the-microscope. Ανακτήθηκε στις 2019-09-15. 
  5. «How The Catholic Church Documented Mother Teresa's 2 Miracles». NPR.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2019. 
  6. «Σάρνο, Ρόμπερτ Τζ., "Process of Canonization", Αρχιεπισκοπή της Οκλαχόμα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2018. 

Πηγές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία