Ουκρανικές προεδρικές εκλογές 2004
Οι προγραμματισμένες για το 2004 Προεδρικές εκλογές της Ουκρανίας διεξήχθησαν σε τρεις γύρους, στις 31 Οκτωβρίου, 21 Νοεμβρίου και 26 Δεκεμβρίου 2004, αντίστοιχα.
Ο τελευταίος γύρος των εκλογών διεξήχθη ανάμεσα στον τότε Πρωθυπουργό της χώρας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς και στον ηγέτη της Αντιπολίτευσης Βίκτορ Γιούστσενκο.
 | ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
.jpeg)
Οι εκλογές διεξήχθησαν σε ιδιαίτερα φορτισμένη ατμόσφαιρα, με έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις, ισχυρισμούς για μεροληψία των ΜΜΕ και εκφοβισμό ψηφοφόρων. Ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η προσπάθεια δηλητηρίασης με διοξίνη του υποψήφιου Βίκτορ Γιούστσενκο, που κατά τη δική του εκδοχή πραγματοποίησαν ανεπιτυχώς οι πολιτικοί του αντίπαλοι.[1] Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής που ανακοινώθηκαν στις 23 Νοεμβρίου του 2004 , ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς κέρδισε τον δεύτερο γύρο των εκλογών. Η εγκυρότητα και η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων όμως, αμφισβητήθηκε τόσο από την πλευρά του Γιούστσενκο όσο και από μερίδα παρατηρητών των δυτικών ΜΜΕ που ισχυρίστηκαν μεγάλης έκτασης νοθεία.
Η Αντιπολίτευση ζήτησε να διεξαχθούν εκ νέου εκλογές, αρνούμενη να αποδεχτεί την νίκη του κυβερνητικού υποψηφίου. Παρατάσσοντας στους δρόμους ένα μεγάλο κύμα διαδηλωτών για πολλές μέρες - γεγονότα που έμειναν γνωστά ως «Πορτοκαλί Επανάσταση», κατάφεραν την ακύρωση των αποτελεσμάτων και την επανάληψη του δεύτερου γύρου. [2]
Η τελική επαναληπτική ψηφοφορία διεξήχθη στις 26 Δεκεμβρίου του 2004 με τον Βίκτορ Γιούστσενκο, αυτή τη φορά να τερματίζει πρώτος, με 52%, έναντι 44% του Γιανουκόβιτς. Δυτικοί παρατηρητές συμφώνησαν ότι αυτός ο εκλογικός γύρος ήταν πιο αξιόπιστος από τον προηγούμενο.
Υποψήφιοι Επεξεργασία
Συνολικά 26 ήταν οι υποψήφιοι για τις Προεδρικές εκλογές ανάμεσα στους οποίους οι πολίτες της Ουκρανίας κλήθηκαν να επιλέξουν τον επόμενο πρόεδρό τους. Οι επικρατέστεροι υποψήφιοι ήταν, από την αρχή ακόμα των εκλογών, ο απερχόμενος Πρωθυπουργός της χώρας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς που υποστηρίχθηκε τόσο από τον απερχόμενο Πρόεδρο Λεονίντ Κούτσμα, όσο και από τη ρωσική κυβέρνηση, τον τότε πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν αλλά και από τους ρωσόφωνους πολίτες της Περιφέρειας του Ντονέτσκ, από όπου καταγόταν και ο ίδιος.
Ο Βίκτορ Γιούστσενκο αντίθετα θεωρήθηκε ως πιο φιλοδυτικός έχοντας υποστηριχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ . [3]
Οι σημαντικότεροι υποψήφιοι με βάση τους ψήφους που πήραν Επεξεργασία
- Βίκτορ Γιούστσενκο
- πρώην κεντρικός τραπεζίτης, πρώην Πρωθυπουργός (1999 - 2001) που αποπέμφθηκε από την κυβέρνηση λόγω οικονομικών σκανδάλων, από το 2002 ήταν εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης της Ουκρανίας, ιδρυτής της εκλογικής συμμαχίας Nasha Ukrayina (Η Ουκρανία μας). Συγκέντρωσε το 39.90% των ψήφων στον α΄ γύρο.
- Βίκτορ Γιανουκόβιτς
- κυβερνήτης της επαρχίας του Ντονέτσκ, πρωθυπουργός της Ουκρανίας το διάστημα 2002 - 2004. Συγκέντρωσε το 39.26% των ψήφων στον α΄ γύρο.
- Ολεξάντρ Μορόζ
- ιδρυτής και υποψήφιος του Σοσιαλιστικού κόμματος της Ουκρανίας. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα (σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης) ιδρύθηκε από πρώην μέλη του Κομμουνιστικού κόμματος της Ουκρανίας, το 1991. Στον α΄ γύρο των εκλογών συγκέντρωσε το 5.82% των ψήφων
- Πέτρο Σιμονένκο
- μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας και υποψήφιος για την Προεδρία στις εκλογικές αναμετρήσεις του 1999, 2004, 2010 και 2014. Συγκέντρωσε το 4.97% των ψήφων του α΄ γύρου
- Ναταλία Βιτρένκο
- ιδρύτρια και υποψήφια του Προοδευτικού Σοσιαλιστικού κόμματος - το κόμμα ιδρύθηκε μετά την απόσχισή του από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ουκρανίας. Περισσότερο αριστερόστροφο από ότι το Σοσιαλιστικό ήταν κατά της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Συγκέντρωσε 1.53% στον α΄ γύρο.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ https://www.britannica.com/place/Ukraine/The-Orange-Revolution-and-the-Yushchenko-presidency "...In September Yushchenko’s health began to fail, and medical tests later revealed he had suffered dioxin poisoning (allegedly carried out by the Ukrainian State Security Service), which left his face disfigured. "
- ↑ http://old-eclass.uop.gr/modules/document/file.php/PEDIS382/Ουκρανία%20και%20Ουκρανικό%20Ζήτημα.pdf Αρχειοθετήθηκε 2022-04-08 στο Wayback Machine., σελ.5
- ↑ US campaign behind the turmoil in Kiev by Ian Traynor, The Guardian (November 26, 2004)