Ούγκο των Έστε
Ο Ούγκο, ιταλ. Ugo, (1405 – 21 Μαΐου 1425) από τον Οίκο των Έστε κατηγορήθηκε για μοιχεία και εκτελέστηκε.
| Ούγκο | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1405 |
| Θάνατος | 21 Μαΐου 1425 (20 ετών) Φερράρα |
| Οίκος | Έστε |
| Πατέρας | Νικολό Γ΄ |
| Μητέρα | Στέλλα ντε' Τολομέι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Ούγκο-Αλντομπραντίνο ήταν ένας από τους νόθους γιους του Νικολό Γ΄ μαρκήσιου της Φερράρα και της Μόντενα και της ερωμένης του Στέλλα ντε' Τολομέι.
Ο πατέρας του προόριζε τον μεγαλύτερο από τους γιους του, τον Ούγκο ως διάδοχο[1], αν και αργότερα νυμφεύτηκε τη δεύτερη και κατά 20 έτη μικρότερή του σύζυγο Παριζίνα Μαλατέστα και απέκτησε νόμιμο γιο, τον Έρκολε Α΄. Ο Έρκολε Α΄ ήταν 26 έτη μικρότερος του νόθου Ούγκο. Στην αρχή ο Ούγκο συμπεριφερόταν ψυχρά στη μητριά του[2].
Το 1424, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με την σχεδόν συνομήλική του Παριζίνα, ανέπτυξαν σχέση ανάρμοστη[2]. Όταν επέστρεψαν στη Φερράρα η σχέση προχώρησε[3]. Άλλη πηγή αναφέρει ότι για να ξεφύγουν την επιδημία του 1423, έφυγαν από την πόλη και διέμεναν στο καστέλο ντι Φοσανταλμπέρτο. Εκεί στο μικρό κάστρο δημιουργήθηκε η σχέση τους[4] .
Μία υπηρέτρια ανέφερε το γεγονός στον Νικολό, που έβαλε κατασκόπους στους εραστές. Τους φυλάκισε στο κάστρο και τους καταδίκασε σε αποκεφαλισμό[4].
Η τραγική ιστορία ενέπνευσε συγγραφείς και ποιητές. Ο Ματτέο Μπαντέλλο, λογοτέχνης της Αναγέννησης έγραψε το μυθιστόρημα Ούγκο και Παριζίνα. Ο Έντουαρντ Γκίμπον αναφέρει την ιστορία στα Διάφορα Έργα και ο λόρδος Μπάυρον έγραψε το ποίημα Παριζίνα το 1816. Με βάση το ποίημα αυτό γράφτηκε ένα λιμπρέτο από τον Φελίτσε Ρομάνι, που το έκανε όπερα ο Γκαετάνο Ντονιτσέττι το 1833 με τον τίτλο Παριζίνα. Ομώνυμη όπερα έγραψε και ο Πιέτρο Μασκάνι βασισμένος στο ποίημα του Γκαμπριέλε ντ' Αννούντσιο το 1912, μια άλλη εκδοχή του ποιήματος του Μπάυρον. Υπάρχει ακόμη μία λιγότερο γνωστή όπερα του Τομάς Γκιριμπάλντι του 1878 και η τραγωδία του Αντόνιο Σόμμα.
Το 1441 απεβίωσε ο Νικολό Γ΄ και τον διαδέχθηκε πρώτα ο Λεονέλλο και μετά ο Μπόρσο, επίσης γιοί του από τη Στέλλα ντε' Τολομέι[5]. Το 1471 έγινε δούκας της Φερράρα ο Έρκολε Α΄, γιος της Παριζίνα.
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 http://www.parente.fe.it/maria_teresa_mistri/ferrara/fatti_miracoli_leggende/ugo_e_parisina.htm
- ↑ http://trionfi.com/0/d/13/index.php
- ↑ 4,0 4,1 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2017.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2017.