Οίκος των Έστε

Ο Οίκος των Έστε, ιταλ. Casa d' Este, είναι ένας δυναστικός Οίκος της Ευρώπης, που τα μέλη του, από μαρκήσιοι του Μιλάνου περιορίστηκαν στο Έστε, αλλά μετά επέκτειναν τις κτήσεις τους και έγιναν δούκες της Φερράρα και της Μόντενα. Τελευταίος εκπρόσωπος ήταν ο Έρκολε Γ΄ δούκας της Μόντενα, που απεβίωσε το 1803.

Ο θυρεός των Έστε

Ιστορία του Οίκου

Γενάρχης του οίκου είναι ο Φούλκων Α΄ μαρκήσιος (μάργραβος) του Μιλάνου. Ήταν γιος του Αλβέρτου-Άτσο Β΄ των Ομπερτιδών, μαργράβου του Μιλάνου. Ο Αλβέρτος-Άτσο Β΄ νυμφεύτηκε πρώτα την Κουνιγούνδη των (Παλαιών) Γουέλφων και είχε γιο τον Γουέλφο Α΄· νυμφεύτηκε έπειτα την Γκαρσέντε Ορσεόλο και είχε γιο τον Φόλκο Α΄. Το 1097 απεβίωσε ο Αλβέρτος-Άτσο Β΄ και ο Φόλκο Α΄, αν και δευτερότοκος, πήρε την πατρική μαρκιωνία, ενώ ο Γουέλφος Α΄ τις περιορισμένες κτήσεις βόρεια των Άλπεων. Ο Γουέλφος Α΄ διεκδίκησε, ως πρωτότοκος, τη μαρκιωνία, αλλά μάταια. Κράτησε το επώνυμο της μητέρας του και έγινε ο γενάρχης του Οίκου των Γουέλφων· από τη σύζυγό του έγινε δούκας της Βαυαρίας. Οι απόγονοί του αργότερα κράτησαν τον τίτλο του δούκα, αλλά τα εδάφη τους περιορίστηκαν στο Μπράουνσβαϊκ και το Λύνεμπουργκ.

Ο Φόλκο Α΄ έγινε ο γενάρχης του Οίκου των Έστε. Οι απόγονοί του κράτησαν τον τίτλο του μαρκησίου, αλλά περιορίστηκαν στο Έστε. Αργότερα απέκτησαν τη Φερράρα και τη Μόντενα. Όμως το 1597 απεβίωσε ο Αλφόνσος Β΄ δούκας της Φερράρα και της Μόντενα άτεκνος. Ο κοντινότερος συγγενής του ήταν γιος του θείου του Αλφόνσου, του νόθου. Τότε ο πάπας Κλήμης Η΄ βρήκε την ευκαιρία να καταλάβει το δουκάτο της Φερράρα, ενσωματώνοντάς το στο Παπικό κράτος. Τελικά ο Καίσαρας, γιος του Αλβέρτου του νόθου, έγινε δούκας στη Μόντενα μόνο. Η διαδοχή συνεχίστηκε ως τον Έρκολε Γ΄ δούκα της Μόντενα, που η κόρη του παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο Κάρολο, τρίτο γιο του δούκα της Λωρραίνης και της Μαρίας Θηρεσίας των Αψβούργων. Έτσι προέκυψε η σύζευξη των οίκων Λωρραίνης-Αψβούργων και Έστε, δηλαδή οι οίκος των Αψβούργων-Έστε ή Αυστρίας-Έστε.

Πινακοθήκη

• 

  1239-1431. Ο αετός των Έστε με στέμμα.

• 

  1431-1452. Οι τρεις κρίνοι της Φερράρα και ο αετός των Έστε.

• 

  1452-1471. Οι τρεις κρίνοι της Φερράρα και ο δικέφαλος αετός των Αψβούργων· επάνω από όλα ο θυρεός των Έστε.

• 

  1471-1535. Οι τρεις κρίνοι της Φερράρα, ο δικέφαλος αετός των Αψβούργων και στη μέση οι κλείδες του Παπικού κράτους· επάνω από όλα ο θυρεός των Έστε.

• 

  1535-1741. Όμοιο με το προηγούμενο. Ο θυρεός του παπικού κράτους περιλαμβάνει και την τιάρα του πάπα.

Γενεαλογία των Έστε: κύριος κλάδος, δούκες της Φερράρα και της Μόντενα

Αλβέρτος Άτσο Β΄ μαρκήσιος του Μιλάνου σύζ. 1.Κουνιγκούντε Γουέλφ 2.Γκαρσέντε

(1) Γουέλφος δούκας της Βαυαρίας ΟΙΚΟΣ ΓΟΥΕΛΦΩΝ

(2) Ούγος Ε΄ του Μαν κόμης του Μαιν

(2) Φούλκο μαρκήσιος του Μιλάνου ΟΙΚΟΣ ΕΣΤΕ

Άτσο Δ΄

Ομπίτσο Α΄ μαρκήσιος του Μιλάνου

Άτσο Ε΄ διάδοχος

Άτσο ΣΤ΄ μαρκήσιος της Φερράρα

Αλντομπραντίνο Α΄

Άτσο Ζ΄ μαρκήσιος της Φερράρα

Ρινάλντο Α΄ διάδοχος

(νόθος) Ομπίτσο Β΄ μαρκήσιος της Φερράρα

Άτσο Η΄ μαρκήσιος της Φερράρα

Αλντομπραντίνο Β΄ μαρκήσιος της Φερράρα

Φραντσέσκο Α΄ κύριος του Ρέτζο

Ρινάλντο Β΄

Νικολό Α΄ μαρκήσιος της Φερράρα

Ομπίτσο Γ΄ μαρκήσιος της Φερράρα

Άτσο Θ΄

Μπερτόλντο

Αλντομπραντίνο Γ΄ μαρκήσιος της Φερράρα

Νικολό Β΄ μαρκήσιος της Φερράρα

Αλβέρτος μαρκήσιος της Φερράρα

Φραντσέσκο Β΄ κυβερνήτης της Πάρμα

Νικολό Γ΄ μαρκήσιος της Φερράρα

Άτσο Ι΄ διεκδικητής

(νόθος) Ούγκο διάδοχος

(νόθος) Λεονέλλο μαρκήσιος της Φερράρα

(νόθος) Μπόρσο δούκας της Φερράρα

Έρκολε Α΄ δούκας της Φερράρα

Σιγισμούνδος Α΄ κύριος του Σαν Μαρτίνο ΚΛΑΔΟΣ ΣΑΝ ΜΑΡΤΙΝΟ

Αλφόνσος Α΄ δούκας της Φερράρα

Φερδινάνδος

(νόθος) Ιούλιος

Ιππόλυτος Α΄ καρδινάλιος

Σιγισμούνδος

Έρκολε κύριος του Σαν Μαρτίνο

Έρκολε Β΄ δούκας της Φερράρα

Ιππόλυτος Β΄ καρδινάλιος

Φραγκίσκος μαρκήσιος της Μάσα Λομπάρντα

(νόθος) Αλφόνσος μαρκήσιος του Μοντέκιο ΚΛΑΔΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΤΕΝΑ

Σιγισμούνδος Β΄ κύριος του Σαν Μαρτίνο

Αλφόνσος Β΄ δούκας της Φερράρα

Λουδοβίκος καρδινάλιος

Τσέζαρε δούκας της Μόντενας

Φίλιππος μαρκήσιος του Σαν Μαρτίνο

Γενεαλογία των Έστε: πλάγιος κλάδος, δούκες της Μόντενα

Έρκολε Β΄ δούκας της Φερράρας

Ιππόλυτος Β΄ καρδινάλιος

Φραγκίσκος μαρκήσιος της Μάσα Λομπάρντα

(νόθος) Αλφόνσος μαρκήσιος του Μοντέκιο ΚΛΑΔΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΤΕΝΑ

Αλφόνσος Β΄ δούκας της Φερράρας

Λουδοβίκος καρδινάλιος

Τσέζαρε δούκας της Μόντενα

Αλφόνσος Γ΄ δούκας της Μόντενας

Φραντσέσκο Α΄ δούκας της Μόντενας

Ρινάλντο καρδινάλιος

Αλφόνσος Δ΄ δούκας της Μόντενας

Ρινάλντο δούκας της Μόντενα

Φραγκίσκος Β΄ δούκας της Μόντενας

Φραντσέσκο Γ΄ δούκας της Μόντενα

Ρινάλντο ιππότης του Ρέτζο

Έρκολε Γ΄ δούκας της Μόντενα

Φραντσέσκο Μαρία ιππότης του Ρέτζο

Μαρία-Βεατρίκη δούκισσα της Μόντενα σύζ. Φερδινάνδος Λωρραίνης δούκας του Μπραϊσγκάου

Πηγές

• Alessandro Cont, "Sono nato principe libero, tale voglio conservarmi”: Francesco II d’Este (1660-1694), “Memorie Scientifiche, Giuridiche, Letterarie”, Accademia Nazionale di Scienze Lettere e Arti di Modena, ser. 8, 12 (2009), 2, pp. 407–459, Francesco II d' Este

Περαιτέρω βιβλιογραφία

• Trevor Dean, Land and Power in Late Medieval Ferrara: The Rule of the Este, 1350–1450.(Cambridge University Press) 1987.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Il Castello Estense: genealogical tree