Ούγος Δ΄ της Βουργουνδίας
Ο Ούγος Δ' της Βουργουνδίας (Hugues IV de Bourgogne, 9 Μαρτίου 1213 - 30 Οκτωβρίου 1272) μέλος του Οίκου της Βουργουνδίας ήταν δούκας της Βουργουνδίας (1218 - 1272) και τιτουλάριος βασιλιάς της Θεσσαλονίκης. Ο Ούγος Δ' της Βουργουνδίας ήταν γιος και διάδοχος του Εύδη Γ' της Βουργουνδίας και της Αλίκης του Βερζί. [1]
| Ούγος Δ' | |
|---|---|
 | |
Δούκας της Βουργουνδίας | |
| Περίοδος | 1218 - 1272 |
| Προκάτοχος | Εύδης Γ΄ της Βουργουνδίας |
| Διάδοχος | Ροβέρτος Β΄ της Βουργουνδίας |
| Γέννηση | 9 Μαρτίου 1213 |
| Θάνατος | 27 Οκτωβρίου 1272 (59 ετών) |
| Σύζυγος | Γιολάντα του Ντρε Βεατρίκη των Μπλουά |
| Επίγονοι | Μαργαρίτα Εύδης Ιωάννης Αδελαΐδα Ροβέρτος Β΄ Ούγος Μαργαρίτα Βεατρίκη Ισαβέλλα |
| Οίκος | Οίκος της Βουργουνδίας |
| Πατέρας | Εύδης Γ΄ της Βουργουνδίας |
| Μητέρα | Αλίκη του Βερζί |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Συμμετείχε στην ΣΤ΄ Σταυροφορία (1239) με τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Β' Χοενστάουφεν και τον Θεοβάλδο Α' της Ναβάρρας.[2] Τα Σταυροφορικά στρατεύματά συμμάχησαν με τον Ριχάρδο της Κορνουάλης και κατέλαβαν την Ασκαλώνα, στην συνέχεια έκλεισαν ειρήνη με την Αίγυπτο (1241).[3] Ο Ούγος εξελέγη τιτουλάριος βασιλιάς της Θεσσαλονίκης (1266) αν και το βασίλειο είχε κατακτηθεί από το δεσποτάτο της Ηπείρου για περισσότερο από 40 χρόνια. [4]
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΑπό τον πρώτο του γάμο του με την Γιολάντα του Ντρε, κόρη του Ροβέρτου Γ' κόμη του Ντρε, απέκτησε:[5]
- Μαργαρίτα 1229 - 1277, παντρεύτηκε πρώτα τον Γουλιέλμο Γ΄ κύριο του Μον-Σαιν-Ζαν και έπειτα τον Γκυ ΣΤ΄ υποκόμη του Λιμόζ.
- Εύδης 1230-1266, διάδοχος. Λόγω της συζύγου του έγινε κόμης του Νεβέρ.
- Ιωάννης 1231-1268, διάδοχος, κόμης του Σαρολαί. Λόγω της συζύγου του έγινε κύριος του Μπουρμπόν.
- Αδελαΐδα 1233-1273, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Γ΄ δούκα της Βραβάντης.
- Ροβέρτος Β΄ 1248-1306, δούκας της Βουργουνδίας.
Με τον δεύτερο γάμο του με τη Βεατρίκη των Μπλουά, κόρη του Θεοβάλδου Α΄ της Ναβάρρας, παιδιά του ήταν:
- Ούγος 1260-1288, νυμφεύτηκε την Μαργαρίτα του Σαλίν.
- Μαργαρίτα, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Α΄ κόμη του Σαλόν.
- Βεατρίκη 1260-1329, παντρεύτηκε τον Ούγο ΙΓ΄ κύριο του Λουζινιάν.
- Ισαβέλλα 1270-1323, παντρεύτηκε τον Ροδόλφο Α΄ των Αψβούργων βασιλιά της Γερμανίας.[6]
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Kenneth Meyer Setton, The Papacy and the Levant, 1204-1571: The thirteenth and fourteenth centuries, (The American Philosophical Society, 1976), 492.
- ↑ Jim Bradbury, The Capetians: The History of a Dynasty, (Bloomsbury Publishing, 2007), 210.
- ↑ Jean Richard, The Crusades, C.1071-c.1291, (Cambridge University Press, 1999) 325-327.
- ↑ The Morea:1311-1364, Peter Topping, A History of the Crusades: The Fourteenth and Fifteenth Centuries, Vol. III, ed. Harry W. Hazard, (University of Wisconsin Press, 1975), 109.
- ↑ Michael Lower, The Barons' Crusade: A Call to Arms and Its Consequences, (University of Pennsylvania Press, 2005), 97.
- ↑ Philippe Le Bel et la Noblesse Franc-Comtoise, Frantz Funck-Brentano, Bibliothèque de l’École des chartes, Vol. 49 (1888), 9.
Πηγές
Επεξεργασία- Du Chesne, A. (1628) Histoire géneálogique des ducs de Bourgogne de la maison de France (Paris)
- Jean Richard, The Crusades, C.1071-c.1291, (Cambridge University Press, 1999)
- Jim Bradbury, The Capetians: The History of a Dynasty, (Bloomsbury Publishing, 2007)
- Kenneth Meyer Setton, The Papacy and the Levant, 1204-1571: The thirteenth and fourteenth centuries, (The American Philosophical Society, 1976)
- Philippe Le Bel et la Noblesse Franc-Comtoise, Frantz Funck-Brentano, Bibliothèque de l’École des chartes, Vol. 49 (1888)
- Theodore Evergates, Aristocratic Women in Medieval France, (University of Pennsylvania Press, 2011)
- The Morea:1311-1364, Peter Topping, A History of the Crusades: The Fourteenth and Fifteenth Centuries, Vol. III, ed. Harry W. Hazard, (University of Wisconsin Press, 1975)
