Πέγκι Γκλάνβιλ-Χικς
Η Πέγκι Γκλάνβιλ-Χικς (29 Δεκεμβρίου 1912 – 25 Ιουνίου 1990) ήταν αυστραλίδα συνθέτρια και μουσικοκριτικός.
| Πέγκι Γκλάνβιλ-Χικς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Peggy Glanville-Hicks (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 29 Δεκεμβρίου 1912[1][2][3] Μελβούρνη[4] |
| Θάνατος | 25 Ιουνίου 1990[1][2][3] Σίδνεϊ[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυστραλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[5][6] |
| Σπουδές | Βασιλικό Κολέγιο Μουσικής Melba Memorial Conservatorium of Music |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συνθέτρια[7] μουσικός κριτικός δημοσιογράφος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Στάνλεϊ Μπέιτ (1938–1949)[8] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Υποτροφία Γκούγκενχαϊμ (1955)[9] επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ Βραβείο Τεχνών και Γραμμάτων στη Μουσική (1953)[10] |
| Ιστότοπος | |
| pghcomposershouse | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Σταδιοδρομία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στη Μελβούρνη και σπούδασε σύνθεση και πιάνο στο Ωδείο Άλμπερτ Στριτ (Albert Street Conservatorium). Από το 1932 έως το 1936 φοίτησε στο Βασιλικό Κολέγιο Μουσικής του Λονδίνου, όπου συνέχισε τις σπουδές της στο πιάνο, τη διεύθυνση ορχήστρας και τη σύνθεση, στην οποία είχε ως δάσκαλο τον συνθέτη Ραλφ Βον Ουίλιαμς.[11] Δάσκαλοί της υπήρξαν, επίσης, ο Έγκον Βέλες στη Βιέννη[12] και η Νάντια Μπουλανζέ στο Παρίσι.[13]
Το 1938, η Γκλάνβιλ-Χικς έγινε η πρώτη αυστραλή συνθέτρια που συμμετείχε με έργο της στο Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονης Μουσικής (ISCM).[14] Τη δεκαετία του 1950 εργάστηκε ως κριτικός για την εφημερίδα New York Herald Tribune.[15] Εκείνη την περίοδο, συνέγραψε εκατοντάδες εγκυκλοπαιδικά λήμματα μουσικολογικού ενδιαφέροντος και έκανε δεκάδες δημοσιεύσεις σε μουσικολογικά περιοδικά.[16] Περαιτέρω, ανέλαβε τη θέση της μουσικής διευθύντριας στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, παραμένοντας στη θέση αυτή ως το 1961.[17] Το 1948, έλαβε την αμερικανική υπηκοότητα.[18]
Η συνθέτρια έζησε στην Ελλάδα για περίπου 15 χρόνια, από το 1959 έως το 1975.[19] Το 1961 παρουσίασε στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού ένα εκ των δημοφιλέστερων έργων της, την όπερα Ναυσικά,[20] που της είχε παραγγείλει το Φεστιβάλ Αθηνών το 1959.[21] Η Γκλάνβιλς-Χικς αντιμετώπιζε προβλήματα όρασης από το 1950, η αιτία των οποίων εντοπίστηκε αρκετά χρόνια αργότερα, το 1966, όταν διαγνώστηκε με όγκο στην υπόφυση. Υποβλήθηκε σε χειρουργείο αφαίρεσης του όγκου, το οποίο ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Εντούτοις, σύμφωνα με τον βιογράφο της, μουσικολόγο Τζέιμς Μέρντοχ, το χειρουργείο επηρέασε τη δημιουργικότητά της, επιφέροντας την πάρωρη οριστική διακοπή του συνθετικού της έργου.[22] Παρότι επεχείρησε να συνθέσει νέα έργα, όπως ένα μπαλέτο βασισμένο στους στίχους του ποιητή Γιώργου Σεφέρη το 1967, αυτά έμειναν ανολοκλήρωτα, κυρίως λόγω της κατάστασης της υγείας της.[23]
Επέστρεψε στην Αυστραλία το 1975[24] και πέθανε στο Σίδνεϊ το 1990.[25]
Εργογραφία Επεξεργασία
- Caedmon, όπερα (1933)
- Concertino da camera (1946)
- Letters from Morocco, για τενόρο και μικρή ορχήστρα (1952)
- Sinfonia da Pacifica (1952 – 1953) [26]
- The Transposed Heads. A Legend of India, όπερα βασισμένη στο μυθιστόρημα Die vertauschten Köpfe του Τόμας Μαν (1953)
- Three Gymnopedies, για όμποε, τσελέστα, άρπα, έγχορδα (1953)
- Etruscan Concerto, για πιάνο και ορχήστρα δωματίου (1956)
- Concerto Romantico, για βιόλα και ορχήστρα δωματίου (1956)
- The Glittering Gate, όπερα (1957)
- The Masque of the Wild Man, μπαλέτο (1958)
- Prelude for a Pensive Pupil, για πιάνο (1958)
- Ναυσικά, όπερα (1961)
- Σαπφώ, όπερα (1963)
- Saul and the Witch of Endor, τηλεοπτικό μπαλέτο (1964)
- Tragic Celebration (Jephtha's Daughter), μπαλέτο (1966) [26]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb144766557. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w65x291m. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 482872. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 «Présence Compositrices» glanville-hicks-peggy.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb144766557. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0173771. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 79726. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
- ↑ (Αγγλικά) Women in World History. 1999. σελ. 276.
- ↑ www
.gf .org /fellows /all-fellows /peggy-glanville-hicks /. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2020. - ↑ artsandletters
.org /awards /. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2021. - ↑ Rogers 2009, σελ. 30.
- ↑ Murdoch 2003, σελ. 19.
- ↑ Murdoch 2003, σελ. 23.
- ↑ Murdoch 2003, σελ. 29.
- ↑ Murdoch 2003, σελ. 1.
- ↑ Rogers 2009, σελ. 83.
- ↑ Murdoch 2003, σελ. 89.
- ↑ Murdoch 2003, σελ. 87.
- ↑ Gagné, Nicole V. (17 Ιουλίου 2019). Historical Dictionary of Modern and Contemporary Classical Music (στα Αγγλικά). Rowman & Littlefield. σελ. 149. ISBN 978-1-5381-2298-3.
- ↑ Murdoch 2003, σελ. 185.
- ↑ Murdoch 2003, σελ. 180.
- ↑ Murdoch 2003, σελ. 231, 271.
- ↑ Murdoch 2003, σελ. 232-233.
- ↑ Murdoch 2003, σελ. 247.
- ↑ Murdoch 2003, σελ. 266.
- ↑ 26,0 26,1 Pioneers of a Century, BBC Concert Orchestra performance, 8 March 2021
Πηγές Επεξεργασία
- Rogers, Victoria (2009). The Music of Peggy Glanville-Hicks. Ashgate Publishing. ISBN 9780754666356.
- Murdoch, James (2003). Peggy Glanville-Hicks: A Transposed Life (στα Αγγλικά). Pendragon Press. ISBN 978-1576470770.
Περαιτέρω βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Beckett, Wendy (1992). Peggy Glanville-Hicks. Pymble, NSW: Angus & Robertson. ISBN 0-207-17057-6 .
- Hayes, Deborah (1990). Peggy Glanville-Hicks : Biography. Νέα Υόρκη: Greenwood Press. ISBN 0-313-26422-8 .
- Robinson, Suzanne (2019). Peggy Glanville-Hicks, Composer and Critic. Urbana: University of Illinois Press.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Peggy Glanville-Hicks στο Wikimedia Commons