Παναγιώτης Κρεββαττάς
Ο Παναγιώτης Κρεββαττάς ή Κρεββατάς (1785 - 16 Νοεμβρίου 1822) ήταν αγωνιστής και πολιτικός της εποχής του 1821.
| Παναγιώτης Κρεββαττάς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Παναγιώτης Κρεββαττάς (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1785 Σπάρτη |
| Θάνατος | 16 Νοεμβρίου 1822 Ευρώτας ποταμός |
| Εθνικότητα | Έλληνες[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός πολιτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | γερουσιαστής (Πελοποννησιακή Γερουσία) Φιλικός |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΗ καταγωγή του ήταν από την επαρχία Μυστρά. Ήταν γόνος της παλαιάς και επιφανούς οικογένειας Κρεββαττά με πρεσβύτερο τον Ιωάννη Κρεββαττά. Παππούς του ήταν ο συνονόματος Παναγιώτης Κρεββαττάς, ο οποίος στην Πελοποννησιακή επανάσταση του 1769 έδωσε πρώτος το σύνθημα του πολέμου κατά των Τούρκων. Ήταν πρωτότοκος γιος του Δημήτριου Κρεββαττά και της Κλίνης, αδελφής του Ανδρίκου Νοταρά. Γεννήθηκε στην Σπάρτη περί το 1785.
Δάσκαλός του ήταν ο ιεροκήρυκας Μάξιμος. Πήγε για σπουδές στην Ιταλία, αλλά αναγκάστηκε να τις διακόψει και να επιστρέψει, όταν πέθανε ο πατέρας του. Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία από τον Χριστόφορο Κορνήλιο το 1818. Μάλιστα οργάνωσε την πολυπληθέστερη επαναστατική δύναμη στην επαρχία του, από οποιαδήποτε άλλη στην Πελοπόννησο, αποτελούμενη από 15.000 άνδρες[2]
Ήταν μεταξύ των προεστών που περί τα τέλη Φεβρουαρίου του 1821 προκλήθηκαν στην Τρίπολη από τον καϊμακάμη (αναπληρωτή του Χουρσίτ) για να κρατηθούν ως όμηροι. Ο ίδιος (που μόλις είχε επιστρέψει από την Ιταλία) απέφυγε να μεταβεί στην Τρίπολη προφασιζόμενος ασθένεια και με την εγγύηση του προκρίτου της Τρίπολης Κουγιά με τον οποίο είχε συγγένεια. Στη συνέχεια πρωτοστάτησε στην επανάσταση στην Πελοπόννησο. Ήταν δραστήριος και ηρωικός μαχητής. Πήρε μέρος στην Άλωση της Τριπολιτσάς και φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμος στον αγώνα εναντίον του Δράμαλη, όταν τον χτύπησε ο Κολοκοτρώνης στο Νταούλι. Την παραμονή της μάχης, ο Κρεββατάς, μπρος στο ενδεχόμενο του θανάτου, ζήτησε από το Κολοκοτρώνη να τον εξομολογήσει και έκανε και την διαθήκη του υποσχόμενος δαπάνη ενός εκατομμυρίου γροσίων για τις ανάγκες του αγώνα. Επέζησε όμως της μάχης και αργότερα έγινε γερουσιαστής της Πελοποννήσου.
Πέθανε σε ενέδρα στις 16 Νοεμβρίου του 1822 όταν μια σφαίρα τον σκότωσε, ενώ αυτός έφιππος ήθελε να διασχίσει τον ποταμό Ευρώτα. Λένε ότι δολοφονήθηκε από τους αδελφούς Γιατρακαίους για να πάρουν αυτοί την αποκλειστική δύναμη της επαρχίας[3]. Φυσικός αυτουργός της δολοφονίας, ήταν, σύμφωνα με τον Θ. Ρηγόπουλο [4], ο ανηψιός του Γιατράκου, Γληγοράκης Γιατράκος.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ books
.google .com /books?id=bGpKAAAAYAAJ&pg=PA214. - ↑ Ημερολόγιο Θ. Ρηγόπουλου, τεύχος Δ΄, σελ. 197, εκδόσεις Ι. Θεοφανίδη
- ↑ Αρχείο Θεόδ. Κολοκοτρώνη, τεύχος Ε', σελ. 88 & Ιστορία Σπ. Τρικούπη, Τόμος Γ΄, σελ. 250
- ↑ Ημερολόγιο Θ. Ρηγόπουλου (ο.π.), σελ. 286.
Πηγές
Επεξεργασία- Αγαπητός Σ. Αγαπητός (1877). «Οι Ένδοξοι Έλληνες του 1821, ή Οι Πρωταγωνισταί της Ελλάδος». Τυπογραφείον Α. Σ. Αγαπητού, Εν Πάτραις. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2009.
- Φώτιος Χρυσανθόπουλος (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010.