Παριζίνα Μαλατέστα
Η Λάουρα Μαλατέστα [1] (1404 – 21 Μαΐου 1425), γνωστότερη ως Παριζίνα Μαλατέστα, ήταν Ιταλίδα μαρκησία. Ήταν κόρη του Αντρέα Μαλατέστα κυρίου της Τσεζένα [2] και της δεύτερης συζύγου του Λουκρητίας Ορντελάφι. [3] Είχε μία σχέση με τον νόθο προγονό της, τον Ούγκο των Έστε· και οι δύο αποκεφαλίστηκαν από τον σύζυγό της Νικολό Γ΄ μαρκήσιο της Φερράρα.
| Παριζίνα Μαλατέστα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Parisina Malatesta (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 1404 Τσεζένα |
| Θάνατος | 21 Μαΐου 1425 Φερράρα |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Νικολό Γ΄ ντ'Έστε |
| Τέκνα | Τζινέβρα των Έστε |
| Γονείς | Ανδρέας Μαλατέστα και Λουκρέτσια Ορντελάφι |
| Οικογένεια | Οίκος των Μαλατέστα |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Έντουαρντ Γκίμπον γνώρισε στους Άγγλους αναγνώστες την ιστορία το 1796, και μετά από αυτό ο λόρδος Μπάιρον έγραψε το ποίημα Παριζίνα. Ακολούθησαν όπερες με το ίδιο όνομα από τον Ντονιτσέτι και τον Μασκάνι.
Βιογραφία Επεξεργασία
Η Παριζίνα ήταν μόλις λίγων ημερών, όταν η μητέρα της δηλητηριάστηκε από τον πατέρα της Τσέκο Ορντελάφι. [3] Μεγάλωσε στην Αυλή του θείου της Κάρλο Μαλατέστα, στο Ρίμινι. [2]
Το 1418 στη Ραβέννα, σε ηλικία 13 ετών, παντρεύτηκε τον Νικολό Γ΄ των Έστε μαρκήσιο της Φερράρα, του οποίου η πρώτη σύζυγος Τζιλιόλα της Καρράρα είχε πεθάνει μερικά χρόνια πριν. Έτσι η Παριζίνα μετακόμισε στη Φερράρα, η οποία είχε πληγεί από επιδημία πανώλης. [4] Έμεινε στον πύργο του Ριγκομπέλο, σε δωμάτια κάτω από τη βιβλιοθήκη και επίσης στο Ντελίτσια ντι Κονσαντόλο, που κτίστηκε από τον Nικολό Γ΄. [5]
Το 1419 γέννησε δίδυμες κόρες και το 1421 έναν γιο, που έζησε μόνο λίγους μήνες.
Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού το 1424 [6] για να επισκεφτεί την οικογένειά της, η Παριζίνα συνοδεύτηκε, σύμφωνα με τις επιθυμίες του συζύγου της, από τον Ούγκο των Έστε, τον νόθο γιο του Νικολό από την ερωμένη του Στέλλα ντε' Τολομέι. Οι δύο νέοι γνώρισαν ο ένας τον άλλον στη Ραβέννα και έγιναν εραστές. Η σχέση συνεχίστηκε κρυφά, έπειτα από την επάνοδό τους στη Φερράρα. Συναντήθηκαν στα Ντελίτσιε ντι Μπελφιόρε, Φοσαντάλμερο ε Κουαρτεζάνα. [4]
Άλλες πηγές αναφέρουν ότι για να ξεφύγει η Παριζίνα από την πανώλη του 1423, κατέφυγε στο καστέλο ντι Φοσαντάλμπερο συνοδευόμενη από τον προγονό της και εκεί άρχισε η σχέση. [3]
Όταν έθεσε το ζευγάρι υπό την επίβλεψη μίας από τις υπηρέτριές της, [3] ο Νικολό ανακάλυψε την υπόθεση. Τότε φυλάκισε τη σύζυγό του και τον νόθο γιο του στο υπόγειο τού κάστρου και τους αποκεφάλισε.
Στην τέχνη Επεξεργασία
Η τραγική της ιστορία έχει εμπνεύσει συγγραφείς, μουσικούς και ζωγράφους. Ο αναγεννησιακός συγγραφέας Ματτέο Μπαντέλλο έγραψε το μυθιστόρημα Ούγκο και Παριζίνα.
Ο Έντουαρντ Γκίμπον είπε σύντομα την ιστορία στα Διάφορα Έργα του το 1796:
Με τη μαρτυρία μίας υπηρέτριας και τη δική του παρατήρηση, ο μαρκήσιος της Φερράρα ανακάλυψε την με αιμομιξία αγάπη τής συζύγου του Παριζίνας, και του Ούγκο, τού νόθου γιου του, ενός όμορφου και γενναίου νέου. Αποκεφαλίστηκαν στο κάστρο, με την ποινή ενός πατέρα και συζύγου, ο οποίος δημοσίευσε την ντροπή του και επέζησε από την εκτέλεση. Ήταν ατυχής, αν ήταν ένοχοι· αν ήταν αθώοι, ήταν ακόμα πιο ατυχής. Δεν υπάρχει πιθανή κατάσταση, στην οποία μπορώ να εγκρίνω ειλικρινά την τελευταία άδικη πράξη ενός γονέα.
Ο λόρδος Μπάιρον δημοσίευσε το 586 γραμμών ποίημα Παριζίνα το 1816. Στο ποίημα τού Μπάιρον, ο Άτσο (είναι ο Νικολό) μαθαίνει για την υπόθεση, όταν η Παριζίνα μουρμουρίζει το όνομα τού Χούγκο (του Ούγο) στον ύπνο της. Σε μία βελτιωμένη εκδοχή του Μπάιρον, η Παριζίνα και ο Χούγκο είχαν δεσμευτεί να παντρευτούν, προτού η Άτσο αποφασίσει να τη νυμφευτεί. Επίσης, ο Άτσο καταδικάζει μόνο τον Χούγκο σε θάνατο. Η μοίρα της Παριζίνα είναι άγνωστη, εκτός από το γεγονός ότι αναγκάζεται να παρακολουθήσει την εκτέλεση του Χούγκο και να βγάλει μία φωνή, που δείχνει ότι πλησιάζει η τρέλα. Ο Άτσο βασανίζεται από την απόφασή του.
Ένα λιμπρέτο του Φελίτσε Ρομάνι, εμπνευσμένο από το ποίημα του Μπάιρον, μελοποιήθηκε από τον Γκαετάνο Ντονιτσέττι το 1833 ως Παριζίνα. Ο Πιέτρο Μασκάνι συνέθεσε την τραγική όπερα Παριζίνα με βάση τη λυρική τραγωδία, που γράφτηκε από τον Γκαμπριέλε Ντ' Ανούντσιο το 1912 ως μια άλλη προσαρμογή τού ποιήματος τού Μπάιρον.
Υπάρχει επίσης μία λιγότερο γνωστή όπερα του Τομάς Γκιριμπάλντι (1878) και μία τραγωδία του Αντόνιο Σόμμα.
Η ιστορία αποτέλεσε αντικείμενο ζωγραφικής από τους Τζιρόλαμο Ντομενιτσίνι, Τόμα Τζόουνς Μπέικερ, Φορντ Μάντοξ Μπράουν (ένα χαμένο έργο), Τζουζέπε Μπερτίνι, Γκαετάνο Πρεβιάτι, Μπαρτολομέο Τζουλιάνο, Ντομένικο Μορέλι, Μαρία Όρσολα Καστελνουόβο και Ακίλε Πούνι.
Οικογένεια Επεξεργασία
Παντρευτηκε τον Νικολό Γ΄ των Έστε μαρκήσιο της Φερράρα και είχε τέκνα: [6]
- Λουτσία 1419–1437, παντρεύτηκε τον Κάρλο Γκοντζάγκα και απεβ. 18 ετών.
- Τζινέβρα 1419–1440, παντρεύτηκε τον Σιγισμόνδο-Παντόλφο Μαλατέστα και ίσως σκοτώθηκε από αυτόν.
- Αλμπέρτο 1421, απεβ. λίγους μήνες μετά τη γέννηση.
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ 2,0 2,1 «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2011.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Fatti, miracoli e leggende di Ferrara antica». Parente.fe.it. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 «Fatti, miracoli e leggende di Ferrara antica». Parente.fe.it. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ 6,0 6,1 «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2012.