Πεάντα της Μερκίας
Ο Πεάντα της Μερκίας (Peada, ... - 656) βασιλιάς της Μερκίας (655 - 656) μέλος του Οίκου του Ικέλ ήταν γιος και διάδοχος του Πέντα της Μερκίας.[3] Ορίστηκε από τον πατέρα του βασιλιάς της Μίντλαντς (653), περιγράφεται σαν "εξαιρετικός νέος άξιος για τον τίτλο του βασιλιά", ο ίδιος είχε στόχο να παντρευτεί την Άλχφλιντ κόρη του Οσουί της Νορθουμβρίας. Ο Οσουί έθεσε ως όρο για τον γάμο την βάπτιση και την μεταστροφή του Πεάντα στον χριστιανισμό κάτι που ο πατέρας του δέχτηκε με μεγάλη ευχαρίστηση.
| Πεάντα της Μερκίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 7ος αιώνας[1] |
| Θάνατος | 656 |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Μερκία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Περίοδος ακμής | 655 |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Alhflæd (από 653)[2] |
| Γονείς | Πέντα της Μερκίας και Cynewise |
| Αδέλφια | Γούλφχερ της Μερκίας Έθελρεντ της Μερκίας Eadburh of Bicester Cyneswith Cyneburh |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς της Μερκίας (655–656) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βάπτιση Επεξεργασία
Ο Βέδας αναφέρει σχετικά με το γεγονός : "Όταν ο Πεάντα άκουσε το κήρυγμα σχετικά με την σωτηρία της ψυχής του, την αιώνια ζωή και την αθανασία δήλωσε ότι θα δεχόταν ευχαρίστως να βαπτιστεί χριστιανός. Δέχτηκε την χριστιανική πίστη από τον Αιφρίντ γιο του βασιλιά Οσουί ο οποίος παντρεύτηκε ταυτόχρονα την αδελφή του Κινεμπούργκα την κόρη βασιλιά Πέντα".
Ο Πεάντα βαπτίστηκε χριστιανός από τον επίσκοπο Φίναν του Λίντισφαρν και ξεκίνησε αμέσως ιεραποστολές προσηλυτισμού του λαού του στον χριστιανισμό, ο Βέδας συνεχίζει :
"Βαπτίστηκε χριστιανός μαζί με τους κόμητες και τους υπηρέτες του, και προσέλαβε τέσσερις ιερείς για να βαπτίσουν το έθνος του και να το προσηλυτίσουν στον χριστιανισμό. Οι τέσσερις ιερείς ήταν ο Σεντ, ο Άντα, ο Μπέττι και ο Ντιούμα οι τρεις πρώτοι ήταν Άγγλοι ο τελευταίος Σκωτσέζος, ο Άντα ήταν αδελφός του Ούττα ένας διάσημος ιερέας και ηγούμενος στο μοναστήρι του Γκέιτσχεντ. Οι προαναφερθέντες ιερείς σκορπίστηκαν στην επαρχία, πολλοί από την τοπική αριστοκρατία στην συνέχεια αρνήθηκαν την ειδωλολατρεία και ασπάστηκαν τον χριστιανισμό." [4]
Διάδοχος του Πέντα μετά την ήττα του Επεξεργασία
Στις 15 Νοεμβρίου 655 ο Οσουί νίκησε και σκότωσε τον Πέντα στη μάχη του Βίνβεντ και στην συνέχεια απέκτησε τον έλεγχο στην Μερκία. Ο Βέδας αναφέρει ότι ο Οσουί επέτρεψε στον Πεάντα να κυβερνήσει το νότιο τμήμα της Μερκίας το οποίο περιείχε 5000 οικογένειες ενώ το βόρειο τμήμα της Μερκίας περιείχε 7000 οικογένειες, τα δύο τμήματα χωρίζονταν από τον ποταμό Τρεντ.[5]
Το Αγγλοσαξωνικό χρονικό αναφέρει σχετικά με την βοήθεια που πρόσφερε ο Πεάντα για να ιδρυθεί το μοναστήρι του Πίτερμπρο :
"Εκείνο τον καιρό ο Πεάντα και ο Οσουί ο αδελφός του βασιλιά Όσβαλντ δήλωσαν ότι επιθυμούν να ιδρύσουν ένα μοναστήρι στο όνομα του Ιησού Χριστού και στην μνήμη του Αγίου Πέτρου, του έδωσαν το όνομα Μέντεσαμστεντ επειδή υπήρχε εκεί μια πηγή με το όνομα Μεντεσβέλ. Ξεκίνησαν την ίδρυση και την οικοδόμηση του μοναστηριού την οποία ανέθεσαν σε έναν μοναχό με το όνομα Σίξγουλφ, ήταν φίλος του θεού και όλος ο κόσμος τον αγαπούσε επειδή ήταν πολύ ευγενής και ισχυρός".[6] Το χρονικό συνεχίζει "ο Πεάντα δεν βασίλευσε πολύ ακόμα επειδή προδόθηκε από την ίδια την βασίλισσα του στο Ίστερταιντ".[7] Ο Βέδας αναφέρει επιπλέον ότι "ο Πεάντα δηλητηριάστηκε από προδοσία της συζύγου στην γιορτή του Πάσχα το 656".[8]
Μετά τον θάνατο του ο πεθερός του Πεάντα Οσουί της Νορθουμβρίας ανέλαβε για σύντομο χρονικό διάστημα (656 - 658) τον θρόνο της Μερκίας, στην συνέχεια ο θρόνος πέρασε στον επόμενο αδελφό του Γούλφχερ της Μερκίας.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ p17379.htm#i173785. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ The year could be pushed back to 654 if a revised interpretation of Bede's dates is used.
- ↑ Bede, Historia ecclesiastica gentis Anglorum, Book III, chapter 21.
- ↑ Bede, H. E., Book III, chapter 2
- ↑ Anglo-Saxon Chronicle, manuscript E, 654–656. Translated by Michael Swanton (1996, 1998).
- ↑ Anglo-Saxon Chronicle, manuscript E, 654–656. Translated by Michael Swanton (1996, 1998).
- ↑ Bede, H. E., Book III, chapter 2
Πηγές Επεξεργασία
- Bede, H. E., Book III, chapter 24.
- Bede, Historia ecclesiastica gentis Anglorum, Book III, chapter 21.
- Anglo-Saxon Chronicle, manuscript E, 654–656. Translated by Michael Swanton (1996, 1998).
