Πειθώ (μυθολογία)
Στην ελληνική μυθολογία η Πειθώ ήταν η θεά που προσωποποιούσε την πειθώ, τη μεγάλη και πολύπλευρη δύναμη του ανθρώπινου λόγου και της ρητορικής[1].
Πειθώ | |
---|---|
Πληροφορίες ασχολίας | |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Ίυγξ |
Γονείς | Ωκεανός και Τηθύς και Αφροδίτη |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Πειθώ ωστόσο εμφανίζεται αρχικώς ως θεότητα όχι του λόγου, αλλά της ερωτικής δράσεως, δηλαδή του έρωτα και του γάμου. Αναφέρεται, κάπως συγκεχυμένα, ως κόρη της Αφροδίτης[2] και του Ερμή.
Η Πειθώ λατρευόταν άλλοτε ως αυτόνομη θεότητα[1] και άλλοτε ως βοηθός άλλων θεοτήτων, όπως της Αφροδίτης, του Πόθου, του Ιμέρου, των Ωρών και των Χαρίτων[3]. Σπανιότερα το κύριο όνομα «Πειθώ» απαντάται ως επίθετο και θρησκευτική επίκληση της θεάς Αφροδίτης και της θεάς Αρτέμιδος[1].
Στην περίπτωση του αρχαιοελληνικού γάμου, η σχέση της Πειθούς ήταν βαθύτερη, επειδή ο γαμβρός έπρεπε να διαπραγματευθεί με τον πατέρα της υποψήφιας νύφης (και να τον πείσει) ως προς τα οικονομικά του προκειμένου να την παντρευτεί. Οι πιο επιθυμητές γυναίκες προσέλκυαν πολλούς υποψήφιους μνηστήρες και ο πειστικός λόγος καθόριζε συχνά τον βαθμό επιτυχίας τους (πρβλ. και την ομοιότητα των λέξεων «πειθώ» και «πόθος»)
Η αντίστοιχη της Πειθούς στη ρωμαϊκή μυθολογία ήταν η Σουαδέλα. Εξάλλου, με το όνομα Πειθώ απαντάται και μία από τις Ωκεανίδες (η Θεογονία αναφέρει ακόμα και τη θεά ως κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος[4][5]).
Δείτε επίσης
Επεξεργασία- Ο αστεροειδής 118 Πειθώ (118 Peitho), που ανακαλύφθηκε το 1872, πήρε το όνομά του από τις μυθικές αυτές μορφές.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Library Genesis, Amy Claire (2011). Polis and personification in classical Athenian art. Leiden ; Boston : Brill. σελ. 55-62. ISBN 978-90-04-19417-5.
- ↑ Σαπφώ, απόσπασμα 200.
- ↑ «Ελλάδος περιήγησις/Βοιωτικά - Βικιθήκη». el.wikisource.org. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ Bane, Theresa (2013). Encyclopedia of Fairies in World Folklore and Mythology. McFarland, Incorporated, Publishers. σελ. 268. ISBN 9780786471119.
- ↑ [...] τίκτε δὲ θυγατέρων ἱερὸν γένος, αἳ κατὰ γαῖαν ἄνδρας κουρίζουσι σὺν Ἀπόλλωνι ἄνακτι καὶ Ποταμοῖς, ταύτην δὲ Διὸς πάρα μοῖραν ἔχουσι, Πειθώ τ᾽ Ἀδμήτη τε Ἰάνθη τ᾽ Ἠλέκτρη τε [...]. Ησίοδου Θεογονία, στ. 346-349
Πηγές
Επεξεργασία- Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969