Περίνεο
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Περίνεο είναι η επιφάνεια ανάμεσα στην ηβική σύμφυση και στον κόκκυγα και των δύο φύλων. Είναι η μικρή εκείνη περιοχή (2.5-3 τ.έ.) η οποία εκτείνεται από τα έξω γεννητικά όργανα μέχρι το πρωκτό. Έχει σχήμα ρομβοειδές και μυική λειτουργία ώστε να σταματάει την εκροή των ούρων ή του σπέρματος. Αναφέρεται και ως δεύτερο διάφραγμα γιατί συμμετέχει στη σύσπαση του εγκάρσιου κοιλιακού μύ, παίζοντας σημαντικό ρόλο και στην αναπνευστική λειτουργία.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b5/Muscles_of_the_male_perineum-Gray406.png/200px-Muscles_of_the_male_perineum-Gray406.png)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fb/Gray408.png/200px-Gray408.png)
Μία οριζόντια γραμμή διαιρεί το περίνεο σε δύο περιοχές, την πρόσθια και την οπίσθια. Η πρόσθια, η οποία περνάει κάτω από την ουρήθρα του άντρα και κάτω από την ουρήθρα και τον κόλπο της γυναίκας, καλείται ουρογεννητική περιοχή, η δε οπίσθια καλείται πρωκτική χώρα. Το μέσο αυτής της γραμμής αποτελεί το λεγόμενο κέντρο του περίνεου. Αμέσως μπροστά από αυτό το κέντρο βρίσκεται, στο μεν άνδρα ο βολβός της ουρήθρας, στη δε γυναίκα το πίσω άκρο της σχισμής του αιδοίου.
Οι μύες του περινέου διακρίνονται σε τρεις στιβάδες: την κάτω, τη μέση, και την άνω.
Η κάτω στιβάδα απαρτίζεται από τους εξής μύες: τον έξω σφιγκτήρα του πρωκτού, τον επιπολής εγκάρσιο, τον ισχιοσηραγγώδη και τον βολβοσηραγγώδη.
Οι μύες της μέσης στιβάδας αποτελούν το λεγόμενο ουρογεννητικό τρίγωνο ή διάφραγμα. Οι κύριοι μυες αυτής της στιβάδας είναι ο εν τω βάθει εγκάρσιος και ο σφιγκτήρας της υμενώδους ουρήθρας.
Η άνω στιβάδα αποτελείται από δύο κυρίως μύες: τον ανελκτήρα του πρωκτού και τον ισχιοκοκκυγικό.
Πηγές
Γ. Αποστολάκη, Ανατομική του ανθρώπου, Αθήνα, 1955.
![]() |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Ανατομία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |