Περίοδος της Άνοιξης και του Φθινοπώρου

Η Περίοδος της Άνοιξης και του Φθινοπώρου (παραδοσιακά κινεζικά: 春秋时代; πινγίν: Chūnqiū Shídài, προφορά: Τσουντσιού σιντάι) ήταν η περίοδος της κινεζικής ιστορίας της περιόδου 771-476 π.Χ. (ή σύμφωνα με κάποιες άλλες πηγές έως το 403 π.Χ.), διάστημα που ανταποκρίνεται περίπου στο πρώτο μισό της δυναστείας των Ανατολικών Τζόου (Eastern Zhou). Το όνομα της περιόδου προκύπτει από το έργο Χρονικά της Άνοιξης και του Φθινοπώρου, ένα χρονικό του κράτους των Λου (Lu) μεταξύ των ετών 722-429 π.Χ., του οποίου η παράδοση συσχετίζεται με τον Κομφούκιο.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ισχύς της βασιλικής Τζόου πάνω στα ποικίλα υποτελή φεουδαρχικά κρατίδια άρχισε να παρακμάζει, καθώς όλο και περισσότεροι δούκες και μαρκήσιοι αποκτούσαν ντε φάκτο τοπική αυτονομία, αψηφώντας τη βασιλική Αυλή στο Λουογί, και ξεκινώντας πολέμους μεταξύ τους. Η σταδιακή Διαίρεση των Τζιν (Jin), ενός από τα ισχυρότερα υποτελή κρατίδια, σημάδεψε το τέλος της "Περιόδου της Άνοιξης και του Φθινοπώρου" και την αρχή της Περιόδου των Εμπόλεμων Κρατών.

Ιστορικό υπόβαθρο

Το 771 π.Χ., η εισβολή των Γκουανρόνγκ (Guanrong, νομαδικός λαός στη βορειοδυτική Κίνα, πιθανότατα θιβετιανής εθνικής προέλευσης) κατέστρεψε τους Δυτικούς Τζόου (Western Zhou) και την πρωτεύουσά τους Χαοτζίνγκ, αναγκάζοντας τον βασιλιά των Τζόου να καταφύγει στην ανατολική πρωτεύουσά του, Λουογί. Το γεγονός οδήγησε στη δημιουργία της δυναστείας των Ανατολικών Τζόου (Eastern Zhou), που η ιστορία της χωρίστηκε στην "Περίοδο της Άνοιξης και του Φθινοπώρου" και την Περίοδο των Εμπόλεμων Κρατών. Κατά τη διάρκεια της "Περιόδου της Άνοιξης και του Φθινοπώρου" το φεουδαρχικό σύστημα στην κινεζική γη ήταν σε παρακμή. Η βασιλική Αυλή των Τζόου έχοντας απωλέσει την κοιτίδα της στην περιοχή Γκουαντζόνγκ, είχε απλώς την κατ΄ όνομα εξουσία, ασκώντας πραγματικό έλεγχο μόνο σε μια μικρή βασιλική έκταση με επίκεντρο την πόλη Λουογί.

Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια της πρώιμης εποχής της δυναστείας Τζόου, είχε δοθεί σε συγγενείς της βασιλικής οικογένειας και στρατηγούς εξουσία πάνω σε διάφορα φέουδα, σε μια προσπάθεια να διατηρηθεί η εξουσία της δυναστείας σε μια τόσο μεγάλη επικράτεια, μέσω της καλύτερης οργάνωσης της άμυνας αυτών από ισχυρούς τοπικούς υποτελείς κυβερνήτες. Καθώς όμως η δύναμη των βασιλιάδων της δυναστείας Τζόου εξασθενούσε, τα φέουδα αυτά εξελίχθηκαν σε ντε φάκτο ανεξάρτητα κρατίδια, υπό την τυπική επικυριαρχία των Τζόου.

Τα πιο σημαντικά κρατίδια (γνωστά αργότερα ως "Οι δώδεκα υποτελείς") διοργάνωναν τακτικές συναντήσεις όπου αποφάσιζαν για σημαντικά ζητήματα, όπως στρατιωτικές εκστρατείες εναντίον ξένων δυνάμεων ή την τιμωρία άλλων δικών τους ευγενών. Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων αυτών, κάποιες φορές ένας υποτελής ηγέτης εκλεγόταν ως Ηγεμόνας (μπα στα κινεζικά), υπεύθυνος για τη διεξαγωγή πολέμων, που τυπικώς μόνο αναφερόταν στους Τζόου.

Καθώς η περίοδος αυτή συνεχιζόταν, μεγαλύτερα και πιο ισχυρά κράτη προέκυπταν από την προσάρτηση των μικρότερων, ή τα μεγαλύτερα διεκδικούσαν την επικυριαρχία αυτών. Μέχρι τον 6ο αιώνα π.Χ. τα περισσότερα μικρά κρατίδια είχαν εξαφανιστεί και λίγα μεγάλα και ισχυρά πριγκηπάτα-κρατίδια κυριαρχούσαν πλέον στην Κίνα. Κάποια νότια κρατίδια, όπως των Τσου (Chu) και Ου (Wu), διεκδίκησαν και την επίσημη ανεξαρτησία τους από τους Τζόου, οι οποίοι εξαπέλυσαν πολέμους ενάντια σε κάποια από αυτά, όπως των Ου (Wu) και Γιουέ (Yue).

Επιπλέον, υπήρχαν συγκρούσεις στο εσωτερικό των κρατιδίων εξίσου ισχυρές. Έξι επιφανείς οικογένειες γαιοκτημόνων εξαπέλυσαν πολέμους η μία εναντίον της άλλης μέσα στο κρατίδιο των Τζιν (Jin), πολιτικοί αντίπαλοι εξολόθρευσαν τον πριγκηπικό Οίκο Τσεν στο κρατίδιο των Τσι (Qi), ενώ και η νομιμότητα των διαφόρων ηγετών συχνά ετίθετο υπό αμφισβήτηση μέσω εμφυλίων πολέμων που προκαλούσαν μέλη της τοπικής άρχουσας οικογένειας, όπως στα κρατίδια των Τσιν (Qin) και Τσου (Chu).

Όταν εντέλει όλοι αυτοί οι ισχυροί ηγέτες σταθεροποίησαν την εξουσία τους στα κρατίδιά τους, η αιματοχυσία εστιάστηκε απόλυτα στις διακρατιδιακές διαμάχες της Περιόδου των Εμπόλεμων Κρατών, οι οποίες άρχισαν το 403 π.Χ., όταν οι τρεις εναπομείναντες αριστοκρατικοί οίκοι του κρατιδίου των Τζιν (Jin), οι Τζάο (Ζhao), Ουέι (Wei) και Χαν (Han), διαίρεσαν το κρατίδιο των Τζιν μεταξύ τους.

Πρώιμα χρόνια της "Περιόδου της Άνοιξης και του Φθινοπώρου" (771–685 π.Χ.)

Η Αυλή των Τζόου μετακινείται ανατολικά (771 π.Χ.)

Μετά τη λεηλασία της πρωτεύουσας των Τζόου (Zhou) από τον μαρκήσιο του υποτελούς τους κρατιδίου των Σεν (Shen) και τους "βάρβαρους" Γκουανρόνγκ (Quanrong), οι Τζόου μετέφεραν την πρωτεύουσά τους ανατολικά, από το σημερινό ερημικό Τζονγκτζόου στη Χαοτζίνγκ (κοντά στο σημερινό Σιάν), στο Τσενγκτζόου στην κοιλάδα του Κίτρινου Ποταμού. Με τη μεταφορά αυτή, η Αυλή των Τζόου βρισκόταν πλησιέστερα στους κύριους υποστηρικτές της, κυρίως τους Τζιν (Jin) και τους Τζενγκ (Zheng). Η βασιλική οικογένεια των Τζόου είχε πλέον πολύ λιγότερη εξουσία και βασιζόταν σε λόρδους από τα υποτελή της κρατίδια για προστασία, ειδικώς κατά τη διάρκεια της φυγής της στην ανατολική πρωτεύουσα. Στο Τσενγκτζόου, ο πρίγκηπας Γιτζιού στέφθηκε από τους οπαδούς του βασιλιάς των Τζόου με το όνομα Πινγκ. Παρόλα αυτά, με το βασίλειο των Τζόου περιορισμένο πλέον στο Τσενγκτζόου και τις γύρω περιοχές, η Αυλή δεν μπορούσε να υποστηρίξει τις έξι ομάδες στρατιών που διατηρούσε στο παρελθόν. Οι βασιλιάδες των Τζόου αναγκάστηκαν να καλέσουν βοήθεια από ισχυρά υποτελή κρατίδια, ώστε να έχουν προστασία από επιδρομές, καθώς και για την επίλυση εσωτερικών διαμαχών για την εξουσία. Η Αυλή των Τζόου δεν θα ανακτούσε ποτέ την αρχική της εξουσία, αντιθέτως υποβιβάστηκε στο να αποτελεί απλώς την κατ' όνομα εξουσία των υποτελών της φεουδαρχικών κρατιδίων. Παρόλο που ο βασιλιάς διατηρούσε την Εντολή του Ουρανού, ο τίτλος είχε πλέον λίγη πραγματική εξουσία.

Με την παρακμή της δύναμης των Τζόου (Zhou), το αποξηραμένο λεκανοπέδιο του Κίτρινου Ποταμού χωρίστηκε σε εκατοντάδες μικρά, αυτόνομα κρατίδια, τα περισσότερα από αυτά αποτελούμενα μόνο από μια πόλη και τα περίχωρά της, παρότι μια σειρά πολλών πόλεων-κρατών, ειδικά εκείνες στην περιφέρεια, είχαν αρκετή δύναμη και ευκαιρίες για να επεκταθούν. Αναφέρεται ένα σύνολο 148 κρατιδίων στα χρονικά εκείνης της περιόδου, 128 εκ των οποίων απορροφήθηκαν από τα τέσσερα μεγαλύτερα κρατίδια προς το τέλος της "Περιόδου της Άνοιξης και του Φθινοπώρου".

Η Κίνα στα τέλη της "Περιόδου της Άνοιξης και του Φθινοπώρου" (5ος αιώνας π.Χ.), πριν τη διαίρεση του κράτους των Τζιν (Jin) και την εισβολή των Τσιν (Qin) στο Σετσουάν

Λίγο μετά τη φυγή της βασιλικής οικογένειας στο Τσενγκτζόου, προέκυψε ένα ιεραρχικό σύστημα συμμαχιών, όπου ο βασιλιάς των Τζόου (Zhou) έδινε τον τίτλο του Ηγεμόνα στον αρχηγό του κρατιδίου με τον πιο ισχυρό στρατό. Ο Ηγεμόνας ήταν υποχρεωμένος να προστατέψει τόσο το αδύναμα υποτελή κρατίδια των Τζόου καθώς και τη βασιλεία των Τζόου από εξωτερικούς εχθρούς εκτός του βασιλείου τους, όπως τους Βόρειους Ντι (Northern Di), Νότιους Μαν (Southern Man), Ανατολικούς Γι (Eastern Yi) και Δυτικούς Ρονγκ (Western Rong).

Το πολιτικό αυτό πλαίσιο διατήρησε την προϋπάρχουσα δομή εξουσίας, παρόλο που εσωτερικές συγκρούσεις συχνά οδηγούσαν σε περιπτώσεις ασέβειας των φεουδαρχικών θεσμών και εθίμων, έλλειψης σεβασμού για τον Οίκο Τζι (ο αριστοκρατικός οίκος που ίδρυσε τη δυναστεία των Τζόου), και απουσίας της οφειλόμενης αλληλεγγύης προς τους άλλους πολίτες του βασιλείου των Τζόου. Το κύρος του βασιλιά νομιμοποιούσε την εξουσία των στρατιωτικών ηγετών των κατ' όνομα υποτελών κρατιδίων, και βοηθούσε στην κινητοποίηση και αντίταξη συλλογικής άμυνας της επικράτειας του βασιλείου εναντίον των διαφόρων "βαρβάρων".

Τους επόμενους δύο αιώνες, τα τέσσερα πιο ισχυρά κρατίδια - Τσιν (Qin), Τζιν (Jin), Τσι (Qi), Τσου (Chu) - αγωνίστηκαν για την εξουσία. Τα κρατίδια αυτά χρησιμοποιούσαν συχνά το πρόσχημα της βοήθειας και προστασίας για να παρεμβαίνουν και να επικυριαρχούν των μικρότερων κρατιδίων. Κατά τη διάρκεια της ταχείας αυτής εξάπλωσης, οι εσωτερικές σχέσεις στο βασίλειο των Τζόου άλλαζαν μεταξύ περιόδων χαμηλής έντασης πολεμικών συγκρούσεων και περιόδων πολύπλοκης διπλωματίας.

Ο Δούκας των Τζενγκ υπό τη δυσμένεια της Αυλής (722–685 π.Χ.)

Ο δούκας Γιν των Λου (Lu) ανέβηκε στον θρόνο του κρατιδίου το 722 π.Χ. Από εκείνο τον χρόνο στο κρατίδιο των Λου κρατούνταν επίσημα χρονικά, τα Χρονικά της Άνοιξης και του Φθινοπώρου, που μαζί με τα σχόλιά τους αποτελούν την πηγή για την περίοδο αυτή. Χρονικά υπήρχαν και σε άλλα κράτη επίσης, αλλά όλα χάθηκαν εκτός των χρονικών του κράτους των Λου.

Το 717 π.Χ., ο δούκας Τζουάνγκ των Τζενγκ (Zheng) μετέβη στην πρωτεύουσα για ακρόαση από τον βασιλιά Χουάν των Τζόου (Zhou). Κατά τη συνάντησή τους ο δούκας ένιωσε ότι δεν του συμπεριφέρθηκαν με σεβασμό και σύμφωνα με το αρμόζον πρωτόκολλο, δεδομένου ότι ο δούκας ήταν τώρα ο κύριος προστάτης της πρωτεύουσας. Το 715 π.Χ. ο δούκας αναμείχθηκε επίσης σε μια συνοριακή διαφορά με τους Λου που αφορούσε τα εδάφη των Σιου (Xu). Τα εδάφη αυτά είχαν τεθεί υπό την επίβλεψη των Λου (Lu) από τον βασιλιά, για τον αποκλειστικό σκοπό τέλεσης των βασιλικών θυσιών για το ιερό Όρος Τάι. Η θεώρηση των εδαφών αυτών από τον δούκα απλώς ως ενός ακόμα κομματιού γης αποτελούσε προσβολή για τη βασιλική Αυλή.

Μέχρι το 707 π.Χ. οι σχέσεις είχαν επιδεινωθεί τόσο, που ο βασιλιάς εξαπέλυσε μια τιμωρητική εκστρατεία εναντίον του δούκα των Τζενγκ (Zheng). Ο δούκας αντεπιτέθηκε και επέδραμε στην επικράτεια των Τζόου (Zhou), νικώντας τις βασιλικές δυνάμεις στη μάχη της Σουγκέ, όπου τραυματίστηκε ο ίδιος ο βασιλιάς. Ο δούκας των Τζενγκ υπήρξε ο πρώτος υποτελής που ανοικτά αψήφησε τον βασιλιά, δίνοντας το έναυσμα για αιώνες πολεμικών αναμετρήσεων, χωρίς σεβασμό σε τίτλους εξουσίας, σκηνικό που θα χαρακτήριζε εκείνη την περίοδο.

Η επίδειξη της πολεμικής ισχύος των Τζενγκ αποδείχθηκε αποτελεσματική, μέχρι τα προβλήματα διαδοχής που προέκυψαν μετά τον θάνατο του δούκα Τζουάνγκ το 701 π.Χ. να αποδυναμώσουν το κρατίδιο.

Το 692 π.Χ. σημειώθηκε αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του βασιλιά Τζουάνγκ των Τζόου, ενορχηστρωμένη από ανθρώπους της Αυλής του.

Οι Πέντε Ηγεμόνες (685–591 π.Χ.)

Η Ηγεμονία των Τσι (685–643 π.Χ.)

Ο πρώτος Hγεμόνας υπήρξε ο δούκας Χουάν των Τσι (Qi) την περίοδο 685–643 π.Χ. Με τη συνδρομή του πρωθυπουργού του, Γκουάν Τζονγκ, ο δούκας Χουάν μεταμόρφωσε το κρατίδιο των Τσι συγκεντροποιώντας τις δομές εξουσίας του. Το κρατίδιο αποτελείτο πλέον από 15 διοικητικούς τομείς (κύριες πόλεις με τη γύρω περιοχή), με τον δούκα και δύο κύριους υπουργούς να τίθενται επικεφαλής σε πέντε εξ αυτών. Οι στρατιωτικές λειτουργίες συγχωνεύθηκαν επίσης με τις πολιτικές. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές και άλλες σχετικές διαμόρφωσαν το νέο κρατίδιο, ήδη κραταιό από τον έλεγχο των δρόμων του εμπορίου, με μια μεγαλύτερη ικανότητα να κινητοποιεί πόρους σε σχέση με τα λιγότερο οργανωμένα κράτη.

Από το 667 π.Χ., το κρατίδιο των Τσι (Qi) είχε φανερά δείξει την οικονομική και στρατιωτική του υπεροχή, και ο δούκας Χουάν συγκέντρωσε τους ηγέτες των κρατιδίων Λου (Lu), Σονγκ (Song), Τσεν (Chen), και Τζενγκ (Zheng), που τον εξέλεξαν ως ηγέτη τους. Λίγο αργότερα, ο βασιλιάς Χουέ των Τζόου (Zhou) απένειμε τον τίτλο του Ηγεμόνα (μπα στα κινεζικά) στον δούκα Χουάν, δίδοντάς του βασιλική εξουσία σε στρατιωτικά εγχειρήματα. Μια σημαντική βάση για τη νομιμοποίηση της κυριαρχίας των Τσι (Qi) πάνω στα άλλα κρατίδια συνοψιζόταν στο σλόγκαν υποστηρίζοντας τον βασιλιά, και εκδιώκοντας τους βαρβάρους. Ο ρόλος των διαδοχικών Ηγεμόνων θα εκινείτο στο πλαίσιο των κύριων υπερασπιστών και υποστηρικτών των κατ΄ όνομα ηγεμόνων Τζόου (Zhou) και της υπάρχουσας δομής εξουσίας. Χρησιμοποιώντας αυτή την εξουσία, ο δούκας Χουάν παρενέβη σε μια διαμάχη εξουσίας στο κρατίδιο των Λου (Lu), προστάτευσε τους Γιεν (Yan) από τους σφετεριστές νομάδες Δυτικούς Ρονγκ (Western Rong) το 664 π.Χ., έδιωξε τους νομάδες Βόρειους Ντι (Northern Di) μετά την εισβολή τους στο κρατίδιο των Ουέυ (Wey) το 660 π.Χ. και των Σινγκ (Xing) το 659 π.Χ., παρέχοντας στους ανθρώπους εφόδια και φρουρές για την προστασία τους, και ηγήθηκε μιας συμμαχίας οκτώ κρατιδίων για την κατάκτηση των Τσάι (Cai), μπλοκάροντας έτσι τη σε βόρεια κατεύθυνση επέκταση των Τσου (Chu) το 656 π.Χ.

Όταν ο δούκας Χουάν πέθανε το 643 π.Χ., πέντε από τους γιους του ανταγωνίστηκαν για τον θρόνο, εξασθενώντας σε τόσο μεγάλο βαθμό το κρατίδιο των Τσι (Qi), που πλέον είχε απωλέσει την ηγεμονική του θέση. Για περίπου δέκα χρόνια, κανένας ηγέτης δεν έφερε πλέον τον τίτλο του Ηγεμόνα.

Λίστα των πιο σημαντικών κρατιδίων της εποχής

Ονομασία	Κινεζικά (Παραδοσιακά/Απλοποιημένα)	Πρωτεύουσα	Ίδρυση	Διάλυση
Μπα	巴	Γιτσένγκ (夷城) Πινγκντού (平都) Τζι (枳) Τζιανγκτζόου (江州) Ντιαντζιάνγκ (垫江) Λαντζόνγκ (閬中/阆中)	άγνωστο	316 π.Χ.
Τσάι	蔡	Σανγκάι (上蔡) Σινκάι (新蔡) Σιακάι (下蔡)	Πριν το 1043 π.Χ.	447 π.Χ.
Τσάο	曹	Ταοτσιού (陶丘)	πριν το 1043 π.Χ.	487 π.Χ.
Τσάο	巢	Τσαοχού ή κοντά στη Χουαϊνάν	πριν το 1046 π.Χ.	περίπου 580 π.Χ.
Τσεν	陳 / 陈	Ουαντσιού (宛丘)	περίπου 1046 π.Χ.	479 π.Χ.
Τσενγκ	郕	(περίοδος των "Δυτικών Τζόου" 1066 – 770 π.Χ.) Κοντά στην πρωτεύουσα των Τζόου Χαοτζίνγκ 郕 (Τσενγκ), επαρχία Σαντόνγκ	περίπου 1100 π.Χ.	άγνωστο
Τσου	楚	Ντανγιάνγκ（丹陽/丹阳）περίπου 1030 – περίπου 680 π.Χ. Γινγκ (郢) περίπου 680 – 278 π.Χ. Τσεν (陳/陈) 278 – 241 π.Χ. Σοουτσούν (壽春/寿春) από 241 – 224 π.Χ.	περίπου 1030 π.Χ.	223 π.Χ.
Ντάο	道	Ντάο (πιθανόν βόρεια της σημερινής κομητείας Τσουεσάν, επαρχία Χενάν, ή νότια της κομητείας Σι, επαρχία Χενάν)	άγνωστο	άγνωστο
Ντενγκ	鄧 / 邓	Ντενγκτζόου, επαρχία Χενάν ή Σιανγκγιάνγκ, επαρχία Χουμπέι	περίπου 1200 π.Χ.	678 π.Χ.
Ντονγκ Γκουό (Ανατολικοί Γκουό)	東虢 / 东虢	άγνωστο	1046 π.Χ.	767 π.Χ.
Ε	鄂	Σιανγκνίνγκ, επαρχία Σανσί, Νανγιάνγκ, επαρχία Χενάν, Ετζόου, επαρχία Χουμπέι	περίπου 1200 π.Χ.	863 π.Χ.
Γκουάν	管	Τζενγκτζόου	1046 π.Χ.	1040 π.Χ.
Χουά	滑	Φέι (費 / 费)	άγνωστο	627 π.Χ.
Τζι	紀 / 纪	Τζι (紀/纪), νότια της Σοουγκουάνγκ, στην επαρχία Σαντόνγκ	άγνωστο	690 π.Χ.
Τζιανγκ	蒋/蔣	κομητεία Γκουσί, στην επαρχία Χενάν	1040 π.Χ.	617 π.Χ.
Τζιν	晉 / 晋	Τανγκ (唐), μετονομάστηκε σε Τζινγιάνγκ (晉陽/晋阳) Τσουουό (曲沃) Τζιανγκ (絳/绛) επίσης γνωστή ως Γι (翼) Σιντιέν (新田), μετονομάστηκε σε Σιντζιάνγκ (新絳/新绛)	11ος αιώνας π.Χ.	376 π.Χ.
Τζου	莒	Τζιεγκέν (介根), νοτιοδυτικά της σημερινής πόλης Τζιαοτζόου, επαρχία Σαντόνγκ Τζου (莒), σημερινή κομητεία Τζου, επαρχία Σαντόνγκ	11ος αιώνας π.Χ.	431 π.Χ.
Λάι	莱 / 萊	Τσανγκλέ (昌樂), σημερινή κομητεία Τσανγκλέ, επαρχία Σαντόνγκ	11ος αιώνας π.Χ.	567 π.Χ.
Λιανγκ	梁	Χαντσένγκ (韓城)	άγνωστο	641 π.Χ.
Λιάο	蓼 ή 廖 ή 飂	κομητεία Τανγκχέ (唐河縣), επαρχία Χενάν	άγνωστο	άγνωστο
Λιάο	蓼 ή 繆蓼/缪蓼	Λιάο, βορειοανατολικά της κομητείας Γκουσί (固始縣), επαρχία Χενάν	άγνωστο	622 π.Χ.
Λου	魯 / 鲁	Λουσάν, επαρχία Χενάν (魯山) Γιαντσένγκ (奄城) Τσουφού (曲阜)	11ος αιώνας π.Χ.	256 π.Χ.
Λιου	呂 / 吕	δυτικά της σημερινής Νανγιάνγκ, επαρχία Χενάν	άγνωστο	αρχή της "Περιόδου της Άνοιξης και του Φθινοπώρου"
Πι	邳	Σουετσένγκ (薛城), 30 χλμ. νότια της Τενγκτζόου, επαρχία Σαντόνγκ Κάτω Πι (下邳), βορειοανατολικά της Πιτζόου, επαρχία Σαντόνγκ Άνω Πι (上邳), δυτικά της Τσαοτζουάνγκ, επαρχία Σαντόνγκ	11ος αιώνας π.Χ.	άγνωστο
Τσι	齊 / 齐	Γινγκτσιού (營丘 / 营丘)	1046 π.Χ.	221 π.Χ.
Τσι	杞	Τσι (杞)	16ος αιώνας π.Χ.	445 π.Χ.
Τσιν	秦	Σιτσουί (西垂) Γιονγκ (雍) ? – 350 π.Χ. Σιανγιάνγκ (咸阳) 350 – 206 π.Χ.	9ος αιώνας π.Χ.	206 π.Χ.
Τσουάν	權 / 权	νοτιοανατολικά της Ντανγκγιάνγκ, επαρχία Χουμπέι	άγνωστο	704 π.Χ.
Ρουό	鄀	Σανγκρουό (上鄀)/Σανγκμί (商密) Σιαρουό (下鄀)	άγνωστο	άγνωστο
Σεν	申	Νανγιάνγκ (南陽/南阳)	άγνωστο	μεταξύ 688 και 680 π.Χ.
Σεν	沈	Σεν (沈)	άγνωστο, περίπου στην αρχή της δυναστείας των "Δυτικών Τσόου"	περίπου 500 π.Χ.
Σου	蜀	πιθανόν το Σανσινγκντουί (三星堆)	πριν το 1046 π.Χ.	316 π.Χ.
Σονγκ	宋	Σανγκτσιού (商丘)	11ος αιώνας π.Χ.	286 π.Χ.
Σουέι	隨 / 随	Σουιτζόου (隨州 / 随州)	αρχές της "Περιόδου της Άνοιξης και του Φθινοπώρου"	άγνωστο
Τενγκ	滕	Τενγκ (滕)	πριν το 1043 π.Χ.	μέσα 4ου αιώνα π.Χ.
Ουέι	魏	Ανγί (安邑), βορειοδυτικά της σημερινής κομητείας Σια, επαρχία Σανσί Νταλιάνγκ (大梁), σημερινή Καϊφένγκ, επαρχία Χενάν	403 π.Χ.	225 π.Χ.
Ουέυ	衛 / 卫	Τζαογκέ (朝歌) Κάο (曹) Τσουτσιού (楚丘) Ντιτσιού (帝丘) Γιεουάνγκ (野王)	11ος αιώνας π.Χ.	209 π.Χ.
Ου	吳 / 吴	Ου (吳/吴), κάποιες φορές αναφέρεται ως Γκουσού (姑蘇/姑苏)	11ος αιώνας π.Χ.	473 π.Χ.
Σι	息	Σι Σιάν (息縣/息县)	1122 π.Χ.	Μεταξύ 684 και 680 π.Χ.
Σι Γκουό (Δυτικοί Γκουό)	西虢	Γιονγκντί (雍地) Σανγκγιάνγκ (上陽/上阳) Σιαγιάνγκ (下陽/下阳)	1046 π.Χ.	687 π.Χ.
Σιάν	弦	Σιάν, σημερινό Τσισούι (蘄水), Περιφέρεια Χουανγκτζόου	άγνωστο	655 π.Χ.
Σινγκ	邢	σημερινή πόλη Σινγκτάι (邢臺/邢台)	11ος αιώνας π.Χ.	632 π.Χ.
Σιου	徐	Τανγκτσένγκ (郯城)	περίπου 20ος αιώνας π.Χ.	512 π.Χ.
Σιου	許 / 许 (ή 鄦)	Σου (許/许 ή 鄦) Γιε (葉/叶) Μπαϊγιού (白羽) Ρονγκτσένγκ (容城)	περίπου 11ος αιώνας π.Χ.	περίπου 5ος αιώνας π.Χ.
Γιεν	燕	Τζι (薊/蓟)	11ος αιώνας π.Χ.	222 π.Χ.
Γιουέ	越	Κουατζί (會稽/会稽) 489 – 468 π.Χ. Λανγκγιά (琅琊) 468 – 379 π.Χ. Ου (吳/吴) 379 – 334 π.Χ. Κουατζί (會稽/会稽) 333 – 306 π.Χ.	περίπου 11ος αιώνας π.Χ. (38 γενιές πριν τον βασιλιά Γκουτζιέν των Γιουέ)	306 π.Χ.
Τζενγκ	鄭 / 郑	Τζενγκ, επαρχία Χενάν (鄭/郑) Σιντζένγκ (新鄭/新郑)	806 π.Χ.	375 π.Χ.
Τζονγκσάν	中山	Κομητεία Λινγκσόου, επαρχία Χεμπέι	6ος αιώνας π.Χ.	325 π.Χ.
Τζοουλάι	州來	Τζοουλάι (州來), Κομητεία Φενγκτάι, επαρχία Ανχουί	8ος αιώνας π.Χ.	528 π.Χ.
Τζόου ή Τζου	鄒 / 邹 ή 邾	Τσου (邾), νοτιοανατολικά της σημερινής Τσουφού, επαρχία Σαντόνγκ Τσόου (鄒/邹), νοτιοανατολικά της σημερινής πόλης Τσοουτσένγκ, επαρχία Σαντόνγκ	11ος αιώνας π.Χ.	4ος αιώνας π.Χ.
Σημείωση: Οι πρωτεύουσες εκάστου κρατιδίου αναφέρονται κατά ιστορική διαδοχική σειρά.