Πεκίνο
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 39°54′14.51″N 116°24′27.11″E / 39.9040306°N 116.4075306°E
Το Πεκίνο (北京, προφέρεται: [pei˨˩ tɕɪŋ˥˥] (
ακούστε)) είναι η πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.[2] Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας σε πληθυσμό μετά τη Σαγκάη. Αναγνωρίζεται ως πολιτικό, εκπαιδευτικό, και πολιτιστικό κέντρο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, ενώ η Σαγκάη και το Χονγκ Κονγκ υπερισχύουν στους οικονομικούς τομείς. Το Πεκίνο έχει ιστορία άνω των δύο χιλιάδων ετών[2] και είναι μια από τις τέσσερις μεγάλες αρχαίες πρωτεύουσες της Κίνας.
| Πεκίνο | |
|---|---|
 | |
  Πεκίνο | |
.svg) | |
| Χώρα | Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας |
| Διοικητική υπαγωγή | Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας |
| Γεωγραφική υπαγωγή | Βόρεια Κίνα |
| Διοίκηση | |
| • Σώμα | People's Government of Beijing Municipality |
| • mayor of Beijing | Chen Jining (από 2017) |
| • Μέλος του/της | Creative Cities Network |
| Έκταση | 16 410,54 km² |
| Υψόμετρο | 43 μέτρο/μέτρα |
| Πληθυσμός | 21 893 095 (1 Νοεμβρίου 2020)[1] |
| Ταχ. κωδ. | 100000 |
| Τηλ. κωδ. | 10 |
| Ζώνη ώρας | UTC+8 |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ολόκληρη η διοικητική περιοχή του Πεκίνου έκτασης 16.410 τετραγωνικών χιλιομέτρων[3] έχει περίπου 21,89 εκατομμύρια κατοίκους (απογραφή 2020).[4] Το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής είναι δομημένο με αγροτικό τρόπο και σε αυτήν ενσωματώνονται άλλοι αστικοί οικισμοί εκτός από την πόλη του πυρήνα του Πεκίνου.[2] Από το συνολικό πληθυσμό, 11,8 εκατομμύρια είναι εγγεγραμμένοι κάτοικοι με μόνιμη κατοικία (hùkǒu) και 7,7 εκατομμύρια προσωρινοί κάτοικοι (liúdòng rénkǒu).[5]
Ως πρωτεύουσα, το Πεκίνο είναι το πολιτικό κέντρο της Κίνας. Λόγω της μακράς ιστορίας του, το Πεκίνο φιλοξενεί μια σημαντική πολιτιστική κληρονομιά. Αυτό περιλαμβάνει τις παραδοσιακές κατοικημένες συνοικίες με τα χουτόν (hútòng), την πλατεία Τιενανμέν, την Απαγορευμένη Πόλη, η οποία ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO το 1987,[6] τα Θερινά Ανάκτορα, και οι διάφοροι ναοί, όπως ο Ναός του Ουρανού, ο Ναός του Λάμα και ο Ναός του Κομφούκιου.
ΕτυμολογίαΕπεξεργασία
Από την αρχή της δημιουργίας της πόλης, το Πεκίνο είχε διάφορα ονόματα. Το όνομα Πεκίνο (北京, Běijīng), κυριολεκτικά σημαίνει "βόρεια πρωτεύουσα", εφαρμόστηκε το 1403 κατά τη διάρκεια της δυναστεία Μιν για να υπάρχει διάκριση από τη Νανκίν. Το όνομα της πόλης Νανκίν (南京, Nánjīng) για τη "νότια πρωτεύουσα" σχηματίστηκε με τον ίδιο τρόπο.[7] Το ίδιο ισχύει για το ιαπωνικό Τόκιο (ιαπωνικά: 東京 Tōkyō) και το βιετναμέζικο Ανόι, που και τα δύο σημαίνουν "ανατολική πρωτεύουσα", και ονομάζονται Ντονγκίν (東京 / 东京 Dōngjīng) στα κινέζικα.
ΙστορίαΕπεξεργασία
Από το 723 π.Χ. αναφέρεται στην Ιστορία με το όνομα Κι. Το 1151 γίνεται αυτοκρατορική πρωτεύουσα. Αργότερα, οι Μογγόλοι αυτοκράτορες Τζένγκις Χαν και Κουμπλάι Χαν την έκαναν έδρα τους και το Πεκίνο γνώρισε μεγάλη ακμή. Σ' αυτήν την ακμή τη βρήκε όταν έφτασε εκεί ο εξερευνητής Μάρκο Πόλο, που την περιέγραψε ως παραμυθένια πόλη. Κατά το 1860 και 1900 το Πεκίνο καταλήφθηκε από στρατεύματα των Μεγάλων Δυνάμεων.
Έπαψε να είναι πρωτεύουσα της Κίνας στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν η Κίνα είχε πρωτεύουσα τη Ναντσίνγκ. Μετά την επικράτηση όμως της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας το 1949 έγινε πρωτεύουσά της. Φιλοξένησε επίσης, τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008.
Η κεντρική πλατεία του Πεκίνου, η πλατεία Τιεν Αν Μεν (από τις μεγαλύτερες πλατείες του κόσμου) έγινε αρκετές φορές θέατρο συγκρούσεων του λαού με το καθεστώς, με αποκορύφωμα την αιματηρή καταστολή της λαϊκής εξέγερσης του 1989.
ΓεωγραφίαΕπεξεργασία
Γεωγραφική τοποθεσίαΕπεξεργασία
Το Πεκίνο βρίσκεται 110 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της θάλασσας Μποχάι στο κέντρο της επαρχίας Χεμπέι. Η έκταση της πόλης είναι 16.410 km², από τα οποία μόνο τα 1.369,9 km² (8%) ανήκουν στον πυρήνα της πόλης (μεγάλη πυκνότητα κτιρίων και κλειστή τοπική μορφή), 15.398,4 km² (92%) αποτελούνται από προάστια και περιοχές με δομή αγροτικού οικισμού. Η μητροπολιτική περιοχή του Πεκίνου, συμπεριλαμβανομένης της προαστιακής ζώνης που περιβάλλει την πόλη, έχει έκταση 8.859,9 km².
Η πόλη βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο της πυκνοκατοικημένης πεδιάδας της Βόρειας Κίνας, κατά μέσο όρο 63 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και περιβάλλεται από βουνά (οροπέδιο της Μογγολίας). Το υψηλότερο σημείο στη διοικητική περιοχή του Πεκίνου είναι το Λιν Σαν (ακριβέστερα: Dongling Shan 東 靈山 / 东 灵山) με 2303 μέτρα.
Δομή της πόληςΕπεξεργασία
Το κέντρο της πόλης του Πεκίνου (με κόκκινο και μπλε χρώμα) χωρίς προαστιακή ζώνη αποτελείται από έξι αστικές συνοικίες.
- Τσαογιάν (朝陽區 / 朝阳区, Cháoyáng Qū),
- Ντουντσέν (東城區 / 东城区, Dōngchéng Qū),
- Φεντάι (豐台區 / 丰台区, Fēngtái Qū),
- Χαϊντιάν (海澱區 / 海淀区, 'Hǎidiàn Qū),
- Σιτζινσάν (石景山區 / 石景山区, Shíjǐngshān Qū),
- Σιτσέν (西城區 / 西城区, Xīchéng Qū),
Στην περιοχή του κέντρου του Πεκίνου (με πράσινο χρώμα) υπάρχουν άλλες έξι συνοικίες της πόλης.
- Μεντουογκόου (門頭溝區 / 门头沟区, Méntóugōu Qū),
- Φανσάν (房山區 / 房山区, Fángshān Qū),
- Τουντζόου (通州區 / 通州区, Tōngzhōu Qū),
- Σουνυί (順義區 / 顺义区, Shùnyì Qū),
- Τσανπίν (昌平區 / 昌平区, Chāngpíng Qū),
- Ντασίν (大興區 / 大兴区, Dàxīng Qū).
Πιο μακριά από το κέντρο της πόλης υπάρχουν τέσσερις ακόμη αστικές συνοικίες (σημειωμένες με κίτρινο χρώμα).
- Πινγκού (平谷區 / 平谷区, Pínggǔ Qū).
- Χουαϊτζόου (懷柔區 / 怀柔区, Huáiróu Qū).
- Μιγιούν (密雲區 / 密云区, Mìyún Qū).
- Γιαντσίν (延慶區 / 延庆区, Yánqìng Qū).
ΚλίμαΕπεξεργασία
Αν και το Πεκίνο απέχει μόνο περίπου 140 χιλιόμετρα από την ακτή, λόγω της θέσης του, έχει εύκρατο, ηπειρωτικό κλίμα, δηλαδή ζεστά, υγρά καλοκαίρια και κρύους, ξηρούς χειμώνες. Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 570 mm, εκ των οποίων περίπου το 62% πέφτει τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο. Όπως πολλές περιοχές της Κίνας, η πόλη επηρεάζεται από την κυκλοφορία των μουσώνων: το χειμώνα επικρατούν ψυχρά ρεύματα από τα βορειοδυτικά, ενώ το καλοκαίρι αντικαθίστανται από θερμά και υγρά ρεύματα τροπικής προέλευσης. Η άνοιξη και το φθινόπωρο είναι μεταβατικές περίοδοι.[8]
Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 11,8 °C. Ο θερμότερος μήνας είναι ο Ιούλιος με μέση ημερήσια υψηλή θερμοκρασία 30,8 °C και μέση ημερήσια χαμηλή θερμοκρασία 21,6 °C. Ο πιο κρύος μήνας είναι ο Ιανουάριος με μέση ημερήσια υψηλή θερμοκρασία 1,6 ° C και μέση ημερήσια χαμηλή θερμοκρασία -9,6 ° C.
Το χειμώνα, οι θερμοκρασίες μπορούν να φτάσουν μέχρι -20 °C και παγωμένος άνεμος φυσά από τις πεδιάδες της Εσωτερικής Μογγολίας. Το καλοκαίρι (Ιούνιος έως Αύγουστος) είναι υγρό και ζεστό με θερμοκρασίες έως 40 °C. Η σύντομη άνοιξη (Απρίλιος και Μάιος) είναι ξηρή, αλλά υπάρχει αέρας. Το φθινόπωρο (Σεπτέμβριος και Οκτώβριος) ο καιρός είναι ξηρός και ήπιος.
Η υψηλότερη θερμοκρασία μετρήθηκε επίσημα στις 15 Ιουνίου 1942 στους 42,6 °C, και η χαμηλότερη στις 22 Φεβρουαρίου 1966 στους -27,4 °C.[9]
Περιβαλλοντικά προβλήματαΕπεξεργασία
Το Πεκίνο έχει γίνει πολλές φορές αντικείμενο περιβαλλοντικών συζητήσεων και ερευνών τα τελευταία χρόνια.[10] Από το 1980, μέχρι το 2018, ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε κατά 11 εκατομμυρία, και συνεπώς αυξήθηκαν κατακόρυφα οι ρύποι που προκαλούνται από τον ανθρώπινο παράγοντα.[11] Επιπλέον, άλλαξε η μετεωρολογική κατάσταση θεμελιωδώς, ακόμη και αν δεν περιλαμβάνονται οι εκπομπές της ανθρώπινης κοινωνίας. Για παράδειγμα, η λευκαύγεια της επιφάνειας, η ταχύτητα του ανέμου και η υγρασία κοντά στην επιφάνεια μειώθηκαν, ενώ οι θερμοκρασίες του εδάφους και του αέρα κοντά στην επιφάνεια, η κατακόρυφη αραίωση του αέρα και τα επίπεδα του όζοντος αυξήθηκαν.[12]
Λόγω των συνδυασμένων παραγόντων αστικοποίησης και ρύπανσης που προκαλείται από την καύση ορυκτών καυσίμων, το Πεκίνο συχνά πλήττεται από σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα, τα οποία οδηγούν σε προβλήματα υγείας πολλών κατοίκων. Το 2013 πυκνή αιθαλομίχλη έπληξε το Πεκίνο και τις περισσότερες περιοχές της βόρειας Κίνας, επηρεάζοντας συνολικά 600 εκατομμύρια ανθρώπους. Μετά από αυτό το "σοκ ρύπανσης" η ατμοσφαιρική ρύπανση έγινε σημαντική οικονομική και κοινωνική ανησυχία στην Κίνα. Η τοπική κυβέρνηση του Πεκίνου ανακοίνωσε μέτρα για τη μείωση της ρύπανσης αυτής, για παράδειγμα μειώνοντας το μερίδιο του άνθρακα από 24% το 2012 σε 10% το 2017, ενώ η εθνική κυβέρνηση διέταξε την απομάκρυνση των βαρέως ρυπογόνων οχημάτων από το 2015 έως το 2017, και αύξησε τις προσπάθειες για τη μετάβαση του ενεργειακού συστήματος σε καθαρές πηγές ενέργειας.[13]
ΟικονομίαΕπεξεργασία
Το 2005, το ονομαστικό ΑΕΠ του Πεκίνου ήταν 681,45 δισεκατομμύρια γουάν (RMB) (περίπου 84 δισεκατομμύριο δολ. ΗΠΑ), μια ετήσια αύξηση 11,1% από το προηγούμενο έτος. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του ήταν 44.969 RMB, μια αύξηση 8,1% από το προηγούμενο έτος και σχεδόν διπλάσιο απ' ό,τι το 2000. Οι πρωτοβάθμιες, δευτεροβάθμιες και τριτογενείς βιομηχανίες άξιζαν 9,77 δισεκατομμύρια RMB, 210,05 δισεκατομμύρια RMB και 461,63 δισεκατομμύρια RMB. Το διαθέσιμο αστικό κατά κεφαλήν εισόδημα ήταν 17.653 γουάν, μια πραγματική αύξηση 12,9% από το προηγούμενο έτος. Το κατά κεφαλήν καθαρό εισόδημα των αγροτικών κατοίκων ήταν 7.860 RMB, μια πραγματική αύξηση του κατά κεφαλήν διαθέσιμου εισοδήματος 9,6%, το χαμηλότερο 20% εισοδημάτων κατοίκων αύξησε το κατά κεφαλήν του εισόδημα 16,7%, 11,4 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερες από το ποσοστό αύξησης του εισοδήματος του ψηλότερου 20% των εισοδημάτων.
Το 2005, συνολικά 28.032 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα της στέγασης της ακίνητης περιουσίας πωλήθηκαν, για συνολικά 175.88 δισεκατομμύρια γουάν. Ο συνολικός αριθμός αυτοκινήτων που καταχωρήθηκαν στο Πεκίνο το 2004 ήταν 2.146.000, εκ των οποίων 1.540.000 ήταν ιδιόχρηστα (μια ετήσια αύξηση 18,7%).
Διοικητικά τμήματαΕπεξεργασία
Ο δήμος του Πεκίνου περιλαμβάνει 18 διοικητικές υποδιαιρέσεις, νομός-ισόπεδες μονάδες που κυβερνώνται άμεσα από το δήμο (τμήματα δεύτερου επιπέδου). Από αυτούς, 16 είναι περιοχές και 2 είναι νομοί. Οι αστικές και προαστιακές περιοχές της πόλης διαιρούνται σε οκτώ περιοχές:
| Περιοχή | Πληθυσμός (απογραφή 2000) | Έκταση (σε τ.χλμ.) | Πυκνότητα (ανά τ.χλμ.) |
|---|---|---|---|
| Περιοχή Ντονγκτσένγκ (东城区: Dōngchéng Qū) | 536.000 | 24.7 | 21.700 |
| Περιοχή Σιτσένγκ (西城区: Xīchéng Qū) | 707.000 | 30.0 | 23.567 |
| Περιοχή Τσονγκουέν (崇文区: Chóngwén Qū) | 346.000 | 15.9 | 21.761 |
| Περιοχή Σουανγού (宣武区: Xuānwǔ Qū) | 526,000 | 16.5 | 31,879 |
| Περιοχή Τσαογιάνγκ (朝阳区: Cháoyáng Qū) | 2.290.000 | 470.8 | 4.864 |
| Περιοχή Χαϊντιάν (海淀区: Hǎidiàn Qū) | 2.240.000 | 426.0 | 5.258 |
| Περιοχή Φενγκτάι (丰台区: Fēngtái Qū) | 1.369.000 | 304.2 | 4.500 |
| Περιοχή Σιτσινγκσάν (石景山区: Shíjǐngshān Qū) | 489.000 | 89.8 | 5.445 |
| Πόλη + εσωτερικά προάστια | 8.50 εκατομμύρια | 1377.9 | 6.171 |
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ Seventh National Population Census of the People's Republic of China.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Beijing | Province, City, History, Map, & Facts». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «无标题文档». web.archive.org. 13 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «China: population of Beijing municipality 2020». Statista (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «Beijing: Bevölkerungszahl überschreitet 20,69 Millionen - Radio China International». german.cri.cn. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. «Imperial Palaces of the Ming and Qing Dynasties in Beijing and Shenyang». UNESCO World Heritage Centre (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ Hucker, Charles O. (1958). «Governmental Organization of The Ming Dynasty». Harvard Journal of Asiatic Studies 21: 1–66. doi:. ISSN 0073-0548. https://www.jstor.org/stable/2718619.
- ↑ «Beijing climate: weather by month, temperature, precipitation, when to go». www.climatestotravel.com. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «Extreme temperature records since 1850». web.archive.org. 8 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ "Environment International" No. 31, έκδοση της 6ης Αυγούστου 2005, σελίδες 805-812 "Impacts of sewage irrigation on heavy metal distribution and contamination in Beijing, China"
- ↑ "Science of The Total Environment" έκδοση 705, 25 Φεβρουαρίου 2020 "Quantifying the response of potential flooding risk to urban growth in Beijing"
- ↑ Jacobson, Mark Z.; Nghiem, Son V.; Sorichetta, Alessandro; Whitney, Natasha (2015). «Ring of impact from the mega-urbanization of Beijing between 2000 and 2009» (στα αγγλικά). Journal of Geophysical Research: Atmospheres 120 (12): 5740–5756. doi:. ISSN 2169-8996. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/2014JD023008.
- ↑ Sheehan, Peter; Cheng, Enjiang; English, Alex; Sun, Fanghong (2014-05). «China's response to the air pollution shock» (στα αγγλικά). Nature Climate Change 4 (5): 306–309. doi:. ISSN 1758-6798. https://www.nature.com/articles/nclimate2197.