Περδίκκας Α΄ της Μακεδονίας

Μακεδόνας βασιλιάς (700 - 678 π.Χ.)
(Ανακατεύθυνση από Περδίκκας Α')
Για άλλα λήμματα με το ίδιο όνομα, δείτε: Περδίκκας (αποσαφήνιση).

Ο Περδίκκας Α' ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας που έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ. Ήταν γιος του Τυρίμμα. Σύμφωνα με τον Ευσέβιο της Καισάρειας βασίλευσε για 42 χρόνια.[1]

Περδίκκας Α' της Μακεδονίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Περδίκκας Α΄ (Αρχαία Ελληνικά)
Γέννηση7ος αιώνας π.Χ.
Άργος
Θάνατος7ος αιώνας π.Χ.
Μακεδονία
Χώρα πολιτογράφησηςΜακεδονία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςαρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΤέκναΑργαίος Α' της Μακεδονίας
ΓονείςΤυρίμμας
ΑδέλφιαAeropus
Gauanes
ΟικογένειαΔυναστεία των Αργεαδών
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαβασιλιάς
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Υπήρξε, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ο ιδρυτής του κράτους της Μακεδονίας και του βασιλικού οίκου των Τημενιδών Αργεαδών ενώ στα Ιστορικά του αναφέρει:

«Από το Άργος έφθασαν στους Ιλλυριούς τρία αδέλφια, απόγονοι των Τημενιδών, ο Γαυάνης, ο Αέροπος και ο Περδίκκας. Και αφού πέρασαν από τους Ιλλυριούς, στο ανώτερο τμήμα της Μακεδονίας έφθασαν στην πόλη της Λεβαίας».[2][3]

Σύμφωνα με τον θρύλο που περιγράφει ο Ηρόδοτος για την καταγωγή του Αλέξανδρου Α΄ (απόγονου του Περδίκκα) και των Μακεδόνων, τα τρία αδέλφια προσλήφθηκαν για να υπηρετήσουν τον βασιλιά, με τον έναν να αναλαμβάνει τα άλογα, τον δεύτερο τις αγελάδες και τον Περδίκκα, ο οποίος ήταν ο νεαρότερος, την ευθύνη των μικρότερων βοειδών.[4]

Η σύζυγος του βασιλιά, η οποία ετοίμαζε τα φαγητά των εργαζόμενων, παρατήρησε πως το ψωμί που έψηνε για τον Περδίκκα φούσκωνε πάντα στο διπλάσιο από το φυσικό του μέγεθος. Κάτι που εκμυστηρεύτηκε στον σύζυγό της, ο οποίος θεώρησε πως πρόκειται για κάποιο θεϊκό σημάδι. Έστειλε λοιπόν να βρουν τους τρεις εργάτες και τους διέταξε να φύγουν από την περιοχή του.[5]

Οι τρεις αδελφοί απάντησαν πως ήταν πρόθυμοι να φύγουν, αρκεί να τους πληρωθούν πρώτα τα οφειλόμενα. Όπως περιγράφει ο Ηρόδοτος, την ώρα που ο ήλιος έμπαινε στο δωμάτιο μέσα από μια καμινάδα, ο βασιλιάς οργισμένος τους απάντησε πως «υπάρχουν μισθοί που τους αξίζουν» και τους έδειξε να πάρουν τον ήλιο.[6]

Ο Γαυάνης και ο Αέροπος στάθηκαν άναυδοι με την απάντηση τον βασιλιά. Αντίθετα, ο Περδίκκας, που είχε ένα μαχαίρι στο χέρι του, σημάδεψε με αυτό το πάτωμα του δωματίου, στο σημείο που έπεφτε το φως, και είπε στον βασιλιά πως αποδέχονται την πληρωμή. Τότε έκανε πως λαμβάνει το φως του ήλιου τρεις φορές και έφυγε μαζί με τα αδέλφια του.[7]

Όταν έφυγαν, κάποιος ενημέρωσε στον βασιλιά τι έκανε ο Περδίκκας αφήνοντας να εννοηθεί ότι πρέπει να είχε κάποιο ιδιαίτερο νόημα να δεχτεί τον συγκεκριμένο «μισθό». Τότε ο βασιλιάς θύμωσε και έστειλε ιππείς για να σκοτώσουν τους τρεις αδελφούς. Ωστόσο, οι ιππείς δεν μπορούσαν να περάσουν ένα ποτάμι της περιοχής, στο οποίο είχαν φουσκώσει τα νερά, και τα αδέλφια κατάφεραν να διαφύγουν σε ένα άλλο μέρος της Μακεδονίας, κοντά στον τόπο που ονομαζόταν «οι κήποι του Μίδα, γιου του Γόρδιου».[8] Σε αυτούς τους κήπους, συνεχίζει ο Ηρόδοτος, υπάρχουν τριαντάφυλλα που φυτρώνουν μόνα τους, με άνθη που έχουν εξήντα πέταλα το ένα. Πάνω από τους κήπους βρίσκεται το όρος Βέρμιο.

Από αυτό το μέρος, βαθμιαία τα τρία αδέλφια κατέκτησαν όλη τη Μακεδονία.[9]

Σύμφωνα με τον Ιουστίνο ο Περδίκκας ήταν αυτός που αποφάσισε η νεκρόπολη των βασιλιάδων της Μακεδονίας να είναι στις Αιγές, διατάσσοντας να ταφούν εκεί αυτός και οι διάδοχοί του. Αναφέρει επίσης μια πρόβλεψη του Περδίκκα πως «όσο οι στάχτες τους βρίσκονταν εκεί, το σκήπτρο θα παρέμενε στον οίκο του».[10]

Τον Περδίκκα διαδέχθηκε ο γιος του Αργαίος Α΄.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. http://www.attalus.org/names/p/perdiccas.html#1
  2. ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Ἱστορίαι (8.137.1-8.139.1), http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=30&page=214
  3. Κ. Παπαρηγόπουλου Ιστορία Του Ελληνικού Έθνους (National Geographic) Τόμος 1 σελ 178
  4. ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Ἱστορίαι (8.137.2)
  5. ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Ἱστορίαι (8.137.3)
  6. ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Ἱστορίαι (8.137.4)
  7. ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Ἱστορίαι (8.137.5)
  8. ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Ἱστορίαι (8.138.1-2)
  9. ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Ἱστορίαι (8.137.3)
  10. Ιουστίνος, Επιτομή των Φιλιππικών Ιστοριών, VII,2