Πλινθοπερίκλειστο σύστημα δόμησης

Το συγκεκριμένο σύστημα δόμησης απαντάται στα Βυζαντινά και Μεταβυζαντινά (9ος-11ος αιώνας μ.Χ.) κτίσματα και κυρίως σε εκκλησίες. Ο τρόπος χτισίματος είναι χαρακτηριστικός της εποχής. Η χρήση λίθων λαξευμένων ή ημιλαξευμένων, αργόλιθων ή λίθων μαρτυρούν τη σπουδαιότητα του κτίσματος. Το σύστημα είναι ως εξής. Χτίζανε πέντε σειρές λίθους (1 μ. ύψος) και στη συνέχεια δύο σειρές περιμετρικά της τοιχοποιίας δύο σειρές οπτοπλινθους. Οι οπτόπλινθοι είναι βυζαντινού τύπου τετράγωνοι ή ορθογωνικής διατομής και φέρουν χαρακιές για καλύτερη πρόσφυση του κονιάματος. Επίσης είναι χαρακτηριστικοί διότι φέρουν συνήθως στην εμφανή πλευρά τους χαραγμένα σχέδια και σχήματα τα οποία είναι συμβολικά. Τα κενά που μπορεί να δημιουργηθούν ανάμεσα στους λίθους καλύπτονται με κομμάτια από αργόλιθους και περίσσεια ισχυρού κονιάματος.