Ποιμενικό Καστοριάς
Συντεταγμένες: 40°36′37″N 21°20′54″E / 40.61028°N 21.34833°E
Το Ποιμενικό είναι εγκαταλελειμένος οικισμός στη Π.Ε. Καστοριάς.[1] Βρίσκεται βορειο-δυτικά της κορυφής Βέρνου σε απόσταση μικρότερη των 5 χλμ. Απέχει από την πόλη της Καστοριάς 22χλμ. ανατολικά από τον επαρχιακό οδικό άξονα Βυσσινιάς - Αγίου Αντωνίου και σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από την είσοδο του χωριού Αγίου Αντωνίου.
| Ποιμενικό | |
|---|---|
 Το Ποιμενικό Καστοριάς σε φωτογραφία έτους 1932 | |
  Ποιμενικό | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Γεωγραφική υπαγωγή | Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς |
| Ζώνη ώρας | UTC+02:00 (επίσημη ώρα) UTC+03:00 (θερινή ώρα) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ιστορία Επεξεργασία
Αναφέρεται ως Μπάμπουρ με 720 χριστιανούς ορθόδοξους από το Γάλλο χαρτογράφο Annet Synvet, καθηγητή γεωγραφίας στο Oθωμανικό Λύκειο της Κωνσταντινούπολης.[2] Αποτέλεσε ομώνυμη κοινότητα το 1918 μαζί με τον οικισμό Καλύβια Βιτσίου, όπου τους θερινούς μήνες μετέφεραν θεσσαλοί κτηνοτρόφοι τα πρόβατά τους.[3] Στα οθωμανικά κατάστιχα στα τέλη του 15ου αι. αναφέρονται 87 οικογένειες. Εγκαταλείφθηκε λόγω του Εμφύλιου Πολέμου (1946-1949), όταν οι κάτοικοι αποχώρησαν ως πολιτικοί πρόσφυγες.[4] Μέχρι το 1955 ο οικισμός ονομαζόταν Βαψώριον όπου άλλαξε το όνομα του σε Ποιμενικόν.[5]
Ναός Αγίου Γεωργίου Επεξεργασία
Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι το μοναδικό κτίσμα που σώζεται στο Ποιμενικό, ο οποίος ήταν κλεισμένος από το 1948, και εσωτερικά βρέθηκε εντελώς κατεστραμμένος, χωρίς θυσιαστήριο, με βανδαλισμούς, όπου η αγία τράπεζα είχε συληθεί, είχαν κατασκάψει τους τοίχους, το δάπεδο του Ναού, είχαν καταστρέψει το τέμπλο, τις κολόνες, και χρειάστηκε εργώδης προσπάθεια για να δοθεί και πάλι στους πιστούς.[6]
Το 2018 ο ναός Αγίου Γεωργίου ανακαινίσθηκε και αποκαταστάθηκε από τις φθορές του χρόνου[7] και τελέσθηκε η πρώτη Θεία λειτουργία μετά από 70 χρόνια από τον Μητροπολίτη Καστορίας Σεραφείμ.[8]
Πληθυσμιακά στοιχεία Επεξεργασία
| Απογραφή | 1886 | 1900 | 1905 | 1913 | 1920 | 1928 | 1940 | 1951 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 1.000[9] | 1.080[10] | 1.360[11] | 1.216 [12] | 959[13] | 839[14][15] | 854[16][17] | 0[18] |
Από τη σύγκριση των στοιχείων των ετών 1920 και 1928, αν ληφθεί υπόψη η διαφορά μεταξύ γεννήσεων και θανάτων και η μη εγκατάσταση προσφύγων μετά το 1922, συνάγεται να μεταναστεύσανε στη Βουλγαρία οικειοθελώς λιγότεροι από 100 κάτοικοι βάσει του υπογραφέντος Πρωτόκολλου Πολίτη - Καλφώφ στις 29 Σεπτεμβρίου 1924.[19]
Προσωπικότητες Επεξεργασία
- Ναούμ Ηλιάδης, καταγόταν από το Ποιμενικό, έδρασε ως Μακεδονομάχος στα Κορέστια.[20]
Παραπομπές-Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ «Διοικητικά και πληθυσμιακά στοιχεία των οικισμών της Καστοριάς μετά την απελευθέρωση (μέρος 1ο): 1912 - 1950». Ιστορικά Καστοριάς. 5 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2022.
- ↑ A. Synvet, Les Grecs de l'Empire ottoman: Etude statistique et ethnographique, Κωνσταντινούπολη, 1878, σελ. 56. (pdf) (Γαλλικά)
- ↑ ΦΕΚ 259/21.12.1918
- ↑ Βαψώριον Καστορίας: Έρημο. Διά διατάγματος της 20.9.55 μετωνομάσθη "Ποιμενικόν" (ΦΕΚ 278, τ. Α΄ 1955) [Απογραφή 1951].
- ↑ «Πανδέκτης: Vapsorion -- Poimenikon». pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2022.
- ↑ «Η πρώτη Θεία Λειτουργία μετά από 70 χρόνια (ΦΩΤΟ)». agiosnikanoras.gr. 29 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2022.
- ↑ «Ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Ποιμενικού». OlaDeka. 26 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2022.
- ↑ «Ποιμενικό: Η πρώτη Θεία Λειτουργία μετά από 70 χρόνια (ρεπορτάζ - σειρά φωτογραφιών)». Φούιτ.gr. 30 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2022.
- ↑ Βαψώριον Καστορίας: «Χωρίου έχοντος 1.000 χριστιανούς, εκκλησίαν, σχολείον αρρένων, 2 χάνια και κρήνας» [Σχινάς 1886]
- ↑ Бабчоръ / Костурска каза, 1.080 χριστιανοί Βούλγαροι [Кънчов 1900].
- ↑ D.M.Brankoff, Γραμματέας του βουλγαρικού εξαρχάτου (ως συνάγεται τα στοιχεία είναι διογκωμένα σε σχέση με το 1900). «Εξαρχικό χωριό», αν και το 1902 [πριν από την ένοπλη φάση του Μακεδονικού αγώνα 1904-1908] οι 70 από τις 177 οικογένειες ήταν πατριαρχικές [Γούναρης]
- ↑ Απαρίθμηση
- ↑ Ελληνική απογραφή 1920, σελ. ξ' Πίνακας 2*
- ↑ Ελληνική απογραφή 1928, σελ. 287
- ↑ Ομοδημότες 839, ετεροδημότες 5, δημότες που απογράφτηκαν αλλού 54, ήτοι σύνολο 898. Κανένας πρόσφυγας του έτους 1922
- ↑ Ελληνική απογραφή 1940, σελ. 51
- ↑ Νόμιμος πληθυσμός 918 κάτοικοι έναντι των 854 απογραφέντων
- ↑ Ελληνική απογραφή 1951, σελ. 271
- ↑ Τούντα-Φεργάδη, Αρετή (1982). ΕΛΛΗΝΟ-ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΕΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ. ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΠΟΛΙΤΗ-ΚΑΛΦΩΦ. ΜΕΛΕΤΗ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΕΡΕΥΝΑ ΤΩΝ ΑΡΧΕΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΤΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ. Πάντειος Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών (ΠΑΣΠΕ). http://hdl.handle.net/10442/hedi/3617.
- ↑ Κολιόπουλος, Ιωάννης. Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι (1903 -1913) (PDF). Θεσσαλονίκη: Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. σελ. 88.