Ποταμών ο αυλητής
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Ποταμών ο Αυλητής είναι ένα από τα σημαντικότερα επιτύμβια ανάγλυφα και αριστουργηματικό δείγμα Ελληνικής γλυπτικής. Βρέθηκε το 1902 στο Μοσχάτο στο κτήμα του αγρότη Ι. Μαμάη κοντά στις παλιές σιδηροδρομικές γραμμές και φυλάγεται στο Εθνικό Μουσείο της Αθήνας.
Ποταμών ο αυλητής | |
---|---|
| |
Ονομασία | Ποταμών ο αυλητής |
Έτος δημιουργίας | 4ος αιώνας π.Χ. |
Διαστάσεις | 88 εκ x 32 εκ. x 0,8 εκ |
Μουσείο | Εθνικό Μουσείο |
δεδομένα |
Περιγραφή
ΕπεξεργασίαΤο ανάγλυφο διακοσμεί μαρμάρινη στήλη με διαστάσεις 88 εκατοστά ύψος, 32 εκατοστά πλάτος, 0,8 εκατοστά πάχος. Το άνω άκρο λείπει. Στο κάτω άκρο υπάρχει μολύβδινη σύνδεση, η οποία το συγκρατούσε στο βάθρο.
Εικονίζει στα δεξιά γέρο πωγωνοφόρο καθισμένο σε έδρα και στα αριστερά άνδρα που στέκει όρθιος. Και οι δύο κρατούν στο αριστερό τους χέρι διπλό αυλό.
Κάτω από το ανάγλυφο υπάρχει πεντάστιχη επιγραφή, από τους οποίους στίχους οι τέσσερις έμμετροι χαράχτηκαν κατά την ίδρυση του νεκρικού μνημείου, ο δε τελευταίος είναι μεταγενέστερος, και χαράχτηκε όπως φαίνεται όταν πέθανε η γυναίκα του η Πατρόκλεια.
Η επιγραφή αποτελείται από δύο δακτυλικούς εξάμετρους και δύο πεντάμετρους πεζούς στίχους.
Ερμηνεία
ΕπεξεργασίαΑπό την επιγραφή μαθαίνουμε ότι η επιτύμβια αυτή στήλη ανήκε στον τάφο του Ποταμώνα από την Θήβα. Αναφέρει επίσης το όνομα του πατέρα του Ολύμπιχου, ο οποίος αναμφισβήτητα είναι εκείνος ο αυλητής Ολύμπιχος τον οποίο μνημονεύει ο Πίνδαρος.
Οι δύο άνδρες που εικονίζονται κρατούν στο χέρι αυλό, πράγμα που κατά τους κανόνες της αρχαίας τέχνης υποδεικνύει το επάγγελμά τους. Ο καθήμενος και γηραιότερος είναι ο πατέρας Ολύμπιχος, ενώ ο όρθιος και νεώτερος είναι ο γιος του, ο Ποταμών. Τόπος της συνάντησης είναι ο Άδης, όπου ο ερχόμενος νεκρός συναντάει τον ήδη επαναπαυόμενο πατέρα του.
Ιστορική τοποθέτηση
ΕπεξεργασίαΌπως φαίνεται από την επιγραφή, το ανάγλυφο είναι έργο των πρώτων χρόνων του 4ου π.Χ. αιώνα.
Πηγές
Επεξεργασία- Αρχαιολογική Εταιρεία (1904–1905). Εφημερίς αρχαιολογική (έτη 1903, 1904 και 1905). Αθήνα: Εκ του τυπογραφείου Π. Δ. Σακκελαρίου. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2010.