Πουατού
Το Πουατού (γαλλικά: Poitou) είναι ιστορική περιοχή της δυτικής Γαλλίας, η οποία περιελάμβανε κυρίως τα εδάφη των σημερινών νομών Βαντέ, Ντε-Σεβρ και Βιέν και αποτελούσε την πρώην επαρχία Πουατού.
| Πουατού | |||||
| |||||
|---|---|---|---|---|---|
.svg) Η επαρχία Πουατού στο βασίλειο της Γαλλίας πριν την εδαφική αναδιοργάνωση του 1790
| |||||
| Πρωτεύουσα | Πουατιέ | ||||
| Γλώσσες | Γαλλικά, Πουατεβάν | ||||
| Πολίτευμα | Κομητεία | ||||
| Ιστορία | |||||
| - | Ίδρυση | ||||
| - | Κατάλυση | ||||
| Σήμερα | Νομοί Βιέν και Ντε-Σεβρ στην περιοχή Νέα Ακουιτανία Νομός Βαντέ στην Περιοχή του Λίγηρα | ||||
Πρωτεύουσα της επαρχίας ήταν το Πουατιέ και οι κάτοικοι ονομάζονταν Πουατεβάν.
Από το 1956, οι νομοί Ντε-Σεβρ και Βιέν αποτελούσαν μαζί με τους νομούς Σαράντ και Σαράντ-Μαριτίμ την περιοχή Πουατού-Σαράντ (η οποία ενσωματώθηκε στην περιοχή Νέα Ακουιτανία από το 2016) έως το τέλος του 2015, ενώ η Βαντέ ανήκει στην Περιοχή του Λίγηρα.
Γεωγραφική θέση Επεξεργασία
Το Πουατού είχε ως όρια στα βόρεια τη Βρετάνη (περιοχή γύρω από τη Νάντη), την επαρχία Ανζού και το Τουραίν, στα νότια τo Ωνί, το Ανγκουμουά και τη Σαιντόνζ, στα ανατολικά το Μπερί και το Μαρς και στα δυτικά τον Ατλαντικό ωκεανό.
Περιελάμβανε τα εδάφη των σημερινών νομών Βαντέ (Κάτω Πουατού), Ντε-Σεβρ και Βιέν (Άνω Πουατού) καθώς και το βόρειο τμήμα του νομού Σαράντ και το δυτικό τμήμα του Ωτ-Βιέν.
Έδωσε το όνομά του στο Μαραί πουατεβάν, μια φυσική περιοχή που βρίσκεται στη δυτική ακτή της Γαλλίας και είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος υγρότοπος στη Γαλλία μετά την Καμάργκ στη Μεσόγειο, και εκτείνεται από τον Ατλαντικό έως τα προάστια της Νιόρ και από τα νότια της Βαντέ έως τα βόρεια της Λα Ροσέλ.
Τα νησιά Ιλ ντ'Ιέ και Νουαρμουτιέ ήταν επίσης μέρος της επικράτειας της ιστορικής επαρχίας Πουατού.
Πόλεις Επεξεργασία
Οι κύριες πόλεις του Πουατού ήταν το Πουατιέ, ιστορική πρωτεύουσα της επαρχίας, το Σατελερώ, για μεγάλο χρονικό διάστημα το προπύργιο των βασιλιάδων της Γαλλίας στο Πουατού και επίσης οι Νιόρ, Λα Ρος-συρ-Υόν, Τουάρ και Παρτεναί.
Ιστορία Επεξεργασία
Μάχες στην κοιλάδα του Πουατού
Το Πουατού, ως στρατηγικό πέρασμα μεταξύ των λεκανοπεδίων του Παρισιού και της Ακουιτανίας, έγινε το θέατρο αρκετών σημαντικών μαχών:
- Η μάχη του Βουγιέ (507) σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων του Βασιλείου των Φράγκων υπό τον Κλόβι Α΄ και του Βησιγοτθικού Βασιλείου της Τουλούζης υπό τον Αλάριχο Β'.
- Η μάχη του Πουατιέ (732), νίκη των Φράγκων υπό τον Κάρολο Μαρτέλο κατά των Μαυριτανών.
- Η μάχη του Πουατιέ (1356), η οποία έλαβε χώρα στο Νουαγιέ-Μωπερτουί, κοντά στο Πουατιέ. Νίκη των Άγγλων υπό τον Μαύρο Πρίγκηπα κατά των Γάλλων υπό τον Ιωάννη Β' τον Καλό, ο οποίος αιχμαλωτίσθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης.
- Η μάχη του Μονκοντούρ (1569) κατά την οποία Ρωμαιοκαθολικοί με επί κεφαλής τον δούκα του Ανζού και μετέπειτα Ερρίκο Γ΄ της Γαλλίας, νίκησαν τους Προτεστάντες του ναυάρχου Κολινί.
Ρωμαϊκή εποχή
Πριν τη ρωμαϊκή κατάκτηση της Γαλατίας, στην περιοχή του Άνω Πουατού κατοικούσε ο γαλατικός λαός των Πικτόνων (αντιστοιχεί περίπου στους σημερινούς νομούς ντε-Σεβρ και Βιέν). Κατά τη διάρκεια των Γαλατικών Πολέμων, οι Πίκτονες διχάστηκαν: ένα τμήμα τους πολέμησε εναντίον του Ιούλιου Καίσαρα, ένα άλλο συμμάχησε μαζί του.
Υπό τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το έδαφος των Πικτόνων εκτείνονταν περίπου στους σημερινούς νομούς Βαντέ,Ντε-Σεβρ και Βιέν. Αποτέλεσε πολιτεία (ρωμαϊκή διοικητική υποδιαίρεση), που αργότερα τη διαδέχθηκε η χριστιανική επισκοπή του Πουατιέ. Δύο φιγούρες του Χριστιανισμού είναι παρόντες στο Πουατού στο τέλος της Αρχαιότητας: ο Άγιος Ιλάριος ο Μέγας, ο Επίσκοπος και ο Άγιος Μαρτίνος της Τουρ.
Μεσαίωνας
Οι Βησιγότθοι κατέκτησαν την περιοχή και τη συνένωσαν με το βασίλειό τους της Ακουιτανίας τον 4ο αιώνα μέχρι την εκδίωξή τους το 507 κατά μάχη του Βουγιέ.
Τον 9ο αιώνα οι Βίκινγκς, ανεβαίνοντας τα ποτάμια, έφθαναν μέχρι την ενδοχώρα και προξενούσαν μεγάλες καταστροφές στις πόλεις και τα μοναστήρια.
Το 778, ο Καρλομάγνος συνέστησε την κομητεία του Πουατιέ. Οι κόμητες του Πουατιέ οργάνωσαν ένα πριγκιπάτο από τον 9ο αιώνα που επεκτάθηκε μεταξύ του Λίγηρα και των Πυρηναίων, με το όνομα Ακουιτανία.
Το Πουατού από το 778 αποτελούσε τμήμα της επικράτειας των κομήτων του Πουατιέ, οι οποίοι από τα μέσα του 10ου αιώνα έφεραν επίσης τον τίτλο του δούκα της Ακουιτανίας και οι περιοχές τους εντάσσονταν στο δουκάτο της Ακουιτανίας, ως τον 12ο αιώνα, οπότε περιήλθε στην εξουσία των Ανδεγαυών βασιλέων της Αγγλίας.
Στις αρχές του 13ου αιώνα το Πουατού ανακατελήφθη από τον Φίλιππο Αύγουστο και ήταν για χρόνια μέρος του γαλλικού βασιλείου. Με τη συνθήκη του Μπρετινί το 1360, παραχωρήθηκε στην Αγγλία αλλά το 1375 ανακαταλήφθηκε από τους Γάλλους.
Νεότερη εποχή
.svg)
Κατά τη διάρκεια των Θρησκευτικών πολέμων, το Πουατού έζησε μια ταραγμένη περίοδο. H εμπορική ζωή ήταν πολύ δραστήρια από τον 12ο αιώνα, και η βιομηχανική δραστηριότητα αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα. Η βιομηχανία αυτή εξελίχθηκε και, παράλληλα με τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, αναπτύχθηκε η υαλουργία κυρίως στα δάση του Άνω Πουατού από ευγενείς, που ευνοήθηκαν από βασιλικά προνόμια και ελευθερίες.
Η ανάκληση του διατάγματος της Νάντης και οι διώξεις κατά των Ουγενότων ανάγκασαν πολλούς σε μετανάστευση. Η μετανάστευση της προτεσταντικής ελίτ αποτέλεσε οικονομική καταστροφή για την περιοχή. Οι μετανάστες κατέφυγαν κυρίως στην Ολλανδία, τις χώρες της Βαλτικής, την Αμερική και τη Νότια Αφρική.
Η μεταγενέστερη ιστορία της περιοχής ήταν ήρεμη, εκτός της περιόδου της Γαλλικής επανάστασης με τον πόλεμο της Βανδέας.
Η δημιουργία των νομών
Το 1790, με τη δημιουργία των γαλλικών νομών, το Πουατού χωρίστηκε σε 3 νομούς, Βαντέ, Ντε-Σεβρ και Βιέν. Από το 1956, οι νομοί Ντε-Σεβρ και Βιέν αποτελούσαν μαζί με τους νομούς Σαράντ και Σαράντ-Μαριτίμ την περιοχή Πουατού-Σαράντ (η οποία ενσωματώθηκε στην περιοχή Νέα Ακουιτανία από το 2016) έως το τέλος του 2015, ενώ η Βαντέ ανήκει στην Περιοχή του Λίγηρα.
Γλώσσα Επεξεργασία
Τα πουατεβάν, που ονομάζεται επίσης parlanjhe, θεωρείται διάλεκτος του πουατεβάν-σαιντονγκαί, όπως είναι και τα σαιντονγκαί, που ομιλούνται περισσότερο στα νότια. Πρόκειται για μια ρομανική γλώσσα που ανήκει στην ομάδα των γλωσσών Όιλ.
Θρύλοι και φανταστικά πλάσματα Επεξεργασία
Στο Πουατού οι λαϊκές δοξασίες και προλήψεις είναι πάρα πολλές και κυρίως αναφέρονται:
- Ο Γκαρού (garou), ένας άνθρωπος τον οποίο ο Σατανάς μεταμόρφωσε σε ζώο.
- Ο Σεβάλ μαλέ (cheval mallet), ένα υπέροχο λευκό άλογο που περιπλανιόταν τις νύχτες στους δρόμους, δελέαζε τους εξαντλημένους ταξιδιώτες, φέρνοντας όμως τον θάνατο στον αναβάτη του.[1]
- Η νεράιδα Μελυζίν, θρυλικό πρόσωπο και μυθικός πρόγονος της δυναστείας των Λουζινιάν.
- Ο Γκραν-Γκουλ, δράκος της πόλης του Πουατιέ,που νικήθηκε από την αγία Ραδεγόνδη.
- Οι λυκάνθρωποι, άνθρωποι μεταμορφώθηκαν προσωρινά σε δαιμονικά ζώα, παραλλαγή των λυκάνθρωπων.
- Το Μπετ ντ'Ανγκλ, ένα είδος γιγάντιας αρκούδας που καταβρόχθιζε όλα τα κορίτσια της περιοχής και που το νίκησε ο τοπικός ιερέας.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τομ. 50, σελ. 265
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Η ιστορία του Πουατού (γαλλικά)