Πριγκιπάτο της Αλβανίας (Μεσαίωνας)
To Πριγκηπάτο της Αλβανίας ήταν ένα αλβανικό πριγκηπάτο που κυβερνήθηκε από την αλβανική οικογένεια των Τόπια. Ο πρώτος σημαντικός κυβερνήτης της οικογένειας ήταν ο Τανούσιο Α΄ Τόπια, που έγινε Κόμης της Ματ (1328). Το πριγκηπάτο άλλαξε χέρια δύο φορές ανάμεσα στον Οίκο των Τόπια και τον Οίκο των Μπάλσιτς, μέχρι τη χρονιά που ο Γεώργιος Β΄ Τόπια παρέδωσε το Δυρράχιο στη Δημοκρατία της Βενετίας και τυπικά διαλύθηκε το Δουκάτο (1392). Ο πρώτος σημαντικός κυβερνήτης της Οικογένειας ήταν ο Τανούσιο Α΄ Τόπια που καταγράφεται για πρώτη φορά ως κόμης της Αλβανίας (1329).[1] Τον τίτλο τού τον έδωσε ο Ροβέρτος της Νεαπόλεως ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες που του είχε προσφέρει (15 Απριλίου 1338), και ο ακριβής του τίτλος ήταν "κόμης της Ματ".[2][3][4] Η παραχώρηση του τίτλου δείχνει ότι η Οικογένεια Τόπια είχε στενή συνεργασία με τους Ανδεγαυούς από την εποχή που ήταν πρίγκηπας ο Φίλιππος Α΄ του Τάραντα.[5] Τη δεκαετία του 1340 η Οικογένεια Τόπια είχε στην κατοχή της ολόκληρη την περιοχή ανάμεσα στους ποταμούς Ματ και Σκούμπιν. Οι Οικογένειες Τόπια και Μουζάκα ορκίστηκαν πίστη στους Ανδεγαυούς όταν επαναστάτησαν εναντίον των Σέρβων, ο Ανδρέας Μουζάκα κράτησε ωστόσο μόνο τον λόγο του με νίκη απέναντι στους Σέρβους στα Όρη του Περιστερίου.[6] Ο πανίσχυρος Σέρβος βασιλιάς Στέφανος Δουσάν κατέκτησε σχεδόν όλη την Αλβανία με εξαίρεση το Δυρράχιο που το υπερασπίστηκε με επιτυχία ο Τανούσιο Τόπια για λογαριασμό των Ανδεγαυών (1343).[7]
Με τον θάνατο του Στέφανου Δουσάν ο Κάρολος Τόπια (1355) ανακατέλαβε ολόκληρη την κεντρική Αλβανία, σύντομα (1358) έβαλε στόχο να διώξει τους Ανδεγαυούς από ολόκληρη την Αλβανία και την Ήπειρο. Τελικά κατέκτησε όλη την Αλβανία (1368) και πήρε τον τίτλο του "πρίγκιπα της Αλβανίας". Ο Καρλ Τόπια έβαλε στόχο την κατάκτηση του Δυρραχίου από τους Ανδεγαυούς (1362), το κυβερνούσε εκείνη την εποχή η Ιωάννα του Δυρραχίου. Η πρώτη πολιορκία που κράτησε από τον Απρίλιο του 1362 μέχρι τον Μάιο του 1363 ήταν ανεπιτυχής, τα στρατεύματα του προσεβλήθησαν από επιδημία πανώλης και έλυσε την πολιορκία. Η δεύτερη πολιορκία ήταν επιτυχής (1367), ο Καρλ Τόπια κατέλαβε το Δυρράχιο στο οποίο είχαν περιοριστεί οι Ανδεγαυοί και είχε στην κατοχή του ολόκληρη την Αλβανία (1368), αναγνωρίστηκε από την Δημοκρατία της Βενετίας και μετέφερε την έδρα του στο Δυρράχιο. Ο αντίπαλος και γαμπρός του από την Οικογένεια Μπάλστιτς Μπάλσα Β΄ εκμεταλλεύτηκε την δυσαρέσκεια των Βενετών και του πάπα απέναντι στον Καρλ, πολιόρκησε το Δυρράχιο (1382) και τελικά το κατέλαβε (1385). Ο Καρλ Τόπια ζήτησε βοήθεια από την Οθωμανική αυτοκρατορία και τον Σουλτάνο Μουράτ Α΄ να ανατρέψει τον Μπάλσα, ήταν ουσιαστικά η πρώτη πρόσκληση στους Οθωμανούς να καταλάβουν την Αλβανία. Το αποτέλεσμα ήταν να φτάσει ταχύτατα στην Αλβανία Οθωμανικός στρατός 10.000 ανδρών από την Μακεδονία υπό την ηγεσία του Χαϊρεντίν Πασά, ο Μπάλσα Β΄ συνετρίβη και σκοτώθηκε στην "μάχη της Σάβρας" (1385) τερματίζοντας την κυριαρχία της Οικογένειας του. Το πριγκιπάτο της Αλβανίας επέστρεψε Οικογένεια Τόπια αυτή την φορά υπό Οθωμανική υποτέλεια, το Δυρράχιο παραχωρήθηκε από τον γιο του Καρλ Γεώργιο Β΄ Τόπια στην Δημοκρατία της Βενετίας. Με τον θάνατο του Γεωργίου Β΄ νέος κυβερνήτης του πριγκιπάτου ανέλαβε ο Νικήτα Τόπια (1392). Με τον θάνατο του Βαγιαζήτ Α΄ (1402) όλοι οι Αλβανοί άρχοντες όπως ο Νικήτα Τόπια, ο Γκιόν Καστριότι και ο Κόζα Ζαχαρία δήλωσαν την υποταγή τους στην Δημοκρατία της Αλβανίας.[8] Οι Βενετοί ήθελαν μια ουδέτερη ζώνη ώστε να ξεχωρίζουν οι περιοχές που διοικούσαν οι ίδιοι με τις αντίστοιχες που ανήκαν στους Οθωμανούς.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Émile G. Léonard (1932). Histoire de Jeanne 1re, reine de Naples, comtesse de Provence (1343-1382): La jeunesse de la reine Jeanne. Imprimerie de Monaco. σ. 107
- ↑ Gustav Friedrich Hertzberg (1877). Geschichte Griechenlands: Th. Vom lateinischen Kreuzzuge bis zur Vollendung der osmanischen Eroberung (1204-1740). F.A. Perthes. Der albanesische Häuptling Tanussio Thopia war im Jahre 1338 von König Robert von Neapel in dem Besitze der Grafschaft Mat bestätigt worden
- ↑ Alain Ducellier (1981). La façade maritime de l'Albanie au Moyen âge: Durazzo et Valona du XIe au XVe siècle. Ed. de l&Ècole des Hautes Études en Sciences Sociales. σ. 339
- ↑ Bollettino della Badia Greca di Grottaferrata. Scuola Tipografica Italo-Orientale "S.Nilo". 1978
- ↑ Alain Ducellier (1981). La façade maritime de l'Albanie au Moyen âge: Durazzo et Valona du XIe au XVe siècle. Ed. de l&Ècole des Hautes Études en Sciences Sociales. σ. 339
- ↑ Fine, John V. A.; Fine, John Van Antwerp (1 January 1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press. σ. 291
- ↑ Rivista di etnografia. Vol. 25. 1971. σ. 6
- ↑ Hamilton Alexander Rosskeen Gibb (1967). The Encyclopaedia of Islam. Brill. σ. 654
Πηγές Επεξεργασία
- Albanian Academy of Science. History of Albanian People.
- Stefanaq Pollo Histoire de l'Albanie des origines à nos jours. Roanne: Horvath. 1974.
- Tajar Zavalani: Histori e Shqipnis. Tiranë: Phoenix. 1998.
- Georges Castellan: Histoire de l’Albanie et des Albanais. Crozon: Armeline. 2002.